સુંદર મુખડું

   મધુરું સ્મિત

   બંધ નયને

   નિતરે પ્રીત

   હાથમાં લેવાથી

   હ્રદય હચમચે

   ગાલે ચૂમવાથી

   મેઘધનુ રચે

   ફુલશુ બદન

    નિર્મળ વદન

    સ્પર્શ પાવન

   મન ભાવન

    નિંદર રાણી

   રિઝાયી જાણી 

   શાંતિની લ્હાણી

   સપને માણી

   સોનેરી દિવસો

    નિખાલસ વર્ષો

    ફરી મળશે  

     શું ભરોસો

    સુંદર પૌત્રીને ગોદમા લેતા

     સ્ફુરેલૉ પંક્તિઓ.

   આભ  ફાટ્યું  ત્યાં  થીગડું  ક્યાં  દેવાય

  તડાતડ  કરાં  પડે ત્યાં છત્રી શી ખોલાય

  તીર ઝડપે વાતા વાયુના સુસવાટા સુણાય  

  લળી લળીને ધરાને  ચૂમતા વૃક્ષો  જણાય

  ગગને ગડગડાટ કરતાં ઘટોટપ વાદળ ઘેરાય

  મારકણી વિજળીના ચમકારે આભે ઉજાસ ફેલાય

  વર્ષાના તાંડવમા નહાતી ધરતી મંદ મુસ્કાય

  પ્રિતમની બાંહોમા માનુની અંગડાઈ લેતી સમાય

  માળામા લપાયેલ પંખીડા ધ્યાન મુદ્રામા જણાય

  કુદરત કોપે ત્યારે પામર માનવ તું  અસહાય

         જીવન  જીવવું કેમે કરીને  મન  માંહી મુંઝાતી

          જીવન  વીતી  ગયું  જીવન  જીવવા  મથતી

        જીવનના  રંગમંચ  ઉપર  ભાગ  ભજવતી
        ભાનભૂલીને  રાચી  ઉઠી  પાત્રને  લજવતી
       જીવન  ખેલ  સમજી  ખેલદિલીથી   રમજે
       હાર મળે યા જીત ‘અંચાઈ’ વગર  ખેલજે
      જીવન વાટ વાંકી  ચૂકી ખાડાટેકરાવાળી
      સાચવીને  ડગ દે આંગળી ઈશની  ઝાલી

      પાછળ  તારી ચાલે ઈશ ધ્યાન તારું ધરતો
      મુશ્કેલીમાં સહાય કરતો ઉંચકી ઉરે  ચાંપતો

       જીવનમા  જાગૃતિ  ને હૈયે  ધરે  આકૃતિ
       મારગ  પ્રકૃતિ  કેરો ગ્રહે  વિરામે  વિકૃતિ

      નાટક  ભજવાયું, પડદો પડ્યો ગડગડાટ તાળીઓનો
      જીવન વિરમ્યું, શબ  બન્યું,  કિલોલ લાગણીઓનો             

            
       બારણે  ટકોરા  પડ્યા  આ  ટાણે  કોણ ?
 
       ન  કાગળ  ન પત્તર  આ  ટાણે ો ણ ?

       વહેલી  પરોઢ થઈ  આ  ટાણે  કોણ ?

       હ્રદયામા  ફાળ  પડી  આ  ટાણે  કોણ ?

       દિલ  ધક  ધક  કરે  આ  ટાણે  કોણ ?

       શંકા  કુશંકા  ઉભરે  આ  ટાણે  કોણ ?

       પાનીએ  પાણી  નિતરે  આ  ટાણે  કોણ ?

       હથેલીએ ખુજલી  ઉઠે  આ  ટાણે  કોણ ?

       કાંગરે  કાગ  બોલે  આ  ટાણે  કોણ ?

       મનનો  માનેલ  મિતવા  બારણું  ખોલ.                 

