Archive for August, 2009

ઘર ઘર રમીએ

August 30th, 2009

હું બોલાવું તું આવ આપણે ઘર ઘર રમીએ

એકલા થાકી જવાય ચાલને ઘર ઘ્ર રમીએ

મનને મનાવ્યું, દિલને સમજાવ્યું આપણે ઘર ઘ્ર રમીએ

એકલતા કેમ દૂર થાય ચાલને ઘર ઘર રમીએ

યાદોથી ભીંતો ધોળાવી આપણે ઘર ઘર રમીએ

હોંશભેર આંગણું સજાવ્યું ચાલને ઘર ઘર રમીએ

તારા પગરવનો સાદ સુણાય આપણે ઘર ઘર રમીએ

કાને વહાલ ભર્યા શબ્દ અથડાય ચાલને ઘર ઘર રમીએ

ભૂલકાંઓથી ઘર ગુંજાય આપણે ઘર ઘર રમીએ

તારી યાદોંથી હૈયું ભિંજાય ચાલને ઘર ઘર રમીએ

વહાલની હેલીમાં ભાન ભૂલાય આપણે ઘર ઘર રમીએ

દર્શન ન કરી શક્યો

August 19th, 2009

આ માણસ ઘણું બધુ થઈ ગયો

માત્ર માણસ, માણસ ન થઈ શક્યો

લાગણીઓનો વેપાર કરતો થઈ ગયો

લાગણીઓ પર વિચાર ન કરી શક્યો

બિનશાકાહારી ખાતો થઈ ગયો

ફળાહાર પર ન જીવી શક્યો

દુનિયાભરના બણગા મારતો થઈ ગયો

ભારતયાત્રાનો લહાવો ન લઈ શક્યો

બાળકોને ખૂબ લાડ કરતો થઈ ગયો

માતાપિતાના પ્યારની કદર ન કરી શક્યો

સ્વાર્થી, કાળાધોળા કરતો થઈ ગયો

નિઃસ્વાર્થી, સજ્જનતા ન દાખવી શક્યો

મિત્રતાનું વર્તુળ વિસ્તારતો થઈ ગયો

સાચા પ્યારની પહેચાન ન કરી શક્યો

કુટુંબની અવહેલના કરતો થઈ ગયો

ખુલ્લી આંખે સત્યનું દર્શન ન કરી શક્યો

હજુ પણ એ જ પરિસ્થિતિ

August 18th, 2009

શું આપણે ખરેખર ૨૧મી સદીમા જીવીએ છીએ?  હાલમાં જ ભારતમાં એક વર્ષ

ગાળીને આવી. મારા માન્યમા ન આવ્યું કે શામાટે આપણી માનસિક હાલત આવી

છે? આમતો આપણેને ાઅધુનિકતામા ખપવાનો મોહ છે.  માત્ર બાહ્ય દેખાવમા

અને અમેરિકાની વાતો કરવામા. કિંતુ જ્યારે ઘરગ્રહસ્થીની વાતો આવે ત્યારે

૧૭મી સદીની જેમ વર્તન કરવાનું.

સત્ય હકીકતને આધારીત.

સોનાલી આયુર્વેદીકની ડોક્ટર હતી.  રાતના ૯ વાગે મારા કમરામા આવી કહે

આન્ટી ‘હું કાલે બે દિવસ માટે ઘરે જવાની છું’.  મને થયું કાંઈ કામ હશે. આમ પણ

છોકરી ડોક્ટર થઈ ગઈ હોય પછી શું કામ હોય  એ વાતની મને ખબર હતી. છતાંય

અજાણ બની મેં પૂછ્યું  કહે તો ખરી બેટા શું કામ છે.?  શરમાતા મને કહે મમ્મીનો

ફોન હતો બે છોકરાઓને મળવાનો  અને જો નક્કી થાય તો પછી સગાઈ અને લગ્ન.

