અસ્તિત્વ પુણ્ય રૂપે શરુ થાય છે. તેનો અંત પાપ રૂપે આવે છે.
જે દિવસે ઘડિયાળની જરૂર પડતી નથી, તે દિવસ ખૂબજ સુંદર
રીતે ગુજરે છે. એક દિવસ આંખો ઝાંખી થાય છે. કોઈક દિવસ
કદાચ ડાબો યા જમણો હાથ કામ કરવાની ના પાડે છે. સુંદર
કોકીલ કંઠ ગળામાંથી બહાર નિકળવા માટે આનાકાની કરે છે.
માણસ તરીકે ખાલીપણાનો અહેસાસ થાય છે. અસ્તિત્વના અંત
સમયે નામ શબ્દનો પડઘો નાશ સંભળાવવા લાગે છે.
એક દિવસ આપણો ભૂતકાળ ખભા ઉપર મૂકી ચિતા ઉપર
સૂવડાવી તેને આગ ચાંપવાનું દિલ થાય છે. તો વળી એક દિવસ
આકાશ સામે જોઈ ખડખડાટ હસવાનું મન થાય છે. શાકજે સુનહરા
દિવસની યાદ જુવાનીનાં રંગીન દિવસોમાં ઘસડી જાય છે. વળી
કદીક બાળપણ ડોકિયા કરી નિર્મળ જગતમાં સરી જવાની ફરજ પાડે
છે.
એક દિવસ વર્તમાન માથું ઊંચકી બધા વિચારો ખંખેરીનાખી બસ આજ
એ સુવર્ણ તક છે તેમ મનાવવા પ્રયત્ન કરે છે. એક દિવસ વાણી, વિચાર
અને વર્તનમાં સમ્રુધ્ધિ પામીશ તેવી ખેવના કરે છે. એક દિવસ દરેક તમન્ના
પૂરી કરવા બદલ ભગવાનનો ખરા દિલથી આભાર માની આ જીંદગીની
સફર પૂરી થવાની કાગ ડોળે રાહ જોતી બારી બહાર તાકી રહીશ.એક દિવસ
દરેક પ્રહાર નિરવ બની જાય છે. અંતે સાત દિવસના અસ્તિત્વનાં ચિત્રપટનો
પડદો પડી જાય છે.
Archive for January, 2007
અસ્તિત્વ
January 15th, 2007ભાગો
January 15th, 2007મુસિબતોથી,દુખથી,દર્દથી, અવહેલનાથી, અસત્યથી, નિંદાથી
યા શરમથી નહીં. ભૂતાવળ સમ ભૂતકાળથી. ભૂતકાળ ભૂલ્યા તો
સુખી નહીતર તમારું જીવન બનશે અસહ્ય. યાદ કરી તેને
વાગોળવાનો કોઈ અર્થ નથી.હા જો કદાચ ભૂતકાળ રંગીન હોય તો
તેમાં રચ્યાપચ્યા રહેવાથી પણ શો લાભ?
એમાંય જો ગમગીન હોય તો તે આવનાર સુખનાં માર્ગમાં રોડાં
નાખવા શક્તિમાન બને છે. મન તો મર્કટ છે. તેને અંકુશમાં
રાખવું અતિ દુર્લભ છે.જ્યારે જ્યારે મન કાબૂમાં ન રહે ત્યારે
તેને પાછા વાળવાનો પ્રયત્ન ચાલુ રાખવો. મન ને નથી નડતી
કોઈ સીમા યા બંધન. મન હંમેશા તેની મરજી મુજબ જ વિચારે છે.
મનફાવે ત્યાં વિહાર કરે છે.
મનુષ્ય દરેક વ્યક્તિ જનમ પામતાંની સાથે બને છે. માનવ
તેણે પ્રયત્નોથી પૂરવાર થવું પડે છે.મનુષ્યને તેનાં ગુણધર્મો વારંવાર
સહજ કાર્યો કરવા પ્રેરે છે. કાર્યદક્ષતા તેણે કેળવવી પડે છે.
