સારા ગુણાંક મેળવવા અને કોલેજોમા ભણી આગળ જીવનમા કશું કરી દેખાડવાની

તમન્ના માત્ર તવંગરોના બાળકની જાગીરદારી નથી. મારા આશ્ચર્યનો અવધિ કાબૂમા ન

રહ્યો જ્યારે જાણવા પામી કે જ્યારે એક સાંધતા તેર ટૂટે એવા પરિવારની નેહા ૧૨મા

ધોરણમા ૮૯ ૦/૦ ગુણાંક મેળવી ગાંધીનગરમા ૧૦મા નંબરે પાસ થઈ છે. ડોક્ટર

બનવાની તમન્ના ધરાવતી નેહાના પિતાજી એમ.કોમ ભણેલા છે. માતા પણ પોતાની

હેસિયત પ્રમાણે ઘર ચલાવવામા ટેકો કરે છે.

નેહા, પોતાના માતા પિતાનું ઋણ કઈ રીતે ચૂકવી શકશે તેની મુંઝવણમા છે.

પરિવારમા પુષ્કળ પ્રેમ વહે છે. તેના પિતાનું માનવું છે કે ‘ પરિસ્થિતિ કોઈને કાયમ

એક સરખી રહેતી નથી. ‘ તેમના ભાઈ અવારનવાર ટેકો કરે છે. કોઈને કોઈ રસ્તો

રસ્તો નિકળશે એવી તેમને શ્રધ્ધા છે. પૈસાના અભાવે બાળકોની પ્રગતિ રુંધાય એ

તેમને માન્ય નથી. માસિક ૫૦૦૦રૂ.ની આવક ધરાવતું કુટુંબના વડા કહે છે ‘બનશે

તો વધારે કરકસર કરીને પણ નેહાને ભણાવીશ.’ ક્યાં અને કઈ રીતે એનો તો હું

વિચાર પણ કરી શકતી નથી.

પૈસાદાર કુટુંબના બાળકોજ કાયમ મેદાન મારી જતા હોય છે. છતાંય ખૂબ મહેનત

કરીને નેહા ૧૦મો ક્રમ મેળવી શકી એ નાની સૂની વાત નથી. તેની આ સફળતામા

કલોલની સંત આન્ના હાઈસ્કૂલે ઘણોજ મહત્વનો ભાગ ભજવ્યો છે. નેહાને ખૂબ ખૂબ

ધન્યવાદ. તે પોતાનું સ્વપ્ન સફળ કરી શકે તેવી પ્રભુને અંતરથી પ્રાર્થના

    આ બનેલી ઘટના છે. શબ્દભાર અતિશયોક્તિનો નથી. ૨૦૦૩ની સાલ હતી . મિત્ર મંડળી

 જામેલી હતી. વાતમાંથી વાત નિકળતા એક ભાઈને તુકો સુઝ્યો. કહે કે મારા વિચારમા ‘સીતા

  વનમા ગઈ કારણ તેને “ત્રણ” સાસુઓ હતી. સીતાને થયું કે ત્રણ ત્રણ સાસુઓ સાથે

   રહેવું તેના કરતાં તો ‘વનવાસ અને વલ્કલ સારા

   મારા તો કાન સરવા થઈ ગયા. જગજાહેર હતું  કે તેમના પત્નીએ સાસુમાને અડધી રાતે ઘરમાંથી કાઢી

  મૂક્યા હતા ને”બિચારા” ભાઈ કાંઈ કરી શક્યા ન હતા.

  આ મંડળી સાહિત્ય રસિક હતી. મેં એ પડકાર ઉપાડી લીધો અને જાહેર કર્યું કે

  આવતા મહિનાની બેઠકમા હું આ વાતનો જવાબ આપીશ.

  તો હવે મારી વાત સાંભળો. હું જ્યારે આવેશમા આવી જાંઉ છું ત્યારે હિંદી સરી પડેછે.

          कैकेयी के बहकावे में आकर जब राजा दशरथ बोले “रामको वनवास चौदह सालके

  लिए और भरतको गादी अयोध्याकी”. पछतावेकी पवित्र गंगामें नहाकर कैकेयी पावन हुई.

