આયના તુ સચ બતાદે
દિલકે ઝરોંખે સે દિખાદે
પ્યારકા પૈગામ સુનાદે
નિંદસે તુ મુઝકો જગાદે
સચ બતાદે — નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે
જીવનમેં તુ ફૂલ ખિલાદે
રાહસે કંટક હટાદે
મનકે મંદિરમેં બસકર
જ્ઞાનકે દિયેકો જલાદે
સચ બતાદે–નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે
તુજમેં ઝાંકુ મુજકો ઢુંઢુ
મુજસે મેરી પહેચાન કરાદે
જીવનકે યે કઠીન મોડપર
હાથ થામકે રાહ દિખાદે
સચ બતાદે–નિંદસે જગાદે
આયના તુ સચ બતાદે

  મન  બુધ્ધિ  અહંકાર ને
                 હું
     વિસ્મય પૂર્વક નિરખું છું
     તેના કદ આકાર સ્વરૂપને
               હું
     તન્મય થઈને વિચારું છું
     અસ્તિત્વ જેનું જડ ચેતનમાં
     મરજીવા થઈને શોધું છું
     વનવગડે દિનભર ભટકીને
             હું
     સૂર્ય  કિરણને પૂછુ છું
     રણની બાલુ ઉની ઉની
     પૂનમના ચાંદની શિતળતા
     દિશા વગર મારગ ભૂલી
            હું
     ઝાંઝવાના જળને પૂછું છું
     હિમાલય પર જઈ અટવાણી
     યાદોની એ હુંફ પામીને
     બરફ બનીને પીગળું છું
              હું
     તેના કદ આકાર સ્વરૂપને
     હું તન્મય થઈને વિચારું છું