કવિથી ડરે બધા કવિતાનો ભારે ચસકો
કવિતાની વહે ગંગા તો બજુએ ખિસકો
કવિ દેખીને ભાગે સહુ નાના મોટ લોકો
દેવી હોય તો દો સજા કવિતાને પૂળો મૂકો
કવિ શેર મારે જાણી શેરને પહોંચ્યો ધક્કો
બાળા કાજે માતા લેતી કવિતાનો તુક્કો
તલવારના ઘા રુઝે રહે ના તેનો સિક્કો
કલમના ઘા દુઝતા રહે દેશોના ધોખો
જનમધરતા એ કાવ્યનો જોયો છે લહેકો
કયામત ટાણે કરે ગઝલ કોઈ તેને રોકો
સૂરજ કેરા કેસરી દડાને માર્યો ફટકો
સહેલણીસા ચાંદતારે માર્યો નદીમા ભૂસકો
