શિક્ષકની બદલે નોકરી કરવા જવાનો અનુભવ ઘણો મઝાનો છે.
  શરત એટલી કે તમને બાળકો ગમવા જોઈએ અને તેમની પાસેથી
   કામ  કઢાવતાં  આવડવું જોઈએ. મને કોઈ પણ વયના બાળકો
   હોય ખૂબજ ગમે.
    ભલે હું દેખાવમાં નાની હોઈશ પણ સારો કડપ જમાવી શકું છું.
  અમેરીકાના ઉપલા વર્ગમાં ભણતા વિદ્યાર્થી કોઈક વાર મારા કરતાં
   ૧૨ ઈંચ ઉંચા હોય. નથી મને તેમનો ડર કે ભય.
    આજે એવી શાળામાં હતી જ્યાં નહી નહી તો ૨૫ થી ૩૦ દેશનાં
   બાળકો અભ્યાસ કરે છે. જવાકે મેક્સીકો,ગ્વોટામાલા, હોન્ડુરસ,
  કોન્ગો, ફીજી, એલ્સાલવાડોર, હિંન્દુસ્તાન, પાકિસ્તાન,ક્યુબા,
  બાંગલાદેશ, એલસાલ્વાડોર, નાઈજીરિયા, દક્ષિણ અમેરિકા
   વિ. વિ.  આજનો અનુભવ ખૂબ સુંદર હતો. એમની વાતો
   સાંભળવાની , મારી વાતો સંભળાવવાની. છોકરાઓ તથા છોકરીઓ
   હતાં તો ૧૫ થી ૧૯ વર્ષની ઉંમરના પણ ખૂબ ભોળાભાલાં.
    નાની નાની વાતો પર હસે. નવા નવા તેમનાં દેશમાંથી આવેલાં.
  ભાષાની તકલીફ, સમઝવાની મર્યાદા,હસી હસીને મારું પેટ દુખાડી
  દીધું. કહેવું કાંઈ હોય અને લખૅ કાંઈ. શબ્દની જોડણીમાં અનેરો રંગ.
 એક એક પંક્તિમાં ચારથી પાંચ ભૂલો. મને મારું બાળપણ યાદ આવી ગયું.
 જ્યારે હું નાની બાળા હતી. ગુજરાતી માધ્યમમાં ભણતી હતી અને અંગ્રેજી
 લખવાનું શીખી રહી હતી. ઘણાં વખત પછી નિર્દોષ આનંદ માણ્યો જે મારા
  પ્રિય વાચકો સમક્ષ રજૂ કર્યો. આશા છે તમે આવકારશો.

   ગગરી  આનંદે ભરી મેં તો  આજ
      કાના ઝટપટ આવ લગાવ તું હાથ
      ગગરી આનંદે  છલકી ઉઠી  આજ
      કાના ઝટપટ આવ લગાવતું હાથ

    
     આનંદ  ભર્યો મેં તો હૈયું  નિચોવી
     લગાવ તું  હાથ  પરમાનંદ  હોઈ
     ગગરી  નાં ખીલી  ઉઠયાં  ભાગ્ય
     કાના ઝટપટ આવ લગાવ તું હાથ

     ભરેલ ગગરી પણ તે છે ફૂલ શી
     આનંદે ગગરીની આભા  નિખરી
     ખોબે  ખોબે ભરું  ને  ઉભરાય
     કાના ઝટપટ આવ લગાવ તું હાથ

    કાના નાં કામણ ગગરી માં સમાણાં
    લ્હાણી કરી આનંદના પીરસ્યા ભાણા
    છતાં  ખૂટે ન આનંદ  તસુ  ભાર
    કાના ઝટપટ આવ લગાવ તું હાથ