સૃષ્ટિ  તારી ખૂબ અનેરી
      અદભૂત  છે  કારીગરી
      ઓ જીવનના દાતા તારી
       આંખલડી છે અમીભરી
       ઉંચ નીચનો ફરક ન રાખે
       સહુની ઉપર મમતા દાખે
       ગરીબ તવંગર તારે દ્વારે
       ભેદ ન  તું  રાખે લગારે
       કીડી ને કણ હાથી ને મણ
       ગૌરવ  ભરી છે  સમઝણ
     સાતત્ય ભરેલા તારા પ્રાંગણમાં
       શિસ્તથી બને મધુરું જીવન
  

 શ્રીજીનું   નામ  છે સુંદર  નામ
   ભજીલે  પ્યારા  શ્રીજી નું  નામ
   શ્રીજી નું  નામ છે ભગવદ નામ
   ભજીલે  પ્યારા  શ્રીજી નું   નામ 
   દુનિયાનાં લોકોથી   રિશ્તો  તોડ
   શ્રીજી  ના  નામથી  નાતો  જોડ
   શ્રીજીનું  નામ   નિરંતર    બોલ
   ભજીલે   પ્યારા  શ્રીજી નું  નામ
   શ્રીજીનું  નામ  છે  ખૂબ  પાવન
   શ્રીજીનું  નામ  છે  મન  ભાવન
   શ્રીજી   કરે   તારું   દુઃખ  હરણ
   ભજીલે  પ્યારા  શ્રીજી  નું  નામ
   શ્રીજીની   છે   કૃપા   અપાર
    શ્રીજી  કરે  તારો  બેડો  પાર
    શ્રીજી  દયાથી  સુખી  સંસાર
    ભજીલે  પ્યારા  શ્રીજી નું નામ
     શ્રીજી  વિના  પળ  ના  રહેવું
     શ્રીજી  નું નામ સુંદર  ઘરેણું
     શ્રીજી ના  નામની  માળા પહેરું
      શ્રીજીનું નામ  છે   ખૂબ ગહેરું
      શ્રીજીનું  નામ છે સુંદર નામ
      ભજીલે પ્યારા  શ્રીજી નું  નામ

  કૃષ્ણ  નામ મને  બહુ  ભાવન છે
   હરિ  નામ  ઘણું  અતિ પાવન છે
   શ્રીજી  નામ હ્રદયમાં  સ્થાપન છે
   પ્રભુ નામનું અહર્નિશ સુમિરન છે

   કૃષ્ણ નામ વિના મ્ને ચેન નથી
   હરિ નામ વિના સુખશાંતિ નથી
   શ્રીજી નામ વિના આરામ  નથી
   પ્રભુ નામ વિનાની  ભક્તિ નથી

    કૃષ્ણ નામનો  છે  મહિમા અપાર
    હરિ નામ હરે તારી ચીંતાનો ભાર
    શ્રીજી  કૃપા  કરે  તો  બેડો  પાર
     પ્રભુ નામ પ્રતાપે સુખી  સંસાર

     કૃષ્ણ  ને  શરણે  નિર્વિઘ્ને જા
     શ્રીજી ની દયા ને નિરંતર પામ

ડગ ભર્યું છે આગળ ધપવાને
     પ્રભુ સાથ મારો સદા નિભાવ
     અજ્ઞાન નું  ધુમ્મસ છાયું  છે
     તું  જ્ઞાનનો  પ્રકાશ  ફેલાવ
      હાથ  પ્રસાર્યા  મૈત્રી  પૂર્વક
      પ્રભુ ઝાલીને તું સાથ નિભાવ
      સત્કર્મમાં   પ્રવૃત્ત  બનાવી
      સદભાવનાનાં મહલ ચણાવ
      વાણી  વહાવી  છે  મુખેથી
      પ્રભુ વિવેકની સુગંધ મિલાવ
      સ્નેહ  સભર  મધુરી  બનાવી
      અસ્મિતા સંવારી સાથ નિભાવ
      આંખડી  ખુલ્લી  જગ  નિહાળે
      પ્રભુ  સ્વાર્થનાં  પડળ  હટાવ
      પ્રેમ  નિતરતી  દ્રષ્ટિ  અર્પિ
      અવલોકન  તું  જગનું  કરાવ
      જીવન  સુંદર  સોહાવવા
      તું સજ્જનોનો સંગ લગાવ
      તારા  દુર્લભ  દર્શન  પામી
      ધન્યાતાનો તું લહાવો લુંટાવ    