  मगर तीर कमानसे निकल चूका था. होनी अनहोनी नही होने वाली थी.

  अब मेरीभी बात सुनिये.        

         सास क्या मा नही होती है?

   जिसने जनम दिया उसने घरसे बिदा किया.

  जान ना पहचान प्यारसे गले लगा लिया.

  सास को बहुकी क्या पहचान थी. बेटे ने कहा और वो मान गई.

        ये कभी मत भुलना “सास” अपने प्यारसेभी प्यारे पति की ‘मा’ है.

  सती सिता के लिए बदनामी वाली बात कर रहेथे वो भाई के मुंह पे ‘गोदरेज’का

  ताला लग गया. 

જગત પિતા વિષે સાંભળ્યું છે.

આપતો સાક્ષાત અનુભવાયા છો.

આજે ગેરહાજરીમા પણ તમે હાજર છો.

નજરોંથી નજર મળેને મુખ પર આનંદ પ્રસરતો હતો.

તમારી આંગળી ઝાલી ચાલ્યો હતો.

તમારા જેવા થવાના સ્વપના સેવ્યા હતા.

મારી કેળવણીમા તમારો ફાળો અતિ મહત્વનો હતો.

મારી શાળાની પ્રગતિથી તમે પોરસાતા હતા.

તમારી સંગે ગોલ્ફ રમવાની મિજલસ માણી હતી.

મારી સ્નાતકની પદવીનો સમારંભ આજે પણ યાદ છે

તમારા ડોક્ટર થવાના સ્વપનાને સાકાર જાણી તમારો હર્ષ——

પાપા, તમારી પુત્રવધુને ભાળી તમારા મુખ પરનો આનંદ—-

બસ પાપા, જ્યાં હો ત્યાંથી આશિર્વાદની ઝડી વરસાવજો.

તમે જ તો મારા જીવનના સુકાની છો. અટવાંઉ તો રાહ દર્શાવજો.

પાપા, તમને કોટિ પ્રણામ .

અંતમા પાપા, આજે હું ત્રણ ‘બાળકોનો’ પાપા છું

     સારું  શું  ને  નરસુ  શું
  
     એ  બંનેમાં  વચલું શું

     સારુ, સારુ  ત્યાં સુધી

     જ્યાં  બને મન માન્યું

     સારુ  બને  નરસુ  જ્યારે

     જ્યાં  અણમાન્યું પિરસ્યું

     સારુ  નરસુ  કશું નથી

     સંજોગોનું  છે  માર્યું

      આંખો  ખોલે ભ્રમ ભાંગે

       વાદળ  પ્રેમનું  વરસ્યું

       સારા  નરસાની  ઉલઝનમા

      અણમોલ જીવન જાયે  સરયું

         જીવન  જીવવું કેમે કરીને  મન  માંહી મુંઝાતી

          જીવન  વીતી  ગયું  જીવન  જીવવા  મથતી

        જીવનના  રંગમંચ  ઉપર  ભાગ  ભજવતી
        ભાનભૂલીને  રાચી  ઉઠી  પાત્રને  લજવતી
       જીવન  ખેલ  સમજી  ખેલદિલીથી   રમજે
       હાર મળે યા જીત ‘અંચાઈ’ વગર  ખેલજે
      જીવન વાટ વાંકી  ચૂકી ખાડાટેકરાવાળી
      સાચવીને  ડગ દે આંગળી ઈશની  ઝાલી

      પાછળ  તારી ચાલે ઈશ ધ્યાન તારું ધરતો
      મુશ્કેલીમાં સહાય કરતો ઉંચકી ઉરે  ચાંપતો

       જીવનમા  જાગૃતિ  ને હૈયે  ધરે  આકૃતિ
       મારગ  પ્રકૃતિ  કેરો ગ્રહે  વિરામે  વિકૃતિ

      નાટક  ભજવાયું, પડદો પડ્યો ગડગડાટ તાળીઓનો
      જીવન વિરમ્યું, શબ  બન્યું,  કિલોલ લાગણીઓનો