જન્મધરી આ વિશાળ પટ પર
કોઈનું સુખ દુખ પૂછ્યું હતું
દર્દ અને વિયોગને ટાણે
કોઈનું આંસુ લુછ્યું હતું
રે માનવ તારું જીવન કેવુ હતું
સત્ય અને અસત્યની ગુંચમાં
પ્રેમનું પલ્લું ઝુક્યું હતું
વાણી અને વર્તનને વિલાસે
મૌનનું મંદિર ખુલ્યું હતું
રે મનવા તારું જીવન કેવું હતું
પાપ અને પુણ્યને મારગડે
કેડી તેં કોતરાવી હતી
ભાવ અને ભક્તિને સાગરે
નૈયા તેં ઝુકાવી હતી
રે મનવા તારું જીવન કેવું હતું
માન મર્યાદા નો પડદો
નટ બની ચીર્યો હતો
સ્રુષ્ટિના સમરાંગણમાં તું
સ્વાર્થની બાજી ખેલ્યો હતો
રે મનવા તારું જીવન કેવું હતું
કાળજાની કોરમાં કોઈનાં
દિલની વાતો ધરી હતી
અપંગ અને બિમારને ભાળી
નયણે નીર ભર્યું હતું
રે મનવા તારું જીવન કેવું હતું
ધૈર્ય અને ધિરજ ને ધારી
પ્રકાશ તેં ફેલાવ્યો હતો
દિવાદાંડીને આદર્શ માની
લક્ષ્ય તારું તેં સાધ્યું હતું
રે મનવા તારું જીવન કેવું હતું
તારું જીવન
January 22nd, 2007 by pravinash Leave a reply »
Advertisement