   જ્યાં જ્યાં નજર હું ઠેરવું
     બસ તારી ભવ્યતા દેખું
     તું ક્યાં નથી તું ક્યાં નથી
     એ  જાણવાને  હું  મથું
     સૃષ્ટિના  કણ   કણમાં
     તારું અસ્તિત્વ છાઈ રહ્યું
     પત્રમાં   ફળ  ફૂલમાં
     કુદરત બની છવાઈ ગયું
     તું ક્યાં નથી તું ક્યાં નથી
     એ   જાણવાને  હું  મથું
     સિંધુમાં  બિંદુ  બની તું
     આભને પામવા મથી રહ્યું
     મસ્તી પૂર્વક મોજાં માંહી
     પ્રચંડ  રૂપે  છાઈ  રહ્યું
     તું ક્યાં નથી તું ક્યાં નથી
     એ  જાણવાને  હું  મથું
      ઉન્નત મસ્તકે પર્વત રૂપે
      સ્થિર  થઈ  ઉભો  રહ્યો
      ઉર્ધ્વગામી થઈ જીવનમાં
       હાથ હલાવી  કહી  રહ્યો
       તું ક્યાં નથી તું ક્યાંનથી
       એ  જાણવાને  હું  મથું
       શક્તિ તારી અણકલ્પ્યને
       અમાપ  રૂપે  પ્રવર્તતી
       અકળ તું  અણમોલ  તું
       અજોડ તું  અવિનાશી તું

આયના તુ સચ બતાદે
દિલકે ઝરોંખે સે દિખાદે
પ્યારકા પૈગામ સુનાદે
નિંદસે તુ મુઝકો જગાદે
સચ બતાદે — નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે
જીવનમેં તુ ફૂલ ખિલાદે
રાહસે કંટક હટાદે
મનકે મંદિરમેં બસકર
જ્ઞાનકે દિયેકો જલાદે
સચ બતાદે–નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે
તુજમેં ઝાંકુ મુજકો ઢુંઢુ
મુજસે મેરી પહેચાન કરાદે
જીવનકે યે કઠીન મોડપર
હાથ થામકે રાહ દિખાદે
સચ બતાદે–નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે

  મન  બુધ્ધિ  અહંકાર ને
                 હું
     વિસ્મય પૂર્વક નિરખું છું
     તેના કદ આકાર સ્વરૂપને
               હું
     તન્મય થઈને વિચારું છું
     અસ્તિત્વ જેનું જડ ચેતનમાં
     મરજીવા થઈને શોધું છું
     વનવગડે દિનભર ભટકીને
             હું
     સૂર્ય  કિરણને પૂછુ છું
     રણની બાલુ ઉની ઉની
     પૂનમના ચાંદની શિતળતા
     દિશા વગર મારગ ભૂલી
            હું
     ઝાંઝવાના જળને પૂછું છું
     હિમાલય પર જઈ અટવાણી
     યાદોની એ હુંફ પામીને
     બરફ બનીને પીગળું છું
              હું
     તેના કદ આકાર સ્વરૂપને
     હું તન્મય થઈને વિચારું છું
 
     