ભૂતકાળ ભૂલવામાંજ તેની મહાનતા છૂપાયેલી છે. તે તો તેના
જીવનનો ઈતિહાસ છે. ભવિષ્યકાળમાં શું બનશે તે લાખ પ્રયત્નો
કરવાં છતાં પણ તે પામી શકવાનો નથી. તો પછી પ્રભુ વર્તમાનકાળ
માં જે પણ અર્પે તેનો હસતે મુખડે સ્વિકાર કરતાં શામાટે ખચકાય છે.
સુવર્ણમય વર્તમાન જ ભવ્ય ભવિષ્યમાં ફેરવાશે. ભૂતકાળનાં ગાણાં
ગાઈ વર્તમાન ડહોળવું તે નરી મૂર્ખતા છે.ઝળહળતાં ભવિષ્યનાં
પાયામાં સંગીન વર્તમાન સિમેન્ટનું કાર્ય કરશે.
ભૂલો અને ભાગો. ભૂતકાળનાં અઘટિત બનાવો ભૂલો. ભૂતકાળ
ભૂલવા માટે સર્જાયો છે.તેમાં રાચવા માટે નહીં.ભૂતકાળનાંઅણસમજ
અંધકારથી ભાગો.તેની સોનેરી ક્ષણો ભૂલવા મથશૉ તો પણ નહીં
ભૂલાય. વર્તમાનમાં જીવો, ભવિષ્ય સંવારો.
મા-દિકરી
January 15th, 2007 મમ્મીને દિકરી મમ્મીને દિકરી
એક મગની બે ફાડો જી
મા અને દિકરી પ્રભૂએ રચીને
ધરતી પર સ્વર્ગ ઉતાર્યું જી
મમ્મીને દિકરી મમ્મીને દિકરી
બાળપણમાં દિકરી બાપને વહાલી
મમ્મીની આંખનો તારો જી
સુંદર સંસ્કારથી પ્યારના સિંચનથી
લાડકોડમાં ઉછેરી જી
પપ્પાને દિકરી પપ્પાને દિકરી
મમ્મીની આરઝુ દિકરી દુલારી
પપ્પાનાં હૈયાંની ધડકન જી
ભણાવી ગણાવી પરઘેર મોકલી
અંતરની અભિલાષા જી
માબાપ ની દિકરી માબાપની દીકરી
ઓરતા પૂર્યા દિકરી જીવતર ઉજાળ્યું
સાસરીને શોભાવ્યું જી
પતિને બાળકો ઘરનાં સર્વેનાં
દિલડાં પ્રેમે જીત્યાં જી
માબાપ ને ગર્વ થાયે જી
સદગુણી દિકરી સદગુણી દિકરી
સાંભળ
January 15th, 2007 અંતરથી કાના તને પાડું છું સાદ
હળવેથી સાંભળ મારી વાત
મીરાંને માધવ રૂપે મળ્યો તું
નરસિંહની માણેકનું પૂર્યું મામેરું
વાંક ગુનો મારો બતાવ
હળવેથી સાંભળ મારી વાત
રામ પ્રતાપે શીલા અહલ્યા થઈ
સુદામાના તાંદુલની મિઠાશ મધુરી
વાંક ગુનો મારો બતાવ
હળવે થી સાંભળ મારી વાત
સત્ય અને શાંતિની મશાલ લઈને
સદાચારનું આભુષણ ધારીને
દેખાડું દિલડાનો ડાઘ
હળવેથી સાંભળ મારી વાત
વાલમ
January 15th, 2007હું તો વાલમ ને વિનવીને થાકી
સાજન તું મારે સ્વપને નથી
રસ્તે જતાં મારી છેડતી કરતો
વાયદા મારા સદાને નિભાવતો
શાને કાજે તું પજવતો
સાજન તું મારે સ્વપને નથી
સવાલો કરીને સરકી જતો તું
જવાબો મારા કાને ન ધરતો
