અજે જે લખી રહી છું એ વિચિત્ર લાગશે પણ ગમશે.
માછલી ઘર
ખારા જળમાં તરતી ને મીઠા જળમાં વિહરતી
ઘરના માછલી ઘરની શોભા નથી ઉતરતી
બંધન નહીં અનુશાસન નહીં મનફાવે ત્યાં ફરવું
ડર નહીં ગભરાહટ નહીં મદમસ્ત બનીને જીવવું
નાનાં નાનાં બાળ મુજને નિરખી હસી હરખાતાં
ઘરમાં પ્રાણ ભરું વિચારે અંગો ઝૂમીને અંગડાતાં
માછીમારથી ના ગભરાવવું ભોજન બની ના પીરસાવવું
આઝાદ બનીને ઘુમવું ઘરનાં મધ્યને દીપાવવું
નથી અફસોસ બંધિયારનો કે નથી ફરિયાદ જળની
ઘરનાં માછલીઘરમાં રંગીન સુહાની જીંદગી ગુજરવાની
હવે સુણો મારો ચિત્કાર
પ્રયોગશાળામાં
ક્યાં ગયું એ રૂપ અને ક્યાં ગઈ ચપળતા મારી
હાથમાં જોઇ છરી અને કાતર ભાંગી પડી હિંમત મારી
મને વાઢશો મને કાપશો અંગ ઉપાંગો જુદા કરશો
ચીપિયા વડે ઉવેખી મુજને અંદરથી નિરખશો
આંખ મારી કોચી કાઢી હ્રદય ઉપર તળે કર્યું
પેટ મારું પાતાળે ને આંતરડું ગુંચવાઈ ગયું
હશે, મારા પર કરી વાઢકાપ શું ભેદ ઉકેલ્યો?
કુદરત મારી તરફેણમાં ફરી અવતરીશ એ ભેદ વણઊકલ્યો
સાવ નવો જ વિષય . ઘણું વિચારતો થ ઇ ગયો.