આજની તાજા ખબર

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

હજુતો દિવાળી પાર્ટી પૂરી નથી થઈ ત્યાં અમેરિકાનો તહેવાર
આવી ગયો. ખેર, ‘ગંગા ગયે ગંગાદાસ અમે જમુના ગયે
જમુનાદાસ ‘ જેવા આપણે શું કર્યું.

ગાજર અને કોબીની છીણમાંથી આપણે બનાવી ટર્કી. કોથમરીનાં
છંટકાવથી તેની વધારી શોભા.

ટર્કી ડ્રેસીંગ એટલે વઘારેલી તજ , લવીંગ અને લસણ વાળી ખીચડી.
(ગુજરાતીઓ ને ખૂબ ભાવતી)

પંપકીન પાઈ એટલે આપણો દુધીનો હલવો.

ક્રેનબરી સોસ. આપણી મસ્ત મજાની કેસરવાળી રબડી.

ગાર્લિક બ્રેડઃ આપણા મજે દાર માલપુડા.

એપલ સાઈડરઃ બદામ, પિસ્તા, એલચી અને જાયફળ ઘસેલી ભાંગ.

સલાડઃ કાકડીનું કચુંબર.

બોલો આવો છોને આજની મિજબાનીમા. કે પછી અમેરિકન બોસને ત્યા.

આપણે રહ્યા શાકાહરી, શું પાંઉના ડુચા અને સલાડ ખાઈને ઘરે જશો.

નિર્ણય તમારી ઉપર છોડું છું .

તા.ક. મોડેથી આવશો તો પણ ખાવાનું નહી ખૂટે તેની બાહેંધરી આપું છું.

દિવાળી પર્વની ઉજવણી

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

ચારેકોર પ્રકાશ હતો ને

ઝીણું ઝીણું ગુંજન હતું

દિલોદિમાગે આનંદ છાયો હતો

તિમિરનું નામોનિશાન ન હતું

દિવડાની હારમાળા હતી ને

મિણબત્તીઓ નો મેળો હતો

દિવાળીનો શુભ અવસર હતો

નવા વર્ષનું પ્રભાત હતું

માનવમહેરામણ ઉમટ્યો હતો

હર્ષ ઉલ્લાસ રેલાયો હતો

માતાપિતાના આશિર્વાદ હતા ને

સર્જનહારની ખૂબ કૃપા હતી

નવા સુંદર ઘરમાં નમ્રતા અને રૂપિનનો પરિવાર ખૂબ સુખી રહે.

પ્રભુ તેમને સદબુધ્ધિ અને વેવિકનુ પ્રદાન કરે.

