ચતુષ્કોણને ચડી ચરબી ને

પાંચ ભુજા વાળો થવા મૂકી દોટ

આવો તમને બતાવું આજે નવિન કૌતુક એવું

ચતુષ્કોણને પાંચ ભુજા લાગે કેવું વરવું

ચાર ભુજા દોરી તેમાં શું કરી વડાઈ

પાંચમી દોરો તો આપું તમને વધાઈ

ભુજાઓમાં થઈ રકઝક પાંચમીની ના કોઈ સગાઈ

દડબડ કરતી દોડી આવી ખટપટમાં પરોવાઈ

એકના થયા બે ને બેના થયા ચાર

પંચ ત્યાં પરમેશ્વર શાને લાગે નવાઈ

હડસેલા ખાતી ખોડંગાતી પાંચમી તનમનથી ઘવાઈ

શાણપણ વાપરી પાયાની ભુજાને પકડી તિરાડથી ડોકાઈ

પરિસ્થિતિ પામી માનભેર છૂપાઈ

પાંચમી અદૃશ્ય (ભુજા)ની ગાથા ગવાઈ

ટાપટીપ કરતી યુવાન છોકરીઓ ડીસ્કોમાંથી આવે
ભાન ભૂલેલી તે યૌવનાઓ યુવાનોને શરમાવે
માતાપિતા ડરતા ડરતા રે તેમને કેમ કરી સમજાવે

કોની વનિતા કોની કન્યા કોલેજમાંથી નિસરતી
ભણવાને બહાને ક્યાં ક્યાં ભટકે તેની ખબર ના રહેતી
મારગ ભૂલેલી દિકરી અવળે રસ્તે ચડી જતી

દોસ્તો સંગે તે ઘુમતી લાજ મર્યાદા ઓળંગતી
નોકરી કરવી પૈસા કમાવવા તેને પ્રાધાન્ય દેતી
આછકલી ઉછ્રંખલ બની જીવનમાં ગુમરાહે ચડતી

ઘરકામ કરવામા હીણપત લાગતી ફેશનમાંહી ફરતી
ઉંચી એડીના ચંપલ પહેરી પંજાબીનો દુપટ્ટો લહેરાવતી
અમેરિકાની આંધળી નકલ કરતી ભારતિયતા ભૂલતી

દેશી નહી પણ વિદેશી માલની બોલબાલામાં રાચતી
દેખા દેખીમાં ગળાડૂબ રહેતી સ્વતંત્રતાને અવગણતી
માતૃભૂમિને વિસરતી માતાપિતાને આદર નવ દેતી

વાચક મિત્રો ” રક્ત ટપકતી સો સો ઝોળી સમરાંગણથી આવે”
યાદ હશે?

દુહો

હે———-
ગોકુળથી મથુરાનો મારગ ભલે લાગતો નાનો
કાનુડાની નીંદ ઉડાડી લઈ ગયો મતવાલો
થઈયા —થઈયા——થા

ગોકુળ છોડીને મથુરા આવીને મારી નિંદર વેરણ થઈ
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા—–

નંદ જશોદાનો નિર્મળ પ્રેમ અને વ્રજવાસીઓનું વહાલ
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા—-

ગોકુળને ગોંદરે ગાયોના સાદને ગોપીઓની રૂડી પ્રિત
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા——

મથુરાના રાજભોગ ફીક્કા લાગે ભલા ગોકુળના માખણ મિસરી
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા——–

મથુરાના મારગ મોકળારે મને વહાલી ગલીઓ સાંકડી
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા——

ઇન્દ્રપુરી પણ તુચ્છ ભાસે મને વહાલેરું ગોકુળીયુ ગામ
રે ઉધ્ધવ મન ગોકુળ તન મથુરા———

ગોકુળ છોડતા વખતે કૃષ્ણને પયેલી વિરહની
વેદના
૦ ૦
૦ ૦
. .
. .

રાસની રમઝટ

જ્યાં જ્યાં નજર હું ઠેરવું બસ તારી ભવ્યતા દેખું
તું ક્યાં નથી તુ ક્યાં નથી એ જાણવાને હું મથું

સૃષ્ટિના કણ કણમાં તારું અસ્તિત્વ છાઈ રહ્યું
પત્રમાં ફળ ફૂલમાં કુદરત બની છુપાઈ ગયું

સિંધુમાં બિંદુ બની તું આભને પામવા મથી રહ્યું
મસ્તી રૂપે મોજા માહીં પ્રચંડ થઈને છાઈ રહ્યું

ઉન્નત મસ્તકે પર્વત રૂપે સ્થિર થઈ ઉભો રહ્યો
ઉર્ધ્વગામી થઈ જીવનમાં હાથ હલાવી કહી રહ્યો

શક્તિ તારી અણકલપ્યને અમાપ રૂપે પ્રવર્તતી
અકળ તું,અણમોલ તું,અજોડ તું,અવિનાશી તુ

સહુ એક સવાલ પૂછે છે. હે ઈશ્વર તું ક્યાં છે?

મને એક સવાલ કાયમ સતાવે છે, હે ઈશ્વર તું ક્યાં નથી?