  મને નથી લાગતું આપણામાંથી કોઈ પણ શ્રવણના નામથી
   અજાણ્યું હોય. માતાપિતા પ્રત્યેનો તેનો પ્યારતો અમર થઈ
   ગયો. વૃધ્ધ માતાપિતાને કાવડમાં બેસાડી જાત્રા કરાવવા
   નિકળ્યો હતો. રાજા દશરથના બાણથી તેઓ વિંધાયા હતા.
      વાત એ મહત્વની નથી. એતો વાત હતી રામરાજ્યના
   સમયની. આજે મારે તમને કરવી છે એ વાત ૨૧મી સદીના
   શ્રવણની છે.
    સાવન, માતાપિતાના પ્રેમથી ભિંજાયેલો હતો. બંને જણા
   ૭૦ વરસ વટાવી ચૂક્યા હતા. થયું લાવને તેમને ડાકોરના
  રણછોડરાયના દર્શન કરાવી આવું. અમદાવાદ પૂજ્ય મહાત્મા
  ગાંધીજીના આશ્રમમા ચાલતી વિધવિધ પ્રવૃત્તિઓ તેમને બતાવું.
      સૂરતથી તેમને લઈને ડાકોર પહોંચ્યો. ત્યાં મંદિરમા રાજ-
  ભોગ કરાવ્યો. ડાકોરના પ્રખ્યાત દૂધના ગોટા સાથે આદુ અને
   ઈલાયચી વાળી ચા પિવડાવી. થયું ચલો હવે અમ્દાવાદ જઈએ.
   ગાડીમાં બેઠા, વાતાનુકૂળ ડબ્બામાં મુસાફરી કરવાની હતી.
  ખૂબ ધ્યાન રાખતો હતો. અમદાવાદ આવ્યું,ગાડીમાંથી ઉતર્યા
   ટેક્સીમાં સામાન મૂકાવ્યો. માતાપિતાને ચાની તલપ લાગી હતી.
  સરસ મઝાની ગરમાગરમ આદુ અને મરી વાળી ચા આવી. જેવી
   ચા પિવાઈ રહી કે તરતજ સાવન બોલ્યો બા તારે અને બાપુજી
   તમારે ચા ના ૪ રૂપિયા આપવાના. બંને જણા સડક થઈ ગયા.
  બાપુજી ખૂબ શાણા હતા. પૈસા કાઢીને આપી દીધાં. કાંઈ પણ
   બોલ્યા ચાલ્યા વગર. ચૂપકીદીથી થોડી અમદાવાદની ધૂળ એક
   કોથળીમાં ભરી દીધી. અમદાવાદ ફર્યા પૂજ્યબાપુનો આશ્રમ જોઈ
   ખૂબ ખુશ થયા.
    પાછા રેલગાડીમાં બેઠા. અમદાવાદથી ગાડી ઉપડી. નડિયાદ
    આવ્યું. ચા લઈને ફેરિયો ગાડીમાં ચડ્યો. બધાને ચા પીવાનું મન
    થયું. ચા લીધી બાપુજીએ પૈસા આપવા માંડ્યા, સાવન વિચારમાં
    ગરકાવ થઈ ગયો. બાપુજીને કહે શામાટે તમે પૈસા કાઢો છો?
   બાપુજી કહે તેં અમદાવાદમાં માંગ્યા હતા એટલે આ વખતે તારા માંગતા
    પહેલાં આપું છું. સાવન માની ન શક્યો. બાપુજી કહે અંહી આવ, તેમણે
    અમદાવાદની ધૂળ કોથળીમાંથી કાઢીને તેને કહ્યું આ નાનીસી ઢગલી પર
    ઉભો રહે. તરતજ સાવન બોલી ઉઠ્યો બે રૂપિયા અમદાવાદની ચા ના,
   બે નડિયાદના એટલે ૪રૂપિયા અને તમારા તથા બાના મળીને ૮ રૂપિયા-
   —————— 

આ સાવન ને તેના બા બાપુજી તેના સારા જીવન માટે અમેરીકા લાવ્યા
અમેરીકાની ધરતી પર પગ મુકતાં તે બોલ્યો
બાપુજી બા હજી તમારા હાથ પગ ચાલે છે તો “અસેમ્બલી” કામ શરુ કરો જેથી રીટાયરમેંટ ભેગુ થાય.
        આ થઈ આધુનિક શ્રવણની વાત.

ભૂલી વિસરી યાદોમાં ડૂબી
             વર્તમાન  વિસારશો  મા

             જીવનતો છે વહેતી નદીયા
             આચમન કરવું ચૂકશો મા

             સત્ય અમર છે તે જાણો
             અસત્યે  ખરડાશો  મા

              મહોબ્બતની રીત નિરાળી
               વેર ઝેરે અથડાશો  મા

               મીઠીવાણીની ગંગામાં નાહી
               કટુવાણીએ   ડૂબશો  મા

                પરિવારમાં પ્રેમ પ્રસરાવો
                મન ઉંચા કદી કરશો મા

                માબાપના ઋણ  વિસારી
                અંતર તેમનાં દુભવશો મા

                ઠાર્યાં તેવા  તમે ઠરશો
                કુદરત કદી ક્રમ ચૂકે ના

                આજે આવ્યા કાલે  જવાના
                માયાના પોટલા બાંધશો મા

                 સરજનહાર નો માનો આભાર
                  કૃતઘ્ની  તમે બનશો  મા