દિવાળી પર્વની ઉજવણી

HAPPY THANKSGIVING

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

રોજ સવારે ૯ વાગે ૯૦ વર્ષના કાકા દુધ, ફૂલ અને ડોનટ લેવા અવતા.
છેલ્લા ૧૦ વર્ષથી આ કાર્યક્રમ રોજનો થઈ ગયો હતો. પુનિતા આધેડ ઉંમરે
પહોંચી ગઈ હતી. પ્રણવનો સાથ ગુમાવેલી પુનિતા મનોમન પ્રભુનો ખૂબ
ઉપકાર માનતી, બંને બાળકો ઠેકાણે પડી ગયા હતા. પુત્ર પાવન એમ.બી.એ.
ભણ્યો હતો અને પુત્રી પૂજા ફાર્મસીસ્ટ હતી. તેના માથે કુંટુંબની જવાબદારી રહી
ન હતી. હા, બાળકોને જ્યારે જરૂર હોય ત્યારે પુનિતા વણકહ્યે પહોંચી જતી.
પોતે સ્વતંત્ર રીતે રહી, બાજુમા આવેલી ગ્રોસરી સ્ટોરમાં વર્ષોથી કાયમી નોકરી
કરતી. વિમાની ચીંતા ન હતી. જરૂરિયાતો થોડી હોવાને કારણે જીવન આસાનીથી
ગુજરતું. મિત્ર મંડળમાં કોઈ અપેક્ષા ન હોવાથી સારું વિસ્તર્યું હતું. નોકરી ખૂબ દિલ
દઈને કરતી. ૯૦ વર્ષના કાકા હંમેશા તેનીજ પાસે પૈસા ચૂકવવા આવતા.
એ કાકા જો ભૂલથી વાસી ડોનટ લઈને આવે તો , એક મિનિટ કહીને તાજું લઈ
આવતી. ફૂલ જો તાજા સ્ટોરમાં આવ્યા હોય તો તેમના માટે સરસ શોધીને આપતી.
કાકાને પણ હવે તો આદત પડી ગઈ હતી. જો સવારે પુનિતા ન દેખાય તો બીજાને
પૂછીને તેની રાહ જોતા. પુનિતાને કાકા ન દેખાયતો ચીંતા રહેતી.બહુ વર્ષોની ઓળખાણ
હતી તેથી પુનિતા પાસે કાકાનો ફોન નંબર હતો. એક વખત કાકા ચાર દિવસ નદેખાયા.
પુનિતાને ચીંતા થઈ ફોન કર્યો. ફૂલ ,દૂધ અને ડોનટ લઈને ઘરે જતા પહેલા કાકાને
ત્યાં પહોંચી ગઈ. કાકા માંડ માંડ ઉભા થઈ શક્યા. પુનિતાને જોઈને ખૂબ ખુશ થયા.
પુનિતાએ પ્રેમ પૂર્વક તેમને માથે હાથ ફેરવ્યો. એક ગ્લાસમા દૂધ અને ડોનટ મૂકી
તેમને આપ્યા. ફૂલને સરસ રીતે ફૂલદાનીમાં ગોઠવ્યા.
૯૦ વર્ષના કાકાતો ખૂબ ભાવવિભોર થઈ ગયા. એને તો આ સ્વપ્ન લાગતું હતું.
આમ પણ અમેરિકનોને ભારતીય પ્રત્યે ખૂબ આદર હોય છે. પુનિતા થોડીવાર બેઠી
કાલે પાછી આવીશ કહીને ગઈ. કાકાને પુત્રી હતી પણ તે ગામમા નહતી. પત્ની
છેલ્લા ૧૫ વર્ષથી પ્રભુના ધામમા પહોંચી ગઈ હતી. સુંદર સ્વભાવને કારણે ઘણા
બધા ગ્રાહકો પુનિતાના ચાહક બની ગયા હતા. વાર તહેવારે પુનિતાને નાની મોટી
ભટ સોગાદ પણ આપતા.
પછીતો કાકા સાજાસમા થઈગયા અને રોજનો ક્રમ ચાલુ થઈ ગયો.પુનિતાને
કાકા મળે ત્યારે ખૂબ આનંદમા આવી જતી. આમકરતા છ મહિના પસાર થઈ ગયા.
આજે તેઓનો મંગળ તહેવાર THANKS GIVING નો હતો. પુનિતાએ બધા રોજના
જાણીતા ચહેરા જોવા મળે એટલે સવારનો સમય નોકરી પર આવવા માટે પસંદ
કર્યો હતો. પુનિતા આવી અને કાગ ડોળે કાકાની રાહ જોવા લાગી. હવે તો ઘરે
જવાનો સમય પણ આવી ગયો. કાકા દેખાયા નહી. પુનિતાને ચીંતા થવા લાગી.
ઉંમરતો થઈ જ હતી. તેથી શંકાકુશંકા કરતી ક્યારે તે કાકાને દ્વારે આવી ઉભી તેનું
તેને ભાન પણ ન રહ્યું. ઘર પાસેનું વાતાવરણ જોઈને તે આંગણામા પૂતળાની જેમ
સ્થિર થઈ ગઈ. પરિસ્થિતિ એવી હતીકે પાછી પણ ન જઈ શકે. બધા અમેરિકનો
ટોળે મળ્યા હતા. મૃત શરીર લઈ જવાની ગાડી આવે તેની રાહ જોતા હતા.
એટલામાં એક ૩૫ વર્ષની જણાતી સ્ત્રી પુનિતા પાસે આવી. માંડ માંડ પુનિતાના
નામનું ઉચ્ચારણ કરી સમજાવ્યું કે ‘મારા પિતાજીએ તારા નામનો એક કગળ લખ્યો છે.’
પુનિતા પથ્થરની મૂર્તિ જેવી વાત સાંભળી રહી. હાથ લાંબો કરી કાગળ લીધો.
કાકાની દિકરીને પ્રેમથી આલિંગન આપી, આંખમાં આવેલા આંસુ ખાળવાનો વ્યર્થ
પ્રયત્ન કરી સડસડાટ ઘટના સ્થળથી સરી ગઈ. ઘરે આવી પુનિતા સોફા પર ફસડાઈ
પડી. પાણી પીધું અને ‘કાકા’એ પત્રમાં શું લખ્યું છે તે જાણવાની ઇંતજારી રોકી ન
શકી. કાકાએ તેનો ખૂબ આભાર માન્યો હતો. શબ્દે શબ્દે તેમનો પ્રેમ પુનિતાને જણાયો.
પત્ર વાંચીને પરબિડિયું ફાડવા જતા પુનિતા ને બીજો એક કાગળ અંદર જણાયો.
કાઢ્યો, વાંચ્યો અને પુનિતાને પોતાની આંખ પર વિશ્વાસ ન બેઠો. આંખો ચોળવા
લાગી ફરી વાંચ્યો. તે હતો $૨૫,૦૦૦ નો —————-

