વેદા રે વેદા તને કોણ રે બોલાવે
આભલે છૂપાઈ તને ઈશારે સતાવે
સૂરજના રથે ચડી ગગને ઘુમાવે
વાદળમા સહેલ કરાવી ખિલખિલ હસાવે
ફુલોના રંગ ચોરી ગાલને સજાવે
તારા મઢીને તારી વેણી ગુંથાવે
તારી મોહકતા મારા દિલને લોભાવે
ગાલથી ગાલ મિલાવી વહાલ વરસાવે
શ્વાસે શ્વાસે સ્નેહના તાર સંધાવે
દિલડાની ભાષા નિર્મળ આંખે સમજાવે
વર્ષો પછી પ્રભુ કૃપાએ ઘરમા લક્ષ્મીજી પધાર્યા છે.
સુંદર વેદાને જોઈ મુખમાંથી સરી પડેલું——