 ક્ષણ  ની કિંમત ને તું  જાણ
    માનવી ના બનીશ અનજાણ

   ક્ષણ  ભરમાં  તારું  ભવિષ્ય
   તારે  હાથે  તું   ફેરવવાનો

  ક્ષણમાં હતો નહતો  થવાનો
  ક્ષણમાં નવલો દેહ ધરવાનો

  ક્ષણની કિંમત  વિમાની  જાણે
  ક્ષણની મહત્તા વિદ્યાર્થિ પહેચાને

  ક્ષણ ક્ષણ નું આ બનેલું જિવન
  ક્ષણ  ભરમાં  પરાસ્ત  થવાનો

  ક્ષણનો દૂર ઉપયોગ કરીશના
  ક્ષણ વેડફાય તેવું જીવીશ ના

  ક્ષણનું મહત્વ જો તું ના સમજે
  રાંડ્યા પછી શું ડહાપણ નીપજે

ચિત્ર એક દોર્યું મેં આજે
પૂર્યા રંગ તેમાં મેં સાંજે

નથી ચોક કે પીંછીં મેં લીધી
છતાં તે દીસે સુંદર ને ગાજે
એકે લીંટીં નથી મેં ભૂસી
રંગોની નથી મિલાવટ કીધી

જિંદગીનું ચિત્ર જાતે દોરાતું
નવી લીટી નથી ઉમેરાતી
જૂની લીંટી નથી ભૂંસાતી
દોરાય જાતે છતાં કહું આજે
ચિત્ર એક દોર્યું મેં આજે

  અરે કાલે  શું  વરસ્યો   છે  વરસાદ
  બસ  થમવાનુ  નામ ન લે વરસાદ
  ઘર અને ગામ લીધું  માથે  વરસાદ
  પાણીથી તરબોળ કીધું આવે વરસાદ
  પાણી ચોગરદમ ન  પીવા   ઘુંટભર
  પાણીનું તાંડવ ખેલ્યો ગાંડૉ વરસાદ
  રસ્તાઓ  બંધ  સહુને  મેલ્યા   રસ્તે
  સઘળું ખેરવાયુ ક્યારે વિરમશે વરસાદ   

   ભલે ને  અમે કાળી  મજૂરી  કરતાં
   અમારા મુખ પર હાસ્ય ના વિલાતાં
      અરે સાંભળો આ જિવન તો એક ખેલ છે
   અમારો શું વાંક કે અમારા આ હાલ
   માતા પિતા અમારા જુઓ  બેહાલ
          હા આ જિવન તો એક ખેલ છે
   ભણવું  હોય છતાં રોટલા  ખાતર
   નાના ભાઈ બહેનોની હંસી ખાતર
          આ જિવનનો ખેલ ખેલવો છે
   જો તમારા દિલમાં પ્યાર હોય
   અમારા  માટે જો  ભાવ  હોય
      આવો આ જિવન ખેલમાં સામિલ થાઓ
   ખેલમાં હાર પણ હોય યા જીત
   કિંતુ ખેલ ખેલમાં પામીશું પ્રીત
     અરે સાંભળો, આ જિવન એક ખેલ છે
 

 ઝેરનાં પારખાં જાણી જાણી કીધાં
   માણ્યાં અનજાણ બનીને
        વાલમજી મારા સજા છે
              છેટાં રહેવામાં
   ઝેરનાં અમૃત મીરાં એ બનાવ્યા
   શીવજીએ કંઠમાં પરોવ્યા
   વિશ્વનાથે સહાય કરીને
   નીલકંઠ થઈ વખણાયા
      વાલમજી મારા સજા છે
            છેટા રહેવામાં
   જાણી જોઈને હરિજન વાસે
   માધવનાં ગાણા ગવાણાં
   નરસૈયાનો સ્વામી શ્યામ
   શામળીયો થઈને પંકાણા
       વાલમજી મારા સજા છે
            છેટા રહેવામા
   માણ્યા કે માણશું અજાણ થઈને
   પ્રિતમ વિયોગનાં ટાણાં
   અડધે વસ્ત્રે વનમાં રઝળી
   યમરાજ પાસથી તેડાવ્યાં
       વાલમજી મારા સજા છે
           છેટા રહેવામાં
    મુજ દિલમાં ઢુકીને ભાળો
    નજર્યુંના તીર સંધાણા
    મળ્યાં કે મળશુ ભવના સાથી
    પ્રીતની દોરે બંધાણા
          વાલમજી મારા સજા છે
              છેટા રહેવામા

      તું મુજને મળવા આતુર છે
     હું તુજને મળવા તરસું છું

     તારા મારા મધુર મિલનની
     સુખદ  પળો ને   ઝંખું  છું

     આવેગ સહિત તું આવે છે
     હું મન હી મન મુંઝાઊ છું
    
     તારી ઉત્કટ ભાવના દેખી
     મનમાં ખુશી અનુભવું છું
    
      ભાનભૂલી ને તારી પાસે
      ધસમસતી દોડી  આવું છું

     તુજને આલિંગી તુજમાં સમાઈ
     જગને     વિસારી    વિરમું  છું