વિચાર કરી લે

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

જિવનભર તેં કરી દોડધામ આખરે શું પામ્યો અંતે
હવે ઠરીને બેસ નિરાંતે વિચાર કરી લે તું આજે

જેને કાજે કરી મથામણ તે તુજને ના યાદ કરે
મોહ માયાથી અળગો થઈ સંસાર સાગરે તું તરજે

કામ કર્યે જા ફળની આશા શા કાજે તું ઉદરે ધરે
ગીતામાં શ્રીકૃષ્ણે કહ્યું છે ફળની આશા શા કાજે

વણમાગ્યે આ જિવન પામ્યો જેવું વાવે તેવું લણે
કરણી એવી કરતો જાજે જનમ સફળ તારો કરજે

અદભૂત છે જિવન માનવનું પ્રતિભા તારી ના લાજે
સંસાર સાગરે સરતો રહેજે વિચાર કરીલે તું આજે

માળખું

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

અંદરથી સહુ એક સરીખા હાડકાનું આ માળખું
મુઠ્ઠીભર રાખ બચે જ્યારે પૂરું થાશે આયખું

નાનું મોટું જાડું પતળું બાહરનું છે માળખું
કર્મ જ્ઞાન અને ભક્તિ વહેશે પૂરું થાશે આયખું

વિચાર વિનય અહંકારે પ્રકાશે હાલતું ચાલતું માળખું
સુગંધ કે ધિક્કાર પ્રસરે જ્યારે પૂરું થાશે આયખું

મોહમાયાના ચક્કરમાં ફસાયું બાહ્ય આ માળખું
શ્રધ્ધા અલિપ્તતાએ શોભે જ્યારે પૂરું થાશે આયખું

સર્જનહાર તારી કૃપાએ પામ્યો માનવ આ માળખું
તુજમાં ઉદભવ અને અંત જ્યારે પૂરું થાશે આયખું

દોટ

November 24th, 2007 by pravinash No comments »

ચતુષ્કોણને ચડી ચરબી ને

પાંચ ભુજા વાળો થવા મૂકી દોટ

આવો તમને બતાવું આજે નવિન કૌતુક એવું

ચતુષ્કોણને પાંચ ભુજા લાગે કેવું વરવું

ચાર ભુજા દોરી તેમાં શું કરી વડાઈ

પાંચમી દોરો તો આપું તમને વધાઈ

ભુજાઓમાં થઈ રકઝક પાંચમીની ના કોઈ સગાઈ

દડબડ કરતી દોડી આવી ખટપટમાં પરોવાઈ

એકના થયા બે ને બેના થયા ચાર

પંચ ત્યાં પરમેશ્વર શાને લાગે નવાઈ

હડસેલા ખાતી ખોડંગાતી પાંચમી તનમનથી ઘવાઈ

શાણપણ વાપરી પાયાની ભુજાને પકડી તિરાડથી ડોકાઈ

પરિસ્થિતિ પામી માનભેર છૂપાઈ

પાંચમી અદૃશ્ય (ભુજા)ની ગાથા ગવાઈ

પ્યારનું ફૂલ

October 31st, 2007 by pravinash No comments »

