આખું વર્ષ રાહ જોવડાવીને, થકવીને જ્યારે આ દિવસ આવતો ત્યારે પૂજાની
ખુશીનો સમુદ્ર હિલોળા લેતો. પૂજાને એક ભાઈ જે તેના કરતા સાત વર્ષ નાનો હતો.
પૂજાને તે ખૂબ પ્યારો. સૂતરના તાંતણાની રાખડીના તાર ગણી શકાય, આભલાના
તારા ગણી શકાય અરે પૂજાના સુંદર વાળની સેરો ગણી શકાય પણ પૂજાનો તેના
ભાઈ માટેનો પ્યાર કળવો મુશ્કેલ. પૂજાના માતા અને પિતા ભાઈ બહેનની જોડી
જોઈ ખૂબ હરખાતા. પૂજા ભાઈના ઉછેરથી માડી ભણવાની પ્રવત્તિ નું ખૂબ
ચોકસાઈથી ધ્યાન રાખતી.
રક્ષાબંધનના દિવસે તેને નવા કપડાં પહેરાવતી, લલાટે સુંદર તિલક કરતી
પાટલા પર બેસાડી તેની પૂજા કરી આરતી ઉતારી રાખડી તેની જમણી કલાઈ
પર બાંધતી. પાવન પણ પોતાની દીદીને ખૂબ ચાહતો હતો. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ
પ્રેમ દિવસ રાત પાંગરતો.
વર્ષો વીતી ગયા પૂજાના લગ્ન લેવાયા અને પૂજા પ્રેમલને પરણી અમેરિકા
ગઈ. સમયસર રાખડી મોકલતી, ફોન કરતી. પણ બચપનના એ દિવસો ભૂલી ન
શકતી. બે વર્ષ પછી પ્રેમલના નાના ભઈના લગ્નમા આવ્યા ત્યારે રક્ષાબંધનનો
તહેવાર થોડો વહેલો મનાવીને પાછી ગઈ. પાવન પણ દીદીને હાથે રક્ષા બંધાવી
ખુશ થયો.
પાવન એન્જીનિયર થઈ ગયો. મામો પણ બની ગયો. આગળ ભણવા અમેરિકા
આવવું હતું . જરા પણ મુશ્કેલી ન હતી. દીદી હતી ને. પૂજા તો ખુશ ખુશાલ થઈ ગઈ.
મમ્મી અને પાપાને નિરાંત થઈ. પાવને એમ.બી.એ. કર્યું. રજાઓમા અમેરિકા ફરવાની
મઝા માણી. ૨૫ વર્ષથી વધારે તેની ઉંમર હતી. જ્યારે તે લાસવેગાસ ગયો ત્યારે નશીલી
હાલતમા બ્રીન્ડા ને મળ્યો. ખબર નહી શું પીધું હતું. આગળ પાછળનો કોઈ પણ વિચાર
કર્યા વગર તેને પરણીને પાછો આવ્યો.
પૂજાતો આશ્ચર્યમા ગરકાવ થઈ ગઈ. કાપો તો લોહી ન નિકળે. જો પ્રેમલે તેને પ્રેમથી
સંભાળી ન હોત તો પાગલ થવાની અણી પર આવી ગઈ હતી. પાવને, બ્રીન્ડાને પોતાની
બહેનના પ્યારથી વાકેફ કરી હતી. નવો નવો પ્રેમ પાંગરે અને પરિપક્વ થાય તે પહેલાં
લગ્નના પવિત્ર બંધનથી બંધાયેલ પ્રેમ પંખીડા અવઢવમા હતા. બ્રીન્ડા ભલે અમેરિકન
હતી પણ તેના કુટુંબના સંસ્કાર સારા લાગ્યા. આપણે ભારતિયો ખૉટા ખ્યાલમા રાચીએ
છીએ કે પશ્ચિમની રીતભાત અને વર્તન કુટુંબને અલગ કરવામા માને છે. તેઓ સ્વતંત્ર અને
સ્વછંદ છે. એ માન્યતા ભૂલ ભરેલી છે. અંહીના લોકોને પણ કુટુંબ, માતા પિતા અને ભાઈ
બહેનો પ્રત્યે લાગણી છે.
હજુ ભારતમા આ ખબર આપ્યા નહતા. પાવન કરતાં પૂજા વધારે ગભરાતી હતી. તેને
થતું કે મારો ભાઈ પ્રત્યે નો પ્રેમ ઉણો સાબિત થયો. પાવન હવે દીદીથી સંકોચાતો હતો. તેની
સ્થિતી સાપે છછુંદર ગળ્યા જેવી હતી. હા, તે જરૂર માનતો કે ઉતાવળ થઈ ગઈ. પણ બ્રિન્ડા
તેની સાથે હતી જે તેને ખુશ રાખવામા સફળ થઈ હતી. પરિસ્થિતી કાબૂમા હતી છતા બંને
ભાઈ બહેન નિખાલસતાથી વાત કરતા અચકાતા હતા.
