Archive for the ‘સ્વરચિત રચના’ category
નારી દિન
March 9th, 2011મિત્રને ગમેલી
March 3rd, 2011વાંચો અને વિચારો
January 27th, 2011વાંચો અને વિચારો
પૈસાવાળાને કહો કફનને ખિસા હોતા નથી.
રાજકરણીઓને કહો ખુરશી છે તેથી તમને માન છે.
ગરીબોને કહો ‘વચને કિં દરિદ્રતા’
પ્રેમ ભલે આંધળો હોય, પ્રેમીની આંખે નિહાળો.
જીભ અંકુશમા જગત વશમા
મૌનનું સંગીત બધિરને પણ સંભળાય
અભિમાનથી પડતી, અસ્મિતાથી ચડતી
આધેડ ઉંમરે ગાંઠો છોડો નવી વાળો નહી.
સગા પસંદગીથી નહી ઇશ્વર કૃપાથી પ્રાપ્ત થાય છે
“મા” જીવતા જાગતા ઈશ્વરની પ્રતિકૃતિ
ઝુકી ગઈ
January 23rd, 2011કહેવાય નહી સહેવાય નહી શું વાત થઈ
નજર્યું મળી ન મળી ત્યાં ઝુકી ગઈ
અંતરમાંથી લાગણીઓ વછુટી રહી
હાથના સ્પર્શે સ્પંદનો માણી રહી
હ્યદયના તેજ ધબકારા સુણી રહી
પગની પાની એકીટશે નિરખી રહી
ગગનના અગણિત તારા ગણી રહી
સાગરની બુંદોની ભિનાશ માણી રહી
પક્ષીઓનો મધુર કલરવ સુણી રહી
વનરાજીના વૃક્ષોની છાયામા પોઢી ગઈ
કહેશો ના મુજને ઢ
January 5th, 2011કહેશો ના મુજને ઢ
હું નથી અ ભ ણ
મને આવડે છે ક ખ ગ
વતન મારું ક ર મ સ દ
મારું નામ છે મ ગ ન
મારા પિતા છે મ ફ ત
મારો ભાઈલો છ ગ ન
મારી માતા છે સ ર લ
બહેની કરે મારું જ ત ન
સુંદરીની સાથે કર્યું લ ગ ન
આપ્યું જીવ્યા મર્યાનું વ ચ ન
વેપલા કાજે છોડ્યું વ ત ન
આવી વસ્યો અ હ મ દ ન ગ ર
માલ સામનની મુજને પ ર ખ
લક્ષ્મીની છોળે બન્યો સ બ ળ
ભલે તબિયત મારી ન ર મ
સદા કરું પ્રભુને ન મ ન
સુતા પહેલામ કરું ભ જ ન
કઠીન રસ્તે કરું સદા ગ મ ન
પંથનું અંતિમ ચરણ મ ર ણ
દહેજ
January 4th, 2011દહેજ સમાજનું દૂષણ
નારી સમાજનું ભૂષણ
કોણ કરે સહુનું પોષણ ?
કોણ કરે બચ્ચાનું રક્ષણ ?
સમાજ કરે તેનું શોષણ
તેના આત્માનું ભક્ષણ
દહેજના વરવા લક્ષણ
પ્રથા મિટાવો તત્ક્ષણ
જગજનની સ્ત્રી આભૂષણ
નવા વર્ષની વધાઈ
December 31st, 2010આંખમા અશ્રુ અને હોઠ પર મુક્ત હાસ્ય
૨૦૧૦ની સાલ તને વહાલભેર વિદાય
તારા આગમને સહુનુ દિલ ધડક્યું હતું
તારા ગમને મુખ સહુનુ મલક્યું હતું
સહુ મિત્રોને નવા વર્ષની વધાઈ
મળતા રહીશું ને માણીશું સગાઈ
ધાર કઢાવો
December 28th, 2010ચપ્પુ કે છરીની ધાર કઢાવો
બુઠા ચપ્પુ ધારદાર બનાવો
વિચાર વર્તન નિર્મળ બનાવો
બુધ્ધિની એરણ ઉપર ઘસાવો
વૃધ્ધ શરીર યુવાન બનાવો
યોગના આસન દ્વારા સંવારો
જીવનની ગાડી જોઈને હંકારો
સ્વાધ્યાય સુમિરન દ્વારા સજાવો
કુટુંબ કબીલામા પ્રેમ રેલાવો
કુટુંબીજનો પર લાગણી બતાવો
કર્મ કરો નિઃસ્વાર્થતા કેળવો
આસક્તિ ત્યજી અભ્યાસી બનો
ઘણા વર્ષો પછી ભારતમા ઘરને દ્વારે ચપ્પુની ધાર
કાઢનારને જોતા આ કાવ્ય સરી પડ્યું.
શું અદભૂત એ દૃશ્ય હતું ! હજુ પણ ભારતમા આવા
દૃશ્યો નજરે પડે છે અને બાળપણ યાદ આવી જાય છે.
શું કરું ?
December 25th, 2010શું કરું ? કોને કહું ?
કહેવાતું નથી સહેવાતું નથી
જોઈને દર્દ મહેસુસ કરું
સુણીને ચીસ પાડી ઉઠું
જ્યાં જ્યાં નજર ઠેરવું
લાંચ રુશવતની બદી નિહાળું
હૈયુ મારું હચમચી ઉઠ્યું
દેશ દાઝે રડી પડ્યું
હા, માતૃભૂમીથી દૂર વસું
છતાંય તેને હું ના વિસરું
કેમ કરીને વહારે ધાઉં
દિશાઓ સઘળી ધુંધળી
આત્મા કદી મરતો નથી
આત્મા કદી સૂતો નથી
રૂપિયાની સઘળે બોલબાલા
જાગો, ઉઠો આત્માની સુણો
સરવે કાને બધિર ન બનો
ખાલી આવ્યા ખાલી જવાના
જો જો પાણી વહી ન જાય
સત્કર્મ ન કરો વાંધો નહી
દુષ્કર્મથી બચો દિલની સુણો
પસ્તાવાને વિપુલ ઝરણે
પાવન બનો સંકલ્પ કરો
માફી માગી પાછા વળો
દેશ કાજે બાંધવ કાજે
સન્માર્ગ ને પંથે સંચરો
વહેલી પરોઢ
December 18th, 2010વહેલી પરોઢ્મા ચાલવાની મજા
ભાતભાતના દૃશ્યો જોવાના જલસા
કોઈ મૂકે દોટ, કોઈ મસ્તરામ હોય
કોઈ કરે ઉઠક બેઠક ‘ઉંહ્કારા’ ભરે
કપાલભાંતિના ઉચ્છવાસ સંભળાયે
ઑમકારનો નાદ ગગન ગજાવે
‘કરાટેના ચોપ’ બાળકો ઉચ્ચારે
‘હાસ્યનું ગુંજન’ કર્ણને ભાવે
સહેલાણીઓ વાતના વડા બનાવે
રાજકારણની ચર્ચા રંગ લાવે
જુવાનિયા ‘જોગીંગ’ તંદુરસ્તી બનાવે
આધેડ ચાલતા પ્રભુને સમરે
બગીચાનો માળી જોઈ જોઈ હરખે
સુરજ્દાદા સાત ઘોડે ચઢી આવે
ફુરસત કોને, જોઈ તેમને વધાવે
શાન્તાકારં નો મનમા શ્લોક ઉચ્ચારતા
પરોઢની તાજગી દિલમા પસવારતા
સહુના કલ્યાણની મનમા વાંછના