કહેવાય નહી સહેવાય નહી શું વાત થઈ

નજર્યું  મળી ન મળી ત્યાં ઝુકી ગઈ

અંતરમાંથી લાગણીઓ વછુટી રહી

હાથના સ્પર્શે સ્પંદનો માણી રહી

હ્યદયના તેજ ધબકારા સુણી રહી

પગની પાની એકીટશે  નિરખી રહી

ગગનના અગણિત તારા ગણી રહી

સાગરની બુંદોની ભિનાશ માણી રહી

પક્ષીઓનો મધુર કલરવ સુણી રહી

વનરાજીના વૃક્ષોની છાયામા પોઢી ગઈ

      ૯૧ વર્ષના મનુભાઈએ  જ્યારે બારીએથી પડતું મેલ્યું ત્યારે દિલમા

 હાહાકાર મચી ગયો.. દસ દિવસના અંદર એવું તો શું બન્યું હશે કે

આવો ગમખ્વાર બનાવ બન્યો.

       ૯૧ વર્ષના મનુભાઈ જીવી જીવીને કેટલું વધારે જીવત ?  હા, મણી

માસીના ગયા પછી એકલતા તેમને ખાઈ જતી હતી. કોઈ શોખ હતા નહી.

બાળકો પાંખ આવતા ઉડી ગયા હતા તેથી ઘરમા રામ એકલા હતા. ખાવા

પીવા માટે ટિફીન બંધાવ્યું હતું.  બાજુવાળી સ્વાતિ સવારે  મસ્ત આદુ

અને મસાલાવાળી ચા પિવડાવતી. બદલામા મનુભાઈ ખૂબ ઘસાતા. જેથી

એમને ચા પીવી અડવી ન લાગે. મનના અતલ ઉંડાણમા  શું ચાલી રહ્યું

હશે. દિકરો વહુ માંડ પાંચ  મિનિટ દૂર રહેતા. સમાચાર સાંભળીને દોડી

આવ્યા.

     લાશ પડી હતી. માથું છુંદાઈ ગયું હતું. સાતમે માળથી પડ્યા હતા.

આંખોને દૃશ્ય જોતા લાજ આવતી હતી. પણ ખેર હવે શું વળવાનું હતું.

નાનકડી સ્નેહા દાદા ની હાલત જોઈ ન શકતા આંખમીંચીને ઉભી હતી.

બાળમાનસની કલ્પના બહારનું આ દૃશ્ય હતું. દાદા તેને ખૂબ જ વહાલા

હતા. કેમ ન હોય ? દાદા પ્યાર આપતા અને રોજ નવી સુંદર વાર્તા અચૂક

કહેતા.

    ધિરજ અને રજની માની ન શક્યા. દરરોજ ચાપીને નાહી ધોઈ સેવા કર્યા

પછી પિતાજી તેમને ઘરે આવતાં. એષા સાથે રમવું, સરસ વાર્તા કહેવી એ

એમનો રોજનો કાર્યક્રમ હતો.  દિકરો વહુ નોકરી કરે તેથી જમવાની પળોજણ

પણ રાખી ન હતી.

       છેલ્લા દસ દિવસથી તેમના મોઢા પરનું નૂર વિદાય લઈ ગયું હતું. દિકરી

પરદેશ અને દિકરો દિલ્હીમા. ધિરજ અને રજની ગામમા અને નજીક હતા. કદી

કોઈની આડે ન આવતા. સ્વમાનભેર જીવન જીવ્યા હતા. મણી માસીના ગયા

પછી એકલતા અનુભવતા હતા.

         જે દિવસે પડતુ મેલ્યું ત્યારે સવારે દિકરી સાથે અમેરિકા વાત પણ કરી

હતી. દિકરી એટલે આંખનો તારો. નાનો દિલ્હીમા સરકારી નોકરી કરતો હતો.

દરરોજની આદત પ્રમાણે નાહી ધોઈને પુજાપાઠ આટોપ્યા . છેલ્લા દસ દિવસથી

સમાચાર પત્રમા રોજ નવા કાંડનો ભાંડો ફૂટવાના સમાચાર વાંચતા અને દુખી

થતા.

ગુજરાત સમાચારના પહેલા પાને તેમના કુલાંગાર નો ફોટો હતો. નીચે લખ્યું

હતું. ૧૬ વર્ષની  “આન્યા” પર થયેલો બળાત્કાર.———-

  અરે આજે ૧૪ મી જાન્યુઆરી, ઉતરાણ છે. હજુ શું  ઉંઘો છો.

ભુલી ગયા આ વખતે ઉતરાણ ૧૫મી એ છે.

