યોગ સાધના—૧૦

January 5th, 2010 by pravinash 1 comment »

  યોગ સાધના—-૧૦

સૂત્રઃ  ૪૧ ક્ષીણવૃત્તેરભિજાતસ્યેવ મણેર્ગ્રહીતૃ-ગ્રહણ-ગ્રાહ્યેષુ

                  તત્સ્થતદન્જાનતા સમાપત્તિઃ  

                क्षीणवृत्तेरभिजातस्येव मणेर्ग्रहीतु-ग्रहण-ग्राह्येषु

                 तत्स्थतन्जनता समापत्तिः 

               જેવી રીતે શુધ્ધ ક્રિસ્ટલ પોતાની નજીકના પદાર્થના

            રંગ ગ્રહણ કરે છે. તેવી રીતે મન જ્યારે વિચાર રહિત

             શાંત હોય છે ત્યારે જેના પર કેન્દ્રિત થાય છે તેવું જ

             જણાય છે.. તે ક્યાંતો પદાર્થ હોય યા ઈંન્દ્રિયોનું

             ચિંતન.તેનામય થઈ જવું યા તેના ચિંતનમાં

            ડૂબી જવું તેને ‘સમાધિ’ કહે છે.

                 સમાધિ અનેક પ્રકારની હોઈ શકે. કોઈ પણ

               જાતની સમાધિ પામવી આસાન નથી, જો મનની

             અમાપ શક્તિ   ન હોય. અંહી કીટ પતંગાનો દાખલો

              બરાબર બંધ બેસતો છે.

 સૂત્રઃ ૪૨ તત્ર શબ્દાર્થજ્ઞાનવિકલ્પૈઃ સંકીર્ણા સવિતર્કા સમાપત્તિઃ

                 तत्र शब्दार्थज्ञानविकल्पैः संकीर्णा सवितर्का समापत्तिः

                જ્યારે મન સખત પદાર્થ પર નામ, ગુણ ના જ્ઞાન સાથે

                ધ્યાન કેંન્દ્રિત કરે છે. જેથી મેળવેલી માહિતીને “સવિતર્ક

               સમાધિ” કહે છે.

 સૂત્રઃ ૪૩  સ્મૃતિપરિશુધ્ધૌ  સ્વરૂપશૂન્યેવાર્થમાત્રનિર્ભાસા નિર્વિતર્કા

                 स्मृतिपरिशुध्धौ  स्वरूपशू न्येवार्थमात्रनिर्भासा निर्वितर्का

                 જ્યારે મન પદાર્થ સાથે એકાત્મતા, એકાગ્રતાથી પામે છે.

                 કિંતુ તેને તેના નામ, ગુણ વિશે કોઈ જ માહિતી નથી.

                 તેથી માત્ર પદાર્થ જ હોય છે તેને ‘નિર્વિતર્ક” સમાધિ

                  કહે છે.

                  નિર્વિતર્ક સમાધિ સવિતર્ક કરતા ઉંચી છે. જેમાં પદાર્થના

                  નામ, ગુણ વિશે કોઈ જ માહિતી નથી.

સુત્રઃ ૪૪ એતયૈવ સવિચારા નિર્વિચારા ચ સૂક્ષ્મવિષયા વ્યાખ્યાતા

                 एतयैव सविचारा निर्विचारा च सूक्ष्मविषया व्याख्याता

              જ્યારે ધ્યાન કેંન્દ્રિત કરવાનો પદાર્થ સમક્ષ હોય ત્યારે

             બે પ્રકારની સમાધિ ‘સવિચારા, યા નિર્વિચારા’ ના ભેદ

             એકજ રીતે જાણી શકાય છે

સૂત્રઃ ૪૫  સૂક્ષ્મવિષયત્વન્ચાલિંગઃ -પર્યવસાનમ

                 सूक्ष्मविषयत्वन्चालिंगं -पर्यवसानम   

               આ સર્વે દર્શિય પદાર્થની પાછળ ‘પ્રકૃતિ’ મુખ્ય

               કારણ છે. પ્રકૃતિ પદાર્થનું અભિન્ન અંગ છે.

                જેમ કે અગ્નિ, દઝાડવું તેનો ગુણ ધર્મ યાને

               પ્રકૃતિ છે. પ્રકૃતિ અંતિમ લક્ષ નથી. તેની

               પાછળ ‘બ્રહ્મન’ છે.

કોણ? કોણ? ને કોણ?

January 5th, 2010 by pravinash No comments »

કરે કોણ ભરે કોણ

વાવે કોણ લણે કોણ

કમાય કોણ ખર્ચે કોણ

આપે કોણ પામે કોણ

મારે કોણ મરે કોણ

નિશાન કોણ વિંધાય કોણ

દળે કોણ ખાય કોણ

પિતા કોણ પુત્ર કોણ

ગુરૂ કોણ શિષ્ય કોણ

દોહે કોણ પીએ કોણ

લખે કોણ વાંચે કોણ

ખાય કોણ જાય કોણ

સજ્જન કોણ દુર્જન કોણ

અમર કોણ નાશવંત  કોણ

સર્જક કોણ બ્રહ્મન કોણ

બીજ કોણ વૃક્ષ કોણ

કોણ? કોણ? ને કોણ? 