બન્ને મુરતિયા ભણેલા ગણેલા અને સારું કમાતા હતા.  રાતની બસમા બેસીને

ઘરે જવા નિકળી. ખબર નહી કેમ  તેનો સેલ ફોન સિગ્નલ પકડતો ન હતો.  બસમાં

બે સીટ  છોડીને કોઈ અજાણ્યા યુવાન પાસેથી ફોન લઈને ઘરે ફોન કર્યો કે તે ઘરે

આવવા નોકળી ગઈ છે.  થાકેલી ઘરે પહોંચી.  સવારે ૧૦ વાગે  બ્યુટી પાર્લરમા

જઈ  ફેશ્યલ કરાવ્યું,  વાળ કપાવઅા અને સાંજના ૪ વાગે મુરતિયો  આવવાનો

હતો તેની રાહ જોવા લાગી.

હજુ પણ આપણા દેશમાં એ જ પ્રથા છે જે આજથી ૪૦ વર્ષ પહેલા, હું એ

હાલતથી ગુજરી ચૂકી હતી. મને મારા એ દિવસો યાદ આવી ગયા. અહીં કહેવું

જરૂરી છે હું ૩૨ વર્ષથી અમેરિકામા છું અને મારે કુલ૩  પૌત્ર અને ૨  પૌત્રી છે.

સોનાલીને જોવા આવનાર એક યુવાન એ જ હતો જેની પાસેથી એણે

રાતના બસમાં થી ફોન લઈ ઘરે ફોન કર્યો હતો.  સિનેમા મા આવું બને છે પણ

આ તો હકીકત છે. એ વાત બાજુએ મૂકીએ . તે પ્રસંગને કારણે વાત હળવેથી શરુ

થઈ.  બંને જણા ઓળખતા હતા તેથી વાતાવરણ  સાધારણ હતું.  મૂરતિયાનું નામ

હતું  કેશવ અને પ્રશ્ન પૂઃછ્યો ” મને નોકરી કરે તેવી છોકરીમાં રસ છે.”  હવે આને

તમે શું કહેશો?  ભાઈ પોતે એન્જીનિયર, સોનાલી ડોક્ટર શું, ઘરમા બેસી રહેવા

તે ભણી હતી?  બસ સોનાલી સાનમા સમજી ગઈ આ ભાઈ કેટલા પાણીમા છે.

નંબર બે મૂરતિયો.

બીજે  દિવસે  મળ્યો. નામ તેનું  શ્રવણ, વાન તેનો  ઠીક ઠીક છતાં ય વાત

એવી રીતે શરું કરી કે જાણે પોતે ગવર્નર દિકરો હોય.  વાતનો તાર સંધાય તે પહેલાં

‘લગ્ન પછી તરત નોકરી ચાલુ કરી શકશોને?’  સોનાલી છેલ્લા ૨૩ વર્ષથી ભણતી હતી્.

બે વર્ષથી  નોકરી પણ કરતી હતી.

શું જીવનમા બીજું કશું મહત્વનું ખરું કે નહી?  એવું ન હતું કે બંને મુરતિયા સુખી

ઘરના નહતા.  ઉપરથી બંને સારું કમાતા હતા.  છતાંય આવો ક્ષુલ્લક પ્રશ્ન?  પૈસા

કમાવવાનો. છોકરીઓની લાગણીની કોઈ કિંમત નહી?  કોઈ બુધ્ધિશાળી વાત નહી?

બીજાના વિચાર જાણવાની પરવા નહી.  ખબર નહી આજકાલના જુવાનિયાને મતે

આધુનિકતા કોને કહેવાય.

સોનાલી બે દિવસમા પાછી આવી . રાતના મોડેથી આવી હતી .  સવારે

વર્ગમા જવાનુ હોય તેથી મને ન મળી. રાતના તેલની બાટલી લઈને મારા  રુમમા

આવી.  તેના મોઢાનો નક્શો જોઈને હું વાતને પામી ગઈ.  ‘આન્ટી હું તમને તેલ નાખી

આપું’?  વાતની શરુઆત કેવી રીતે કરવી તેની મુંઝવણમા તે હતી તેહું કળી ગઈ.  મેં

કહ્યું હા બેટા. બસ તેલ માથામા ઘસતી હતી ને ‘આન્ટી હું ૫ વર્ષ પરણવાનું નામ લેવાની

નથી.’  મને વિસ્મય થયું , શાંત કરીને બધી વાત કઢાવી.  તેનું દુખ હું કળી ગઈ.  તેને

પ્રેમથી સમજાવી. બેટા, બધા છોકરાઓ આવા ન હોય , અને જો તને કોઈ પસંદ હોય યા

કોઈની સાથે પ્રેમ હોય તો માબાપને કહેવામાં વાંધો ન હોવો જોઈએ.