પતંગ ચગાવવાના રસિયા અંબુભાઈ નોકરી પરથી અડધો

દિવસ રજા લઈ ઘરે માંજો, ફિરકી અને પતંગ નો ઢગલો લઈ

આવી પહોંચ્યા. રસોડામા અંબિકા તલના લાડુ બનાવી રહી

હતી. અંબુભાઈ પતગ ઉડાડે અંબિકા ફિરકી ઝાલે અને અમી

તથા અનુપ સહેલ માણે.

   વહેલી સવારે ઉઠી અંબિકાએ ઉંધિયું બનાવ્યું. પૂરી, જલેબી

બધું સાથે લઈને અગાશી ઉપર પહોંચી ગઈ. અમી અને

અનુપ પણ નાની ફુદડી લઈને આવી પહોંચ્યા.

            અંબુભાઈ તો ઉપરા ઉપરી પતંગ કાપે અને આખું

કુટુંબ મોજ માણે. ખાવાપીવાનો પણ જલસો હતો. એવામા

એક પંખી ઘવાઈને નીચે પડ્યું. અંબિકાએ ફિરકી ફેંકી અને

તરફડાટ કરતાં પંખીની માવજત કરવા લાગી. અંબુભાઈએ

પણ પતંગ ચગાવવાનું બંધ કરી. અંબિકાની મદદે ધાયા.

                  પંખીના મોઢા પરની અહોભાવની ભાવનાએ અંબિકાને

હલાવી મૂકી. ધીરેથી કહે હવે પતંગ ચગાવવાના બંધ. આજના

દિવસે આજુબાજુમા. આડોશપાડોશમા જ્યાં જ્યાં પક્ષીઓને

દુખ પહોંચશે ત્યાં હું પહોંચીશ. આમેય બે બાળકની મા અને

વ્યવસાયે નર્સ.

          બાળકોને ખવડાવી અંબુભાઈને જવાબદારી સોંપી અંબિકા

નિકળી પડી ઘવાયેલ પંખિડાની સારવાર કાજે.  આ વખતની

ઉતરાણ તેણે ખૂબ સુંદર રીતે ઉજવી. મૂક પક્ષીઓની વેદના

તેનાથી સહન ન થઈ

        ગીર્દીમા ખોવાઈ જવાય. સમુહમા એકલતા અનુભવાય.

         અંતરમા ડૂબકી મરાય. શાંતિના પરવાળા પમાય.

          આત્માના ઓજસ પથરાય, મૌનનું સંગિત સુણાય

          કિરતાર,  લાગે છે ત્યારે તારી ઝલક જણાય

કહેશો ના મુજને ઢ

હું નથી અ ભ ણ 

મને આવડે છે ક ખ ગ

વતન મારું ક ર મ સ દ

મારું નામ છે મ ગ ન

મારા પિતા છે મ ફ ત

મારો ભાઈલો છ ગ ન

મારી માતા છે  સ ર લ

બહેની કરે મારું જ ત ન

સુંદરીની સાથે કર્યું લ ગ ન

આપ્યું જીવ્યા મર્યાનું વ ચ ન

વેપલા કાજે છોડ્યું વ ત  ન

આવી વસ્યો અ હ મ દ ન ગ ર

માલ સામનની મુજને પ ર ખ

લક્ષ્મીની છોળે બન્યો સ બ ળ

ભલે તબિયત મારી ન ર મ

સદા કરું પ્રભુને ન મ ન

સુતા પહેલામ કરું ભ જ ન

કઠીન રસ્તે કરું સદા ગ મ ન

 પંથનું  અંતિમ ચરણ મ ર ણ

દહેજ સમાજનું દૂષણ

નારી સમાજનું ભૂષણ

કોણ કરે સહુનું પોષણ ?

કોણ કરે બચ્ચાનું રક્ષણ ?

સમાજ કરે તેનું શોષણ

તેના આત્માનું ભક્ષણ

દહેજના વરવા લક્ષણ

પ્રથા મિટાવો તત્ક્ષણ

જગજનની સ્ત્રી આભૂષણ

તારી આંખનો અફિણી તારા બોલનો બંધાણી

તારા રૂપની પૂનમનો પાગલ એકલો

       આ અતિ સુંદર, યાદગાર ગીત ના રચયિતા

 શ્રી દિલિપ ધોળકિયા  આપણી .વચ્ચેથી વિદાય

પામ્યા છે. આ અમર ગીત દ્વારા તેમના જીવનની

સુવાસ સદા મૌજુદ રહેશે.

   એક બચપનની મસ્તી યાદ આવે છે. તે સમયે

અમે ગાતા

  ” તારો બાપ છે બંગાળી તારી મા છે મદ્રાસી

   તારો દિકરો છે થાણાનો પાગલ એકલો”

     પ્રભુ તેમના આત્માને શાંતિ આપે એવી પ્રાર્થના.

