સવારથી મન બેચેન હતું. કોઈ ખોટા વિચારોમા મગજ અટવાયું પણ ન હતું.

છતાં દિલમાં બેચેની હતી. બાળકો તો બંને કોલેજમાં હતા તેથી ઘરમાં હતા

હુતો અને હુતી બે જણ . તેમાંય વરજી ગયા હતા ધંધાના કામકાજે ન્યુયોર્ક

તેથી એકલતા પણ સાલતી હતી. બંને બાળકો સાથે થોડી વાર વાત કરી.

તેમની પરીક્ષા હતી તેથી બહુ સમય ન બગાડ્યો.

        હર્મોનિયમ પર થોડી વાર રિયાઝ કર્યો. ઠાકોરજી પર લખેલાં નવા કિર્તન

ગાયા. મન ને કહ્યું ચાલ કાંઈ ખરીદી કરવા નિકળું.  ગરાજમાંથી ગાડી કાઢીને

સીધી ઉપડી મેસીઝ માં. આવતે અઠવાડિયે જન્મદિન નિમિત્તની પાર્ટીમાં જવાનું

હતું. અવિ કહીને ગયા હતાકે નવો સરસ મઝાનો ડ્રેસ ખરીદી લાવજે.  હું એક સરસ

મઝાનો ડ્રેસ લઈને ફિટિંગ રૂમમાં ગઈ.  બહાર આવીને પૈસા આપવા જતી હતી

ત્યાં કોઈ અજાણી સુંદર છોકરી આવીને મને કહે માફ કરજો આન્ટી તમે મને

ઓળખતા નથી પણ જો હું ભૂલ ન કરતી હોંઉ તો તમારું નામ પન્ના છે?  હવે

અચંબો પામવાનો વારો મારો હતો. મેં મસ્તક હલાવી ને કહ્યું ‘હા’. હજુ તો હું

મારા મગજને કસરત આપતી હતી કે આવી સુંદર છોકરીને હું ક્યાં મળી હતી.

ત્યાં તો બીજો પ્રશ્ન આવ્યો, આન્ટી તમે ફેલોશિપ સ્કૂલમાં ભણતા હતા?  હવે

મારા વિસ્મયનો પાર ન રહ્યો. મેં માથૂં ધુણાવીને હા પાડી.

            મને તે છોકરીમા રસ પડ્યો. હશે માંડ ૨૫ થી ૩૦ વર્ષની. પૈસા આપવાનું

મુલતવી રાખી હું તેની સાથે વાતે વળગી. આમ પણ મારે ઘરે કાંઈ કામ હતું નહી.

અમે બંને જણા એક ખૂણામા જઈને વાતે વળગ્યા. મેં કહ્યું બેટા મને યાદ નથી આપણે

ક્યાં અને ક્યારે મળ્યા હતા?  નિશા કહે આપણે આજે પહેલી વાર જ મળીએ છીએ. તો

પછી તું મારી બાબત માં નામ ,શાળાનું નામ સઘળી વિગતથી કેવી રીતે માહિતગાર છે?

નિશા કહે એ એક એવો કોયડો છે હું કહીશ તો તમે સાચું માનવાનો ઇન્કાર કરશો. હવે તો

જાણે હદ થઈ ગઈ. મેં કહ્યું મારી પાસે સમય છે જો તને વાંધો ન હોય તો મને વિગતે કહે.

 નિશાએ ફોડ પાડ્યો.

           આન્ટી હું પણ ફેલોશિપની છું જ્યારે તમે એસ.એસ. સી. માં હતા ત્યારે આપણી

ફેલોશીપમા  ‘બેબી ડ્રેસીંગની’ હરિફાઈ થઈ હતી. ઓ બાપરે મારી બાળપણની યાદ શક્તિ

સારી હોવાને કારણે મેં કહ્યું હા, એ વર્ષે સ્પોર્ટ થયો હતો અને હું ૩ રેસમાં જીતી હતી.  નિશા

કહે આન્ટી એ તો મને ખબર નથી પણ તમે બેબી ડ્રેસીંગની હરિફાઈમાં જીત્યા હતા. મેં કહ્યું

હા મને બીજું ઈનામ મળ્યું હતું.  મારી બેબી અલમસ્ત હતી તેથી તેને તૈયાર કરીને ઉંચકીને

 દોડવામા હું બીજે નંબરે આવી હતી. હવે તેણે ઘટોસ્ફોટ કર્યો’ આન્ટી તે બેબી હું હતી.’

             હું તો કાપોતો લોહી ન નિકળે એવી હાલતમાં તેની સામે ટગર ટગર જોઈ રહી.