‘ આન્ટી , તમે અમેરિકા રહો છો એટલે આમ કહી શકો.’ ભારતમા  હજુ માબાપના

વિચારો બદલાયા નથી————————–

સાવ સાચી વાત

August 17th, 2009

     સવારથી મન બેચેન હતું. કોઈ ખોટા વિચારોમા મગજ અટવાયું પણ ન હતું.

છતાં દિલમાં બેચેની હતી. બાળકો તો બંને કોલેજમાં હતા તેથી ઘરમાં હતા

હુતો અને હુતી બે જણ . તેમાંય વરજી ગયા હતા ધંધાના કામકાજે ન્યુયોર્ક

તેથી એકલતા પણ સાલતી હતી. બંને બાળકો સાથે થોડી વાર વાત કરી.

તેમની પરીક્ષા હતી તેથી બહુ સમય ન બગાડ્યો.

        હર્મોનિયમ પર થોડી વાર રિયાઝ કર્યો. ઠાકોરજી પર લખેલાં નવા કિર્તન

ગાયા. મન ને કહ્યું ચાલ કાંઈ ખરીદી કરવા નિકળું.  ગરાજમાંથી ગાડી કાઢીને

સીધી ઉપડી મેસીઝ માં. આવતે અઠવાડિયે જન્મદિન નિમિત્તની પાર્ટીમાં જવાનું

હતું. અવિ કહીને ગયા હતાકે નવો સરસ મઝાનો ડ્રેસ ખરીદી લાવજે.  હું એક સરસ

મઝાનો ડ્રેસ લઈને ફિટિંગ રૂમમાં ગઈ.  બહાર આવીને પૈસા આપવા જતી હતી

ત્યાં કોઈ અજાણી સુંદર છોકરી આવીને મને કહે માફ કરજો આન્ટી તમે મને

ઓળખતા નથી પણ જો હું ભૂલ ન કરતી હોંઉ તો તમારું નામ પન્ના છે?  હવે

અચંબો પામવાનો વારો મારો હતો. મેં મસ્તક હલાવી ને કહ્યું ‘હા’. હજુ તો હું

મારા મગજને કસરત આપતી હતી કે આવી સુંદર છોકરીને હું ક્યાં મળી હતી.

ત્યાં તો બીજો પ્રશ્ન આવ્યો, આન્ટી તમે ફેલોશિપ સ્કૂલમાં ભણતા હતા?  હવે

મારા વિસ્મયનો પાર ન રહ્યો. મેં માથૂં ધુણાવીને હા પાડી.

            મને તે છોકરીમા રસ પડ્યો. હશે માંડ ૨૫ થી ૩૦ વર્ષની. પૈસા આપવાનું

મુલતવી રાખી હું તેની સાથે વાતે વળગી. આમ પણ મારે ઘરે કાંઈ કામ હતું નહી.

અમે બંને જણા એક ખૂણામા જઈને વાતે વળગ્યા. મેં કહ્યું બેટા મને યાદ નથી આપણે

ક્યાં અને ક્યારે મળ્યા હતા?  નિશા કહે આપણે આજે પહેલી વાર જ મળીએ છીએ. તો

પછી તું મારી બાબત માં નામ ,શાળાનું નામ સઘળી વિગતથી કેવી રીતે માહિતગાર છે?

નિશા કહે એ એક એવો કોયડો છે હું કહીશ તો તમે સાચું માનવાનો ઇન્કાર કરશો. હવે તો

જાણે હદ થઈ ગઈ. મેં કહ્યું મારી પાસે સમય છે જો તને વાંધો ન હોય તો મને વિગતે કહે.

 નિશાએ ફોડ પાડ્યો.