ઘણા વર્ષો પછી ભારતમા લગ્ન માણવાનો મોકો

મળ્યો.  અમેરિકાના વસવાટ દરમ્યાન અંહી આવી

શકાતું નહી.  જો કે હવે વાત જુદી છે.

     ટેલિફોન જે ૧૦૦ રૂ. મિનિટ લાગતા હતા તે હવે

૫ પૈસા પણ નથી લાગતા. તે જમાનામા ૧૦૦રૂ ની

કિમત પણ ઘણી હતી.  મારા ‘વરજી’ કાયમ કહે ,

“રડવાના પૈસા” નહી આપુ. ” ફોન મુક્યા પછી તે કરજે.

       હવે વઘાર મૂકીને ફોન મમ્મીને કરવાનો, મમ્મા

‘વઘારમા રાઈ મૂકું કે અજમો’?

            તેમા વળી પાછા ‘વેબ કેમ કેમેરા’. વર્ષગાંઠમા

દિકરીએ શું પહેર્યું છે તે મમ્મી અંહી કેમેરામા જુએ.

              દિકરી જે મોકલાવી છે અમેરિકા! માબાપને

કેટલુમ સુનુ સુનુ લાગે.

             હવે આવીએ પાછા લગ્ન ઉપર. વર્ષો પછી જોયા

તે પરિચિત પણ અપરિચિત. મગજનું કામ શરૂ. માનવામા

નહી આવે એ વખતની યાદ શક્તિને ધન્યવાદ ઘટે. હા,

કદાચ નામ યાદ આવતા સમય લાગે પણ યાદદાસ્ત દગો

ન દે.

     બીજું મોઢાની ભૂગોળ પણ વિચિત્ર લાગે. વાળ જો રંગ્યા  

ન હોય તો ત્રિરંગાની યાદ અપાવે. જો ચોકઠું ન પહેર્યું હોય

તો આખો ને આખો ખટારો નિકળી જાય. જો ચોકઠું હોય તો

અળખણ થાય એટલે મોઢામાં ગરબા ગાય.

         વાળ તો ગણી શકાય તેટલાજ દેખાય. ફાંદ હસે ત્યારે

તેમાં જે સ્પંદનો થાય તેનાથી હસવું ખાળવું મુશ્કેલ.

       સગાવહાલાના આવા હાલ જોઈ મને થઈ આવે એ લોકોનો

મારા માટે શું અભિપ્રાય હશે!

          હા, પણ કુટુંબીજનોને જોઇ આનંદનો અવધિ ઉછળે. તેમના

સુખી પરિવારની વાતો સાંભળવી. પોતાના પરિવારની વાત

જણાવવી. અરસપરસ સરનામાની અને ફોન નંબરની આપલે

કરવી. ફરી મળવાના વાદા કરવા.

    કેટલા પાળવા તેને હરિ ઈચ્છા પર છોડવું. ઘણા વર્ષો પછી

આ અનુભવ માણવા મળ્યો. આનંદનો અવધિ ઉછળ્યો કે પેલી

મિલનની શરણાઈ ગુંજી ઉઠી એ એક અગત્યનો પ્રશ્ન છે.

  નવા વર્ષના અભિનંદન

  આજની તારિખ છે ૧-૧-૧૧

  ૧  ધરતી

 ૧ ચંદ્ર

 ૧  સૂર્ય

 ૧   પરમાત્મા

 ૧ આંક જેનો ગુણાકાર અને ભાગા્કાર પણ

 ૧ હોય 

 ૧ જે પૂર્ણ છે.

 ૧  માતા

 ૧  પિતા

 ૧  અહમ

 ૧ તત

  એકડા વિશે શું કહવું. જો એક ન હોય તો મીંડાનું શું મહત્વ.

  આજનો દિવસ નવું વર્ષ લઈને તો આવ્યો. સાથે સાથે ખૂબ

અગત્યનો સંદેશો પણ લાવ્યો.

     એકલા આવ્યા, એકલા જવાના .  એકને નાનો યા કમ ન

સમજતા તેની અગત્યતા અને મહત્વતા સમજવાનો સમય

પાકી ગયો છે.

   આજનો ૧-૧-૧૧ નો શુભ દિવસ સહુને મંગળ મનોકામના.

આંખમા અશ્રુ અને હોઠ પર મુક્ત હાસ્ય

૨૦૧૦ની સાલ તને  વહાલભેર વિદાય

તારા આગમને સહુનુ દિલ ધડક્યું હતું

તારા ગમને મુખ સહુનુ  મલક્યું હતું

સહુ  મિત્રોને  નવા વર્ષની વધાઈ

મળતા રહીશું  ને માણીશું  સગાઈ