પણ બેટા તેં મને ઓળખી કેવી રીતે. અરે આન્ટી, ફેલોશીપ સ્કૂલના આલ્બમમાં તમારો

અને મારો ફોટો છે. હું તો તે વર્ષે મેટ્રિક પાસ થઈને વિલ્સન કોલેજમાં ભણવા જતી રહી

હતી.  B.A. પાસ થઈ , ગવર્મેન્ટ લો કોલેજમાં એક વર્ષ ભણીને  લગ્ન કર્યા અને અમેરિકા

આવીને સ્થાયી થઈ.

        આજે આટલા વર્ષે આવી રીતે નિશા સાથે મુલાકાત થશે એવો તો સ્વપ્ને પણ વિચાર

ન આવે.  નિશા ઉનાળાની રજામાં પતિ સાથે ફરવા આવી હતી.  હ્યુસ્ટનમાં તેના નણંદ રહેતા

હતા.  તેની પાસેથી ફોન નંબર લીધો.  ખરીદી કરીને ઘરે ગઈ. બીજા દિવસે અવિ પાછા આવી

ગયા હતા. તેમને વાત કરી શનિવારે નિશા, તેના પતિ અને નણંદના કુટુંબને ઘરે જમવા તેડ્યા.

ફેલોશિપની વાત કરી હસી મઝાક કરી સહુ મોડેથી છૂટા પડ્યા.

          વાચક મિત્રો તમે માનો યા ન માનો આ સાવ સાચી વાત —————–

કાના શું કરું તારું ગાન

તું માને યા ન માન

તેં ચોર્યું મારું ભાન

તું માને યા ન માન

ગોપીઓની તેં નીંદ ચુરાવી

સુદામાથી મૈત્રી બનાવી

હરદમ ગુંજે ગીતા ગાન

તું માને યા ન માન

તારા પ્યારમા સુધબુધ ખોઈ

દર્શન માટૅ દોડી આવી

તારા ચરણમા શાંતી પામી

તુ માને યા ન માન

અભ્યાસ વૈરાગ્ય ભર્યું જીવન

જન્મ મ્ર ત્યુનું છૂટે બંધન

હું આવી તારે શરણ

તુ માને યા ન માન

તેં ચોર્યું મારું ભાન

તું માને યા ન માન

ખુશ રહેવું અને થવું કોને નથી ગમતું?

કિંતુ ખુશી

 ખુશી સ્વ પર અવલંબિત છે.

 ખુશી વસ્તુ પર આધારીત નથી.

 ખુશી ખુદમા છુપાયેલ છે.

  ખુશી પરિસ્થિતિ છે.

  ખુશ થવાય આપમેળે.

   ખુશી શાંતીની જનેતા છે.

   ખુશી શાશ્વત છે.

    ખુશી વહેંચવાથી વધે છે.

    ખુશીને દેશ કાળનું બંધન નથી.

     ખુશી ચેપી રોગ છે.

     ખુશ રહો અને ખુશ રાખો.

   સુંદર મુખડું

   મધુરું સ્મિત

   બંધ નયને

   નિતરે પ્રીત

   હાથમાં લેવાથી

   હ્રદય હચમચે

   ગાલે ચૂમવાથી

   મેઘધનુ રચે

   ફુલશુ બદન

    નિર્મળ વદન

    સ્પર્શ પાવન

   મન ભાવન

    નિંદર રાણી

   રિઝાયી જાણી 

   શાંતિની લ્હાણી

   સપને માણી

   સોનેરી દિવસો

    નિખાલસ વર્ષો

    ફરી મળશે  

     શું ભરોસો

    સુંદર પૌત્રીને ગોદમા લેતા

     સ્ફુરેલૉ પંક્તિઓ.

      આખું વર્ષ રાહ જોવડાવીને, થકવીને જ્યારે આ દિવસ આવતો ત્યારે પૂજાની

ખુશીનો સમુદ્ર હિલોળા લેતો. પૂજાને એક ભાઈ જે તેના કરતા સાત વર્ષ નાનો હતો.

પૂજાને તે ખૂબ પ્યારો. સૂતરના તાંતણાની રાખડીના તાર ગણી શકાય, આભલાના

તારા ગણી શકાય અરે પૂજાના સુંદર વાળની સેરો ગણી શકાય પણ પૂજાનો તેના

ભાઈ માટેનો પ્યાર કળવો મુશ્કેલ. પૂજાના માતા અને પિતા ભાઈ બહેનની જોડી

 જોઈ ખૂબ હરખાતા. પૂજા ભાઈના ઉછેરથી માડી ભણવાની પ્રવત્તિ નું ખૂબ

ચોકસાઈથી ધ્યાન રાખતી.