મુંબઈમા રહેતા માતા પિતાને જાણ કેવી રીતે કરવી. પાવન દીદીની સાથે રહીનેજ
ભણતો હતો. પ્રેમલ ડોક્ટર હતો તથી પૈસે ટકે કાંઈ જોવાનું ન હતું. તેમની દિકરી વેદા
બધાને ખૂબ જ પ્યારી હતી. જમવાના ટેબલ ઉપર જો વેદા ગેરહાજર હોય તો શાંતિનું
સામ્રાજ્ય છવાતું નહિતર વેદાની આસપાસ વાતો ઘુમતી.
પાવનથી આ સહન થતું નહી. કઈ રીતે દીદીને મનાવવી. ઘરની અંદરનું વાતાવરણ
હળવું કરવાના પ્રયાસ શોધતો રહેતો. મમ્મીનો ભારતથી ફોન હતો, પાવનને કહી રહી હતી
આ વર્ષે રક્ષાબંધન ઉપર તેમનો આવવાનો વિચાર હતો. હવે તો પાવન ખરેખર ધર્મસંકટમા
આવી ગયો. ન તે દીદીને કાંઈ કહી શકે ન મમ્મીને વાત જણાવી શકે.
મુંજવાયેલા પાવનને જોઈને બ્રિન્ડાએ ખુલાસો માંગ્યો. પાવને બધી વાત જણાવી.
બ્રિન્ડા હાથમા આવેલી તકને ઝડપવા આતુર થઈ ગઈ. એણે પાવનને અંગ્રેજીમા પૂછી
રક્ષાબંધન વીશે જાણી લીધું. પાવન અને પૂજાની જૂની વિડીઓ પણ જોઈ. ખૂબ ખુશ
થઈ. હજુ દસેક દિવસની વાર હતી પોતાની હિંદુસ્તાની ફ્રેન્ડ પાસેથી સાડી પહેરતા
શીખી. ઈંન્ડિયન સ્ટોરમા જઈને રક્ષાબંધન માટેની બધી વસ્તુઓ લઈ આવી.
પાવનતો ડઘાઈ જ ગયો. તેને થયું વાહરે વાહ શું બુધ્ધિ દોડાવીને આ મારી
વાઈફ કામ કરી રહી છે. બ્રિન્ડા પાવન અને પૂજાના પ્યારથી સંપૂર્ણ વાકેફ હતી.
હાથમા સાંપડેલી આ સુવર્ણ તકને જવા દેવા કરતા તેનો સુંદર લાભ મેળવવા
બંને જણા તત્પર થયાં. એ શુભ દિવસ આવી ગયો. જ્યારે પાવન માતા પિતાને
લેવા એરપોર્ટ ગયો. નસિબજોગે તેઓ પણ રક્ષાબંધનને દિવસે જ આવ્યા. પૂજા
પોતાની લાગણીઓને છુપાવવામા સફળ નિવડી. તેણે રક્ષાબંધનની કોઇ જ
તૈયારી કરી ન હતી. પૂજા અને પ્રેમલ દવાખાનેથી એરપોર્ટ પહોંચ્યા અને
પાવન ઘરેથી નિકળ્યો.
બધાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ બ્રિન્ડાએ રક્ષાબંધનની બધી તૈયારી
કરી લીધી. પાટલો, આરતીની થાળી, કુમકુમ, અક્ષત, ફુલ અને પૈસાનું
કવર. પોતે પણ સાડી પહેરી શણગાર સજી તૈયાર થઈ ગઈ હતી.
મનમા ફડફડાટ હતો કિંતુ આત્મશ્રધ્ધાથી ભરપૂર તે ઉત્સુક હતી.
માતા પિતાને લઈને બધા ઘરે આવ્યા. શું થશે એવો પ્રશ્નાર્થ
સહુના મુખ પર સ્પષ્ટ જણાતો હતો. પાવન પણ આખે રસ્તે ખાસ
બહુ બોલ્યો ન હતો. પૂજા ઘરમા આવી અને જોઈને દરવાજામાંજ
ખોડાઈ ગઈ. પ્રેમલ કંઈક સમજવામા સફળ થયો. માતા અને પિતાતો
હરખના માર્યા કાંઈ બોલીજ ન શક્યા. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ પ્રેમ હજુ
પણ તેવોજ છે જોઈ ખુશીના માર્યા ઝુમી ઉઠ્યા. પૂજા તેમજ પ્રેમલ
એક પણ શબ્દ ન બોલ્યા. પાવન શાંતિથી પાટલા ઉઅપર જઈને
ગોઠવાઈ ગયો. હવે તો પૂજા પાસે બીજો કોઈ ઉપાય જ ન હતો.
ચૂપચાપ પાટલા પર બેઠેલા ભાઈની આરતી ઉતારી, ચાંદલો કર્યો
અને રક્ષા બાંધવા જેવી રાખડી હાથમા લીધી કે તરત જ બોલ્યો
‘બ્રિન્ડા આવ મુવી ઉતાર અને મમ્મી પપ્પાને પગે લાગ.
બસ કાંઇ કહેવાની જરુરિયાત જ ન રહી————