જીવનના બાગમાં પ્યારનુ ફૂલ ભગ્યશાળીને ત્યાં જોવા મળે છે. હા, બગિચામાં
ફૂલો ઘણા ઉગે છે. વસંત આવે પ્રતિ વર્ષ ઉગે છે. ખીલી ઉઠે છે અને પાનખરમાં
વિદાય થાય છે. હા, બીજા વર્ષે ફરી મળશે તેનો કોલ આપે છે. અરે ફૂલોના
શોખીન જીવડા નવા નવા ફૂલો બાગમાં રોપી અખતરા પણ કરે છે. ઘણી વખત
પરદેશથી મંગાવી બગીચાની શોભામાં અભિવૃધ્ધિ કરે છે. એથી આગળ વધીને
મિત્ર મંડળમાં પોતાના બગિચાના બણગા ફૂંકે છે.
પ્યારનું ફૂલ એક વાર ઉગે છે. ઉગીને પ્રેમભરી માવજતે ખીલે છે. પછી કરમાવાનું
નામ નથી લેતું.હવા, પાણી, વર્ષો, ઋતુ કે કાળની તેના પર અસર થતી નથી.જીવન
પર્યંત તે મહેક્યા કરે છે, ચહેક્યા કરે છે. પ્યારનું મધુરું સંગીત સુણાવ્યા કરે છે. તેની
સુહાની ખુશ્બુ ફેલાવે છે. જો પ્યારનું ફૂલ કરમાય તો સમજવું ‘પ્યારમાં’કાંઈક કમી હતી.
દાનતમાં ખોટ હતી.
વારંવાર ઉગતા પ્યારના ફૂલને શું કહીશું? ‘કાગળનું ફૂલ’ જે નથી કરમાતું કે નથી
સુગંધ ફેલાવતું. સ્પર્શ પામી નથી લજામણીની માફક શરમાતું. જ્યારે જુઓ ત્યારે એક
સરખું લાગતું. ન પરવા તેને હ્રદયની લાગણીની કે પ્યારભરી નજરની. ટાઢ, તડકાની
તેને કોઈ અસર નહી. સમય અને કાળના બંધનથી પર. ક્ષણ ભર કદાચ પહેલી નજરે
આકર્ષિત કરે. હકિકત નો પર્દાફાશ થાય ત્યારે નિરાશા સાંપડે.
વફા, બેવફામાં પરિણમે ત્યારે પ્યારનું ફૂલ વસંતમાં પણ કરમાઈને ખરી પડે. પ્યારના
ફૂલની માવજત માનો તો ખૂબ કઠીન છે અને સ્વિકારો તો સહજ છે. પ્યારના ફૂલની દેખરેખ
બન્ને પક્ષે સહજ બને તો તે ફૂલ મઘમઘી ઊઠે. ફૂલની સંભાળ દાદ માગી લે છે. જીવનમા
એવો પણ વળાંક આવે માળીની હાજરી ન વરતાય અને છતાંય તે મઘમઘી રહે.
બસ સદાય પ્યારની વસંત વરતાય અને તેની હસ્તી ચીરકાળ રહે.

આજની તાજા ખબર

October 26th, 2007 by pravinash No comments »

વર્ષો થયા સવારના પહોરમાં ટીવી પર સમાચાર સાંભળવાની આદત પડી
ગઈ છે. હાથમાં ગરમા ગરમ આદુ અને મસાલા વાળી ચા હોય અને સમાચાર
સાંભળતી હોંઉ.
આજે ટીવી ચાલુ કર્યો અને સમાચાર સાંભળીને રુંવાડા ઉભા થઈ ગયા. પોલિસે
પાંચ મહિનાની ગર્ભવતી બાઈને ગાડી ઉભી રખાવી રસ્તા પર ઉંધે મોઢે સૂવડાવી.
ગાડીની અંદર બીજા બે બાળકો પણ હતા. ચાલો એક મિનિટ માની પણ લઈએ કે
તેણે ગુનો કર્યો હતો. છતાંય થોડીક હમદર્દી પોલિસ પાસેથી મળે તેવી આશા ગેર-
વ્યાજબી નથી. પાછળથી સમાચાર મળ્યાકે ખોટી ગાડી અને ખોટી વ્યક્તિ છે.
દૂધ ઉભરાયા પછી અફસોસ કરવા જેવી વાત છે. પોલિસે ઘણી માફી માગી,
સારી સભ્યતાનું પ્રદર્શન કર્યું. કિંતુ આ બધી માથુ વાઢ્યા પછી પાઘડી પહેરાવવાની
વાતો છે.
સમાચાર આપનાર વ્યક્તિએ ખૂબ સ્પષ્ટ રીતે પોલિસના ઉપરીની ખબર લઈ
નાખી. મનમાં પાકી ખત્રી થઈ આવું અમેરિકામાં જ બની શકે. ખેર ભૂલતો ભગવાનની
પણ થાય એવું માનનારા આપણે તે પોલિસ ઓફિસરને નજર અંદાજ કરીશું.
અંહી એક નોંધ લેવાનું હું વ્યાજબી માનીશ, આપણા ભરત દેશમાં આવા બહાદૂર,
સ્પષ્ટ વક્તા, અને સરકારની બીક વગરનાં સમાચાર પ્રસારિત થાય. હા,આ વખતની
આપણા દેશની મુલાકાત વખતે યુવાન વ્ય્ક્તિઓની ઝલક જોવા મળી હતી.