   રક્ષાબંધનના દિવસે તેને નવા કપડાં પહેરાવતી, લલાટે સુંદર તિલક કરતી

પાટલા પર બેસાડી તેની પૂજા કરી આરતી ઉતારી રાખડી તેની જમણી કલાઈ

પર બાંધતી. પાવન પણ પોતાની દીદીને ખૂબ ચાહતો હતો. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ

 પ્રેમ દિવસ રાત પાંગરતો.

          વર્ષો વીતી ગયા પૂજાના લગ્ન લેવાયા અને પૂજા પ્રેમલને પરણી અમેરિકા

ગઈ.  સમયસર રાખડી મોકલતી, ફોન કરતી. પણ બચપનના એ દિવસો ભૂલી ન

શકતી. બે વર્ષ પછી પ્રેમલના નાના ભઈના લગ્નમા આવ્યા ત્યારે રક્ષાબંધનનો

 તહેવાર થોડો વહેલો મનાવીને પાછી ગઈ. પાવન પણ દીદીને હાથે રક્ષા બંધાવી

ખુશ થયો.

      પાવન એન્જીનિયર થઈ ગયો. મામો પણ બની ગયો. આગળ ભણવા અમેરિકા

આવવું હતું . જરા પણ મુશ્કેલી ન હતી. દીદી હતી ને. પૂજા તો ખુશ ખુશાલ થઈ ગઈ.

મમ્મી અને પાપાને નિરાંત થઈ. પાવને એમ.બી.એ. કર્યું. રજાઓમા અમેરિકા ફરવાની

મઝા માણી. ૨૫ વર્ષથી વધારે તેની ઉંમર હતી.  જ્યારે તે લાસવેગાસ ગયો ત્યારે નશીલી

હાલતમા બ્રીન્ડા ને મળ્યો. ખબર નહી શું પીધું હતું. આગળ પાછળનો કોઈ પણ વિચાર

કર્યા વગર તેને પરણીને પાછો આવ્યો.   

  પૂજાતો આશ્ચર્યમા ગરકાવ થઈ ગઈ. કાપો તો લોહી ન નિકળે. જો પ્રેમલે તેને પ્રેમથી

સંભાળી ન હોત તો પાગલ થવાની અણી પર આવી ગઈ હતી. પાવને, બ્રીન્ડાને પોતાની

 બહેનના પ્યારથી વાકેફ કરી હતી. નવો નવો પ્રેમ પાંગરે અને પરિપક્વ થાય તે પહેલાં

લગ્નના પવિત્ર બંધનથી બંધાયેલ પ્રેમ પંખીડા અવઢવમા હતા. બ્રીન્ડા ભલે અમેરિકન

હતી પણ તેના કુટુંબના સંસ્કાર સારા લાગ્યા. આપણે ભારતિયો ખૉટા ખ્યાલમા રાચીએ

છીએ કે પશ્ચિમની રીતભાત અને વર્તન કુટુંબને અલગ કરવામા માને છે. તેઓ સ્વતંત્ર અને

સ્વછંદ છે.  એ માન્યતા ભૂલ ભરેલી છે.  અંહીના લોકોને પણ કુટુંબ, માતા પિતા અને ભાઈ

બહેનો પ્રત્યે લાગણી છે.

      હજુ ભારતમા આ ખબર આપ્યા નહતા.  પાવન કરતાં પૂજા વધારે ગભરાતી હતી. તેને

થતું કે મારો ભાઈ પ્રત્યે નો પ્રેમ ઉણો સાબિત થયો. પાવન હવે દીદીથી સંકોચાતો હતો. તેની

સ્થિતી સાપે છછુંદર ગળ્યા જેવી હતી. હા, તે જરૂર માનતો કે ઉતાવળ થઈ ગઈ. પણ બ્રિન્ડા

તેની સાથે હતી જે તેને ખુશ રાખવામા સફળ થઈ હતી. પરિસ્થિતી કાબૂમા હતી છતા બંને

ભાઈ બહેન નિખાલસતાથી વાત કરતા અચકાતા હતા.

       મુંબઈમા રહેતા માતા પિતાને જાણ કેવી રીતે કરવી. પાવન દીદીની સાથે રહીનેજ

ભણતો હતો. પ્રેમલ ડોક્ટર હતો તથી પૈસે ટકે કાંઈ જોવાનું ન હતું. તેમની દિકરી વેદા

બધાને ખૂબ જ પ્યારી હતી.  જમવાના ટેબલ ઉપર જો વેદા ગેરહાજર હોય તો શાંતિનું

સામ્રાજ્ય છવાતું  નહિતર વેદાની આસપાસ વાતો ઘુમતી.