શાને તું મુંઝવણમાં નાખતો
સાજન તું મારે સ્વપને નથી
મિલનની ઘડીઓમાં મૌઝથી મહાલતો
વિયોગમાં આંસુડા મુજને સરાવતો
વાટ જોઈ નયનો થકાવતો
સાજન તું મારે સ્વપને નથી
નારી
January 14th, 2007નારી વિના દુનિયાની કલ્પના અસંભવ
નારી તું નારાયણીનો સાદ છે શાશ્વત
નારી તું નારાયાણી નારી તું નારાયણી
જગતમાં નારી તું શક્તિનો પુંજ છે
તારે પ્રતાપે ધર્મનો ગઢ અતૂટ છે
નારી તું નારયણી નારી તું નારયાણી
માતા દિકરી બહેન પત્ની રૂપ તારા ઝુઝવા
પ્રેમાળ પવિત્રતાની સરગમ લાગે ગુંજવા
નારી તું નારાયણી નારી તું નારાયણી
સુંદર સંસ્કારથી ને લાગણીના ધોધથી
જરૂરત પડે ત્યારે રણચંડીના સાદથી
નારી તું નારાયણી નારી તું નારાયણી
ઝાંસીની રાણીને સીતાના દિવ્ય માર્ગે
નારી તું હંમેશા પૂજ્ય ધરતી ને સ્વર્ગે
નારી તું નારાયણિ નારી તું નારાયણી
મુસાફરી
January 13th, 2007ચલ તૈયારી કર મનવા
હવેતો મુસાફરી કરવાની
આરંભ અજાણ્યો અંત અનિશ્ચિત
ગહન કર્મની ગતી રે મનવા
મુસાફરી કરવાની
જીવનસફરનાં સાથી
પલભર સાથ નિભાવે
એ જ સફરમાં પાછી પાની
હવે ન તારે કરવીમનવા
મુસાફરી કરવાની
સત્યનું ભાથું પ્રેમા પુનિત જળ
ધિરજ હૈયે ધરવી
શ્ચધ્ધા રખી શીર ઉઠાવી
હરણફાળ છે ભરવી મનવા
મુસાફરી કરવાની
ચિનગારીની એક જ આશે
જીવન જ્યોત છે જલતી
મધુરયાદોની ગાગરડી લઈ
મંઝિલ તારે તરવી મનવા
મુસાફરી કરવાની
ભય
January 13th, 2007 તમને ફૂલોનો ભય છે?
ખળખળ વહેતાં ઝરણાનો ભય છે?
પ્રભાતનાં પુષ્પ સમાન સુર્ય કિરણનો ભય છે?
ચંદાની શિતળ ચાંદનીનો ભય છે?
નિખાલસ બાળક ના હાસ્યનો ભય છે?
માતાના નિર્મળ પ્યારનો ભય છે?
પિતાના ઉભરાતા સ્નેહ નો ભય છે?
આ સઘળાં સવાલોનો જવાબ છે
‘ના’
તો પછી નિંદ્રાની દેવી સમાન
મ્રુત્યુનો ‘ભય’ શામાટે?
પગલાં
January 13th, 2007પુણ્ય તારું વાપરીને
પાપ ભેગું કરતો ના
આ સંસારે જન્મધરીને
રેતમાં પગલાં પાડતો જા
કંઈક આવ્યા કંઈક આવશે
નામ નિશાન ભૂંસાઈ જાશે
અહંમ તારું વિઘ્ન કરશે
સંયમ દિલમાં ધરતો જા
આ સંસારે જન્મ ધરીને
રેતમાં પગલાં પાડતો જા
લક્ષચોર્યાસીના ફેરા ફરીને
અમૂલ્ય મનખા દેહ ધરીને
અગરબત્તીની સમ જલીને
સુવાસ તું પ્રસરાવતો જા
આ સંસારે જન્મ ધરીને
રેતમાં પગલાં પાડતો જા