                          દિલમા  દિમાગમા  બદનમા  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                        સવારના  સાજે  મધરાતે   દર્દ  તો  દર્દ  છે

                        દિલમા  ફેલાવે  દિવાનગી  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                         દિમાગે  વ્યાપેલ  અણકહ્યું  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                         વદને  નિતરતી  નારાજગી  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                         વહાલાના  હોય  અસહ્ય  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                          “ગીતા”  બનાવે  સહ્ય  દર્દ  તો  દર્દ  છે

                           જીવતરની  સગે  જોડાયું  દર્દ  તો દર્દ  છે

                           હસતે  મુખે  જીરવાયું   દર્દ  તો  દર્દ  છે

                           સર્વે  દર્દની  દવા ચંપી,પપ્પી, યા  કુપ્પી
                            કુપ્પી =  શરાબ          

કવિથી ડરે બધા કવિતાનો ભારે ચસકો

કવિતાની વહે ગંગા તો બજુએ ખિસકો

કવિ દેખીને ભાગે સહુ નાના મોટ લોકો

દેવી હોય તો દો સજા કવિતાને પૂળો મૂકો

કવિ શેર મારે જાણી શેરને પહોંચ્યો ધક્કો

બાળા કાજે માતા લેતી કવિતાનો તુક્કો

તલવારના ઘા રુઝે રહે ના તેનો સિક્કો

કલમના ઘા દુઝતા રહે દેશોના ધોખો

જનમધરતા એ કાવ્યનો જોયો છે લહેકો

કયામત ટાણે કરે ગઝલ કોઈ તેને રોકો

સૂરજ કેરા કેસરી દડાને માર્યો ફટકો

સહેલણીસા ચાંદતારે માર્યો નદીમા ભૂસકો

નજરથી નજર મળીને વાત બની ગઈ

નજરથી નજર ચુરાવી વાત કહી ગઈ

નજરના જામ છલક્યાને પ્યાસ બુઝી ગઈ

નજરના તીર વાગ્યાને હાય નિકળી ગઈ

નજરના અમીની વર્ષા ચુંદડી ભિંજાઈ ગઈ

નજરના નજરાણાં ધર્યા બાજી પલટાઈ ગઈ

નજર ન લાગે તને ભાલે અંકાઈ ગઈ

નજર નજરમાં ફેર દિલે દસ્તક દઈ ગઈ

નજરના ખેલાયા ખેલ દુલ્હન બની ગઈ

નજર મારી નિરખે ભીંતે ટિંગાઈ ગઈ

 નજર  તારી  વાલમ  હૈયે  જડાઈ  ગઈ

સાનમાં સમજાવશું આજ હવે કશું કહેવું નથી

વિયોગનું જુઓ પરિણામ હવે કશું કહેવું નથી

પ્રિતડીના દીઠાં અંજામ હવે કશું કહેવું નથી

ખૂબ સહ્યું દીલેઆમ હવે કશું કહેવું નથી

જીવન બન્યું નાકામ હવે કશું કહેવું નથી

એકઠો કર્યો સરંજામ હવે કશું કહેવું નથી

શ્વાસોને મળશે આરામ હવે કશું કહેવું નથી

ક્યારે પામીશ વિરામ હવે કશું કહેવું નથી

આવી પરમને ધામ હવે કશું કહેવું નથી

તમારે શરણે મુકામ હવે કશું કહેવું નથી

જીવન છે નદિયાની ધારા
  ખળ ખળ વહેતું જાયે
  પ્રેમ ધિક્કાર માન અપમાન
  તેની ધારા ના અટકાવે

જો માંદગી સતત સતાવે
  મુસ્કુરાઓ ના ગણકારો
  મોટું મનને ઉદાર દિલ
  તેની અકસીર ઔષધ જાણો

ઇચ્છીત પામો આ જીવનમાં
  ઈશ્વરને કદી મંઝુર નથી
  ન ભાવતાને ભાવતું કરો
  પ્રયત્નથી કશું મુશ્કેલ નથી

હિંમતે મર્દા તો મદદે ખુદા
  એ ઉક્તિ પર દિલ ફીદા
  આનંદો આ જીવનમાં સદા
  કિરતારના છે મૂક વાદા

વનરાજી વચ્ચે
કૅડી કંગારે
ઝરણાનું મોહક
ખળખળ વહેવું
વૃક્ષોને ભેદી
સૂર્યના કિરણો
અલપઝલપ થાતા
રાહ બતાવે
મંદમંદ પવન
લટને સંવારે
શીળી છાયા
મનડું લોભાવે
કોયલનું કુંજન
ભમરાનું ગુંજન
ખીસકોલી છાની
પકડદાવ દેતી
ધુળની ડમરી
ગગને ચડતી
કંકર સંગે
રીસાઈ જાતી
કલા કુદરતની
અનોખી અનેરી
સૌંદર્ય વેરી
શુશોભિત થાતી