તમે માનશો?

October 25th, 2007 by pravinash No comments »

અમારા ક્લાસમાં આશા અને મનોજ ભણતા હતા. આ વાત વર્ષો જૂની છે.
જ્યારે આશા પારેખ અને મનોજ હિંદી ચિત્રજગતમાં છવાયેલા હતા. આખો
વર્ગ રાહ જોઈ રહ્યો હતો ક્યારે તે બંને જણા હિંદી ચિત્રપટમાં સાથે આવે અને
આખા વર્ગ ને તેમની ઠેકડી ઉડાડી,નિર્દોષ મસ્તી માણે. આજે ૨૧મી સદીમાં
નિર્દોષ શબ્દ વાપરવો ઉચીત છે. આ એ જમાનાની વાત છે જ્યારે ટી વી
હતા નહી. ટેલીફોન હોય એ ભાગ્ય ગણાતું.

સવારના કોલેજ જતા પહેલા ગીતાનો ફોન આવ્યો. આજનું છાપુ જોયું? મેં
કહ્યું ના, તો કહે નવું ચિત્રપટ આવ્યું છે જેમાં આશા અને મનોજની જોડી કામ
કરે છે. મેં પૂછ્યું કયું, તો કહે ‘જીના મરના તેરે સાથ’. બસ પછીની વાત
કોલેજમાં મળીએ ત્યારે. આજે વર્ગમાં ભણવા જવાની મરજી હતી નહી. અમારા
જમાનાનું લોટસ સિનેમાઘર બહુ પ્રખ્યાત હતું. વિલ્સન કોલેજથી વરલી જતી
બસ કરતાં, ગાડીઓ વધુ સગવડવાળી લાગતી. એક તો પૈસા ન થાય અને
બીજું જલ્દી પહોંચી જવાય. પાંચેક સહેલીઓ લોટસમાં જવા તૈયાર થઈ ગઈ.
એક કાયદો મને લાગુ પડતો, જો કોઈ છોકરાઓ સાથે જવાના હોય તો આપણા
રામે ઘર ભેગા થવું પડે.
નસિબજોગે બધી છોકરીઓ હતી એટલે લોટસ તરફ જવા માટે નિકળ્યા. હવે
અંગુઠો બતાવીને કોઈની ગાડી ઉભી રખાવવાની હતી. વધુમતે મને પસંદ કરી
પણ મેં શરત મૂકી ‘હું આગળ નહી બેસું’. તેના માટે વનિતા તૈયાર થઈ. કાફલો
લોટસ પર પહોચ્યો વધુ એક પરીક્ષા , કોણ આંખ મારીને મેનેજર પાસેથી ટિકીટ
લઈ આવે. ગમે કે ન ગમે વારાફરતી બધાનો વારો આવતો. ઉષા પર પસંદગી
ઉતરી. આટલા બધા ભગિરથ કાર્યો કર્યા પછી અંતે ‘જીના મરના તેરે સાથ ‘
જોવા પામ્યા.
તમે નહી માનો, કોઈને પણ વર્ગમાં ખબર ન હતી કે આશા અને મનોજ સાચે
એક બીજાનાં પ્રેમમાં છે. કોલેજનું આ છેલ્લું વર્ષ હતું તેથી ઉંમર પણ નાદાન ન
હતી. હા, એ જમાનામાં પ્રેમ લગ્ન ખૂબ જૂજ પ્રમાણમાં થતા હતા તેથી ચર્ચાનો
વિષય બનતા. રૂઢિચુસ્ત માતા પિતાને મન આ ખૂબ કારમો ઘા લાગતો. આશા
અને મનોજના ઘરમાં ઘણા વખતથી ખબર પડી ગઈ હતી. એ બંને જણાએ સાથે
ચિત્રપટ જોયું અને માણ્યું. તેના અંત પ્રમાણે બંને એ નક્કી કર્યું. ખૂબ જ પ્રેમથી
આનંદમા સાંજ વિતાવી, રાત્રે ચોપાટી પરના ક્રીમસેન્ટરમાં છોલે ભતુરા ખાધા.
વિબજ્યોરનો કસાટા એક લઈ બંનેએ એકબીજાને પ્રેમથી ખવડાવ્યા. જોયેલા
ચિત્રપટનું પ્રખ્યાત ગીત ગાતા ગાતા , હાથમાં હાથ મિલાવી મરીનડ્રાઈવ જતી
ટેક્સીમાં બેઠા.
મનોજ બોલ્યો, જયહિંદ કોલેજ અને ટેક્સીવાળો પ્રેમ પંખીડાને જોઈ આનંદમાં
આવી ટેક્સી મારી મૂકી. એને બિચારાને ભાવિની ક્યાં ખબર હતી. ટેક્સીનું ભાડુ
ચૂક્વ્યું છૂટા પૈસા તેને બક્ષીસ આપી જયહિંદ કોલેજના પગથિયા ચડવા માંડ્યા.
લિફ્ટ હતી પણ ના આજે ભરપૂર સહવાસ બને તેટલો માણવો હતો. સાત
માળ ચઢ્યા, જરા પણ હાંફ નહોતી ચડી. મનોજ ટાંકી પર ચઢ્યો અને હાથ
લંબાવી આશાને બાહુપાશમાં ખેંચી લીધી. આશા વૈષ્ણવ અને મનોજ જૈન.બંને
જણાયે પોતાના ઈષ્ટદેવને યાદ કર્યા. મનોજે પ્રેમથી આશાને ઊંચકી વહાલમાં
પૂરેપૂરી નવડાવી અને “આપણો પ્રેમ અમર છે” નો નારો લગાવી ટાંકી પરથી——