           આન્ટી હું પણ ફેલોશિપની છું જ્યારે તમે એસ.એસ. સી. માં હતા ત્યારે આપણી

ફેલોશીપમા  ‘બેબી ડ્રેસીંગની’ હરિફાઈ થઈ હતી. ઓ બાપરે મારી બાળપણની યાદ શક્તિ

સારી હોવાને કારણે મેં કહ્યું હા, એ વર્ષે સ્પોર્ટ થયો હતો અને હું ૩ રેસમાં જીતી હતી.  નિશા

કહે આન્ટી એ તો મને ખબર નથી પણ તમે બેબી ડ્રેસીંગની હરિફાઈમાં જીત્યા હતા. મેં કહ્યું

હા મને બીજું ઈનામ મળ્યું હતું.  મારી બેબી અલમસ્ત હતી તેથી તેને તૈયાર કરીને ઉંચકીને

 દોડવામા હું બીજે નંબરે આવી હતી. હવે તેણે ઘટોસ્ફોટ કર્યો’ આન્ટી તે બેબી હું હતી.’

             હું તો કાપોતો લોહી ન નિકળે એવી હાલતમાં તેની સામે ટગર ટગર જોઈ રહી.

પણ બેટા તેં મને ઓળખી કેવી રીતે. અરે આન્ટી, ફેલોશીપ સ્કૂલના આલ્બમમાં તમારો

અને મારો ફોટો છે. હું તો તે વર્ષે મેટ્રિક પાસ થઈને વિલ્સન કોલેજમાં ભણવા જતી રહી

હતી.  B.A. પાસ થઈ , ગવર્મેન્ટ લો કોલેજમાં એક વર્ષ ભણીને  લગ્ન કર્યા અને અમેરિકા

આવીને સ્થાયી થઈ.

        આજે આટલા વર્ષે આવી રીતે નિશા સાથે મુલાકાત થશે એવો તો સ્વપ્ને પણ વિચાર

ન આવે.  નિશા ઉનાળાની રજામાં પતિ સાથે ફરવા આવી હતી.  હ્યુસ્ટનમાં તેના નણંદ રહેતા

હતા.  તેની પાસેથી ફોન નંબર લીધો.  ખરીદી કરીને ઘરે ગઈ. બીજા દિવસે અવિ પાછા આવી

ગયા હતા. તેમને વાત કરી શનિવારે નિશા, તેના પતિ અને નણંદના કુટુંબને ઘરે જમવા તેડ્યા.

ફેલોશિપની વાત કરી હસી મઝાક કરી સહુ મોડેથી છૂટા પડ્યા.

          વાચક મિત્રો તમે માનો યા ન માનો આ સાવ સાચી વાત —————–

१५ अगस्त, २००९

August 14th, 2009

मेरे भारत तुजे प्रणाम

तेरे गाउं मैं गुणगान

तुझसे बिछडी हुं हैरान

तनसे निकले मेरी जान

मिट्टी तेरी ऐसी सुहानी

गंगाजलकी बात निराली

गाए मोर पपीहे गान

तेरे गाउं मैं गुणगान

विवेकानंदकी हो गर्जना

रामक्रष्णको हो वंदना

प्यारे बापु तुझे प्रणाम

तेरे गाउं मैं गुणगान

वेद उपनिषद जहां निखरे है

गीता गान हरदम गुंजे है

तुलसी रामायण है महान

तेरे गाउं मैं गुणगान

२१वी सदी मैं कमाल तेरा

सदीओ पुराना नाम है तेरा

गर्वसे उंची तेरी शान

त्रिरंगा लहराए आसमान

કાનાનું ગાન

August 13th, 2009

કાના શું કરું તારું ગાન

તું માને યા ન માન

તેં ચોર્યું મારું ભાન

તું માને યા ન માન

ગોપીઓની તેં નીંદ ચુરાવી

સુદામાથી મૈત્રી બનાવી

હરદમ ગુંજે ગીતા ગાન

તું માને યા ન માન

તારા પ્યારમા સુધબુધ ખોઈ

દર્શન માટૅ દોડી આવી

તારા ચરણમા શાંતી પામી

તુ માને યા ન માન

અભ્યાસ વૈરાગ્ય ભર્યું જીવન

જન્મ મ્ર ત્યુનું છૂટે બંધન

હું આવી તારે શરણ

તુ માને યા ન માન

તેં ચોર્યું મારું ભાન

તું માને યા ન માન

ખુશી

August 12th, 2009

ખુશ રહેવું અને થવું કોને નથી ગમતું?

કિંતુ ખુશી

 

 ખુશી સ્વ પર અવલંબિત છે.

 ખુશી વસ્તુ પર આધારીત નથી.

 ખુશી ખુદમા છુપાયેલ છે.