      પાવનથી આ સહન થતું નહી. કઈ રીતે દીદીને મનાવવી. ઘરની અંદરનું વાતાવરણ

હળવું કરવાના પ્રયાસ શોધતો રહેતો. મમ્મીનો ભારતથી ફોન હતો, પાવનને કહી રહી હતી

આ વર્ષે રક્ષાબંધન ઉપર તેમનો આવવાનો વિચાર હતો.  હવે તો પાવન ખરેખર ધર્મસંકટમા

આવી ગયો. ન તે દીદીને કાંઈ કહી શકે ન મમ્મીને વાત જણાવી શકે.

     મુંજવાયેલા પાવનને જોઈને બ્રિન્ડાએ ખુલાસો માંગ્યો. પાવને બધી વાત જણાવી.

 બ્રિન્ડા હાથમા આવેલી તકને ઝડપવા આતુર થઈ ગઈ. એણે પાવનને અંગ્રેજીમા પૂછી

રક્ષાબંધન વીશે જાણી લીધું. પાવન અને પૂજાની જૂની વિડીઓ પણ જોઈ. ખૂબ ખુશ

થઈ. હજુ દસેક દિવસની વાર હતી પોતાની હિંદુસ્તાની ફ્રેન્ડ પાસેથી સાડી પહેરતા

 શીખી.  ઈંન્ડિયન  સ્ટોરમા જઈને  રક્ષાબંધન માટેની  બધી વસ્તુઓ લઈ આવી.

 પાવનતો ડઘાઈ જ ગયો. તેને થયું વાહરે વાહ શું બુધ્ધિ દોડાવીને આ મારી

 વાઈફ કામ કરી રહી છે. બ્રિન્ડા પાવન અને પૂજાના પ્યારથી સંપૂર્ણ વાકેફ હતી.

   હાથમા સાંપડેલી આ સુવર્ણ તકને જવા દેવા કરતા તેનો સુંદર લાભ મેળવવા

બંને જણા તત્પર થયાં.  એ શુભ દિવસ આવી ગયો.  જ્યારે પાવન માતા  પિતાને

લેવા એરપોર્ટ ગયો. નસિબજોગે તેઓ પણ રક્ષાબંધનને દિવસે જ આવ્યા. પૂજા

પોતાની લાગણીઓને છુપાવવામા સફળ નિવડી.  તેણે રક્ષાબંધનની કોઇ જ

તૈયારી કરી ન હતી.  પૂજા અને પ્રેમલ દવાખાનેથી એરપોર્ટ પહોંચ્યા અને

પાવન ઘરેથી નિકળ્યો.

    બધાની ગેરહાજરીનો લાભ લઈ બ્રિન્ડાએ રક્ષાબંધનની બધી તૈયારી

કરી લીધી. પાટલો, આરતીની થાળી, કુમકુમ, અક્ષત, ફુલ અને પૈસાનું

કવર. પોતે પણ સાડી પહેરી શણગાર સજી તૈયાર થઈ ગઈ હતી. 

મનમા ફડફડાટ હતો કિંતુ આત્મશ્રધ્ધાથી  ભરપૂર તે ઉત્સુક હતી.

     માતા પિતાને લઈને બધા ઘરે આવ્યા. શું થશે એવો પ્રશ્નાર્થ

સહુના મુખ પર સ્પષ્ટ જણાતો હતો. પાવન પણ આખે રસ્તે ખાસ

બહુ બોલ્યો ન હતો.  પૂજા ઘરમા આવી અને જોઈને દરવાજામાંજ

ખોડાઈ ગઈ. પ્રેમલ કંઈક સમજવામા સફળ થયો. માતા અને પિતાતો

હરખના માર્યા કાંઈ બોલીજ ન શક્યા. ભાઈ બહેનનો નિર્મળ પ્રેમ હજુ

પણ તેવોજ છે જોઈ ખુશીના માર્યા ઝુમી ઉઠ્યા. પૂજા તેમજ પ્રેમલ

એક પણ શબ્દ ન બોલ્યા. પાવન શાંતિથી પાટલા ઉઅપર જઈને

ગોઠવાઈ ગયો. હવે તો પૂજા પાસે બીજો કોઈ ઉપાય જ ન હતો.

ચૂપચાપ પાટલા પર બેઠેલા ભાઈની આરતી ઉતારી, ચાંદલો કર્યો

અને રક્ષા બાંધવા જેવી રાખડી હાથમા લીધી કે તરત જ બોલ્યો

‘બ્રિન્ડા આવ મુવી ઉતાર અને મમ્મી પપ્પાને પગે લાગ.

         બસ કાંઇ કહેવાની જરુરિયાત જ ન રહી————

લાંબો કે ટૂંકો રસ્તો લેવાને બદલે અનુકૂળ રસ્તો લેવાની ટેવ

જીવનમા પ્રગતિ અપાવશે. આપણામા કહેવત છે” લાંબા સાથે

ટૂંકો જાય મુઓ નહીને માંદો થાય.”