ખાટી મીઠી જીંદગી

October 21st, 2007 by pravinash 2 comments »

યાદ છે ત્યાં સુધી તમને દિલખુશ બરફી ભાવી હતી.
આજે દશેરા છે, ઘરે પધારશો તો જરૂરથી આરોગવા મળશે.
કદાચ આવવાનું શક્ય ન બને તો જીંદગી કેવી રીતે
‘ખાટી મીઠી’ બને તેની તમને રીત જણાવું.

સામગ્રી
૧ કપ હાસ્ય ૩/૪ કપ દિલગીરી
૧ ચમચી આંસુ ૧ ચમચો અહંકાર
૧ ચમચ ગુસ્સો ૧ ચમચી આત્મ સમ્માન
૧/૨ કપ ખુશી ૧/૨ કપ ડહાપણ
૧/૨ કપ આભાર ૧ કપ નમ્રતા
૧/૨ ચમચ અદેખાઈ ૧ ચમચ આવડત
૧ કપ સ્પર્ધા ૧/૨ કપ સુઘડતા
૪ ચમચા ઘી
લગભગ ૧૦ જણાને માટેનું પ્રમાણ છે.

માટીના મોટા ઘડાની અંદર ઘી ચોપડો. પછી બીજું
પડ આંસુ અને હાસ્યનું હળવે હાથે કરો. બધી સામગ્રી
તેમાં નાખી રવૈયાથી દસ મિનિટ ભેળવો.
ઓવન ૩૫૦ ફે.પર રાખી ૧૦ મિનિટ ગરમ કરો. પછી
તેમાં બરાબર ૪૦ મિનિટ બેક કરો.
એકદમ ઠંડુ થાય પછી, શરદ પૂર્ણિમાની રાતે દુધપૌંઆની
જોડે તેની મોજ પરિવાર સાથે માણવી.
એક શરત છે , દુધપૌંઆ વાટકીમાં લઈ ચમચીથી ખાવા પ્ણ
‘ ખાટી મીઠી’ જીંદગીની મજા સહુએ જમણે હાથેથી લઈ જમણા હાથમાં
આપીને માણવી. યાદ રહે પ્રમાણ બરાબર જળવાઈ રહે.

ખાટી મીઠી જીંદગી

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.