  ખુશી પરિસ્થિતિ છે.

  ખુશ થવાય આપમેળે.

   ખુશી શાંતીની જનેતા છે.

   ખુશી શાશ્વત છે.

    ખુશી વહેંચવાથી વધે છે.

    ખુશીને દેશ કાળનું બંધન નથી.

     ખુશી ચેપી રોગ છે.

     ખુશ રહો અને ખુશ રાખો.

સુંદર ‘રીયા’

August 6th, 2009

   સુંદર મુખડું

   મધુરું સ્મિત

   બંધ નયને

   નિતરે પ્રીત

   હાથમાં લેવાથી

   હ્રદય હચમચે

   ગાલે ચૂમવાથી

   મેઘધનુ રચે

   ફુલશુ બદન

    નિર્મળ વદન

    સ્પર્શ પાવન

   મન ભાવન

    નિંદર રાણી

   રિઝાયી જાણી 

   શાંતિની લ્હાણી

   સપને માણી

   સોનેરી દિવસો

    નિખાલસ વર્ષો

    ફરી મળશે  

     શું ભરોસો

    સુંદર પૌત્રીને ગોદમા લેતા

     સ્ફુરેલૉ પંક્તિઓ.

હું ની શોધમાં નિકળી હું

August 5th, 2009

હું ની શોધમાં નિકળી હું

ક્યાંય ન પામી થાકી હું

શું હું કાયા કે હું માયા

તપ્યો સૂરજ લાંબા પડછાયા

હું છું ભ્રમણા તેની વિટંબણા

જેની મથામણમા સહુ અટવાણા

આવન જાવન હું ને નથી

શરીરને હું સ્પર્શતો નથી

શરીરનું કારણ પંચમહાભૂત

હું અળગો તેને વળગ્યું ભૂત

હું રહેવાનું સ્થાન શરીર

શબને હુંની માયા ના લગીર

હું ને કોઈ ધર્મ નથી

હું નું કોઈ કર્મ નથી

હું ને જળ ભીંજવે નહી

હું ને અગ્નિ બાળે નહી

હું સર્વથી છે અલિપ્ત

છતાં હું નથી કપોળકલ્પિત

શું હું ધબકે હ્રદયમાંહી

કે વસે તે  ચેતનમાંહી   

હું શોધું નવ પામું હું

છતાં હું મા સમાયો હું

અહંકારથી ફાલ્યો હું

ગર્વનું ખાતર પામે હું

હું હું કરતાં ઘેલીના પૂત

જ્ઞાનીઓ થાક્યા, થાક્યા અવધૂત

રક્ષાબંધન

August 2nd, 2009

      આખું વર્ષ રાહ જોવડાવીને, થકવીને જ્યારે આ દિવસ આવતો ત્યારે પૂજાની

ખુશીનો સમુદ્ર હિલોળા લેતો. પૂજાને એક ભાઈ જે તેના કરતા સાત વર્ષ નાનો હતો.

પૂજાને તે ખૂબ પ્યારો. સૂતરના તાંતણાની રાખડીના તાર ગણી શકાય, આભલાના

તારા ગણી શકાય અરે પૂજાના સુંદર વાળની સેરો ગણી શકાય પણ પૂજાનો તેના

ભાઈ માટેનો પ્યાર કળવો મુશ્કેલ. પૂજાના માતા અને પિતા ભાઈ બહેનની જોડી

 જોઈ ખૂબ હરખાતા. પૂજા ભાઈના ઉછેરથી માડી ભણવાની પ્રવત્તિ નું ખૂબ

ચોકસાઈથી ધ્યાન રાખતી.

   રક્ષાબંધનના દિવસે તેને નવા કપડાં પહેરાવતી, લલાટે સુંદર તિલક કરતી

પાટલા પર બેસાડી તેની પૂજા કરી આરતી ઉતારી રાખડી તેની જમણી કલાઈ

પર બાંધતી. પાવન પણ પોતાની દીદીને ખૂબ ચાહતો હતો. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ

 પ્રેમ દિવસ રાત પાંગરતો.

          વર્ષો વીતી ગયા પૂજાના લગ્ન લેવાયા અને પૂજા પ્રેમલને પરણી અમેરિકા

ગઈ.  સમયસર રાખડી મોકલતી, ફોન કરતી. પણ બચપનના એ દિવસો ભૂલી ન

શકતી. બે વર્ષ પછી પ્રેમલના નાના ભઈના લગ્નમા આવ્યા ત્યારે રક્ષાબંધનનો

 તહેવાર થોડો વહેલો મનાવીને પાછી ગઈ. પાવન પણ દીદીને હાથે રક્ષા બંધાવી

ખુશ થયો.

      પાવન એન્જીનિયર થઈ ગયો. મામો પણ બની ગયો. આગળ ભણવા અમેરિકા

આવવું હતું . જરા પણ મુશ્કેલી ન હતી. દીદી હતી ને. પૂજા તો ખુશ ખુશાલ થઈ ગઈ.

મમ્મી અને પાપાને નિરાંત થઈ. પાવને એમ.બી.એ. કર્યું. રજાઓમા અમેરિકા ફરવાની

મઝા માણી. ૨૫ વર્ષથી વધારે તેની ઉંમર હતી.  જ્યારે તે લાસવેગાસ ગયો ત્યારે નશીલી

હાલતમા બ્રીન્ડા ને મળ્યો. ખબર નહી શું પીધું હતું. આગળ પાછળનો કોઈ પણ વિચાર

કર્યા વગર તેને પરણીને પાછો આવ્યો.   

  પૂજાતો આશ્ચર્યમા ગરકાવ થઈ ગઈ. કાપો તો લોહી ન નિકળે. જો પ્રેમલે તેને પ્રેમથી

સંભાળી ન હોત તો પાગલ થવાની અણી પર આવી ગઈ હતી. પાવને, બ્રીન્ડાને પોતાની

 બહેનના પ્યારથી વાકેફ કરી હતી. નવો નવો પ્રેમ પાંગરે અને પરિપક્વ થાય તે પહેલાં

લગ્નના પવિત્ર બંધનથી બંધાયેલ પ્રેમ પંખીડા અવઢવમા હતા. બ્રીન્ડા ભલે અમેરિકન

હતી પણ તેના કુટુંબના સંસ્કાર સારા લાગ્યા. આપણે ભારતિયો ખૉટા ખ્યાલમા રાચીએ

છીએ કે પશ્ચિમની રીતભાત અને વર્તન કુટુંબને અલગ કરવામા માને છે. તેઓ સ્વતંત્ર અને

સ્વછંદ છે.  એ માન્યતા ભૂલ ભરેલી છે.  અંહીના લોકોને પણ કુટુંબ, માતા પિતા અને ભાઈ

બહેનો પ્રત્યે લાગણી છે.

      હજુ ભારતમા આ ખબર આપ્યા નહતા.  પાવન કરતાં પૂજા વધારે ગભરાતી હતી. તેને

થતું કે મારો ભાઈ પ્રત્યે નો પ્રેમ ઉણો સાબિત થયો. પાવન હવે દીદીથી સંકોચાતો હતો. તેની

સ્થિતી સાપે છછુંદર ગળ્યા જેવી હતી. હા, તે જરૂર માનતો કે ઉતાવળ થઈ ગઈ. પણ બ્રિન્ડા

તેની સાથે હતી જે તેને ખુશ રાખવામા સફળ થઈ હતી. પરિસ્થિતી કાબૂમા હતી છતા બંને

ભાઈ બહેન નિખાલસતાથી વાત કરતા અચકાતા હતા.

       મુંબઈમા રહેતા માતા પિતાને જાણ કેવી રીતે કરવી. પાવન દીદીની સાથે રહીનેજ

ભણતો હતો. પ્રેમલ ડોક્ટર હતો તથી પૈસે ટકે કાંઈ જોવાનું ન હતું. તેમની દિકરી વેદા

બધાને ખૂબ જ પ્યારી હતી.  જમવાના ટેબલ ઉપર જો વેદા ગેરહાજર હોય તો શાંતિનું

સામ્રાજ્ય છવાતું  નહિતર વેદાની આસપાસ વાતો ઘુમતી.

      પાવનથી આ સહન થતું નહી. કઈ રીતે દીદીને મનાવવી. ઘરની અંદરનું વાતાવરણ

હળવું કરવાના પ્રયાસ શોધતો રહેતો. મમ્મીનો ભારતથી ફોન હતો, પાવનને કહી રહી હતી

આ વર્ષે રક્ષાબંધન ઉપર તેમનો આવવાનો વિચાર હતો.  હવે તો પાવન ખરેખર ધર્મસંકટમા

આવી ગયો. ન તે દીદીને કાંઈ કહી શકે ન મમ્મીને વાત જણાવી શકે.

     મુંજવાયેલા પાવનને જોઈને બ્રિન્ડાએ ખુલાસો માંગ્યો. પાવને બધી વાત જણાવી.

 બ્રિન્ડા હાથમા આવેલી તકને ઝડપવા આતુર થઈ ગઈ. એણે પાવનને અંગ્રેજીમા પૂછી

રક્ષાબંધન વીશે જાણી લીધું. પાવન અને પૂજાની જૂની વિડીઓ પણ જોઈ. ખૂબ ખુશ

થઈ. હજુ દસેક દિવસની વાર હતી પોતાની હિંદુસ્તાની ફ્રેન્ડ પાસેથી સાડી પહેરતા

 શીખી.  ઈંન્ડિયન  સ્ટોરમા જઈને  રક્ષાબંધન માટેની  બધી વસ્તુઓ લઈ આવી.

 પાવનતો ડઘાઈ જ ગયો. તેને થયું વાહરે વાહ શું બુધ્ધિ દોડાવીને આ મારી

 વાઈફ કામ કરી રહી છે. બ્રિન્ડા પાવન અને પૂજાના પ્યારથી સંપૂર્ણ વાકેફ હતી.

   હાથમા સાંપડેલી આ સુવર્ણ તકને જવા દેવા કરતા તેનો સુંદર લાભ મેળવવા

બંને જણા તત્પર થયાં.  એ શુભ દિવસ આવી ગયો.  જ્યારે પાવન માતા  પિતાને

લેવા એરપોર્ટ ગયો. નસિબજોગે તેઓ પણ રક્ષાબંધનને દિવસે જ આવ્યા. પૂજા

પોતાની લાગણીઓને છુપાવવામા સફળ નિવડી.  તેણે રક્ષાબંધનની કોઇ જ

તૈયારી કરી ન હતી.  પૂજા અને પ્રેમલ દવાખાનેથી એરપોર્ટ પહોંચ્યા અને

પાવન ઘરેથી નિકળ્યો.

    બધાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ બ્રિન્ડાએ રક્ષાબંધનની બધી તૈયારી

કરી લીધી. પાટલો, આરતીની થાળી, કુમકુમ, અક્ષત, ફુલ અને પૈસાનું

કવર. પોતે પણ સાડી પહેરી શણગાર સજી તૈયાર થઈ ગઈ હતી. 

મનમા ફડફડાટ હતો કિંતુ આત્મશ્રધ્ધાથી  ભરપૂર તે ઉત્સુક હતી.

     માતા પિતાને લઈને બધા ઘરે આવ્યા. શું થશે એવો પ્રશ્નાર્થ

સહુના મુખ પર સ્પષ્ટ જણાતો હતો. પાવન પણ આખે રસ્તે ખાસ

બહુ બોલ્યો ન હતો.  પૂજા ઘરમા આવી અને જોઈને દરવાજામાંજ

ખોડાઈ ગઈ. પ્રેમલ કંઈક સમજવામા સફળ થયો. માતા અને પિતાતો

હરખના માર્યા કાંઈ બોલીજ ન શક્યા. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ પ્રેમ હજુ

પણ તેવોજ છે જોઈ ખુશીના માર્યા ઝુમી ઉઠ્યા. પૂજા તેમજ પ્રેમલ

એક પણ શબ્દ ન બોલ્યા. પાવન શાંતિથી પાટલા ઉઅપર જઈને

ગોઠવાઈ ગયો. હવે તો પૂજા પાસે બીજો કોઈ ઉપાય જ ન હતો.

ચૂપચાપ પાટલા પર બેઠેલા ભાઈની આરતી ઉતારી, ચાંદલો કર્યો

અને રક્ષા બાંધવા જેવી રાખડી હાથમા લીધી કે તરત જ બોલ્યો

‘બ્રિન્ડા આવ મુવી ઉતાર અને મમ્મી પપ્પાને પગે લાગ.

         બસ કાંઇ કહેવાની જરુરિયાત જ ન રહી————

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.