ખબર નથી

January 5th, 2010 by pravinash No comments »

  હજુ તો નવું વર્ષ શરૂ થયાને ચાર જ દિવસ થયા છે.

     ચાર જણા મરણને શરણ થયા——

        જીવનની ક્ષણભંગુરતા પર વિચાર થમી ગયા

         સગા છે તે વહાલા નથી

          વહાલા છે તે સગા નથી

          સગા અને વહાલાની ઝંઝટ નથી

          શાકાજે ખુદ સંગે પ્રીતિ નથી

           વહાલાને ક્યારેય કદી સ્વાર્થ નથી

            સગાને ક્યારેય કદી નિસ્બત નથી

            જીવન સ્વાર્થ નિઃસ્વાર્થની રમત નથી

             રમતા ન ફાવે તો લિજ્જત નથી

             કાનમા કહું જેનું દિલ સાફ નથી

             જીતે છતાં તેમાં કોઈ માલ નથી

             ચમન,ગગન ક્યાંય જવાના નથી

              આજે અંહી કાલે ક્યાં ખબર નથી

       પ્રભુ વિછડેલાના આત્માને શાંતિ આપે.

          કુટુંબી જનોને સહન કરવાની શક્તિ આપે.

                   ॐ शांतिः शांतिः शांतिः

નૂતન વર્ષનું નવલું પ્રભાત

December 30th, 2009 by pravinash No comments »

     નવા વર્ષની વધાઈ દંઉ

     મંગલતાની ખેવના કરું

      ખાનગી વાત કાનમાં કહું

      ખોટા વચન પ્રભુને દંઉ

     એક શબ્દ ખરો કહું

      પાળીશ નહીં એકરાર કરું

      “હું” જેમનો તેમ રહું

       આંખનું કાજળ ગાલે ઘસું

       દુનિયાને ઉંધા ચશ્મા દંઉ

      ચક્કીમાં ઓરો પિસાયા કરું

        છોતરાને ઉડાવ્યા કરું

       માન અપમાન ન ગણકારું

       “માનસ” સમજવાની કોશિશ કરું

     ઉગતા સૂરજને નમન કરું

     કિરણ સંગે ગેલ કરું

           ૦૧-૦૧-૧૦

   શું સૂચવે તે કોયડો કહું

    મારા પછી તારો ને

     તારા પછી મારો.

   જીંદગી રમત છે દાવ  દઊં

રોમ રોમ પર

December 27th, 2009 by pravinash No comments »

વાળ–વાલમ                          ભાલ–ભગવંત

આંખ–અમૃતપાનાર               કીકી–કામણગારો

ગાલ–ગોવિંદ                          કાન–કૃષ્ણ

કુંડળ–કમળનયન                   અધર–અંતર્યામી

બીંદી–બ્રિજચંદ્ર                        પાંપણ–પરમાનંદ

જીભ–જીવનદાતા                   ગરદન–ગોપાલ

હથેળી–શ્યામ                          આંગળી–આતમપ્યારે

કર–કિરતાર                               ભુજ–ભગવાન

 કંકણ–કૃપાળુ                             મુખ–માખણ ખાનારો

  હૈયે–હરિવર                            મનમાં–માધવ

 નાસિકા–નટવર                     નથણી–શ્રીનાથ

 ઉદર–દામોદર                         કટી–કરુણાસાગર

 માંહ્યલો–માધવ                       ચોલી–ચિત્તચોર

 પાલવ–પ્રિતમ                         કંચુકી–કાનો

 પાયલ–પાવનકારી               રોમ રોમ–રસરાજ

 

એક ડગ ધરા પર—૫

December 23rd, 2009 by pravinash No comments »

       શાન રમત ગમતમાં ક્યાં મોટી થઈ ગઈ ખબર પણ ન પડી. અઢી વર્ષની શાનને શાળામા

 મૂકવાનો દિવસ આવી પહોંચ્યો. ‘નવચેતન બાળ મંદિર’મા દરરોજ સવારે નવ વાગે મમ્મી તેને

મૂકવા જતી. સવારે વહેલા ઉઠવામા તેને વાંધો ન હતો.  તૈયાર થવાનો કંટાળો આવતો. મમ્મી શાન

માટે તેની પસંદના પાંચ જોડી કપડા રાખ્યા હતા.  તેથી રકઝક ઓછી થતી. પહેલે દિવસે મમ્મી સાથે

 બેઠી હતી તેની બાજુમા રીયા હતી. જે બે બહેનો હતી. રીયાને અને શાનને સાથે રમવાની મઝા આવી

ગઈ. દોસ્તી થતા મહિનો નિકળી ગયો. એ સમયમા શાનની મમ્મી સોનમ અને રીયાની મમ્મી રોમા ખાસ

 બહેનપણી બની ચૂક્યા હતા.

             ઢીંગલી જેવી શાન અને પરી જેવી રીયા રજાના દિવસોમા એકબીજાને ત્યાં જતા.  પ્રેમથી રમતા

 તેથી બંનેની મમ્મીને શાંતિ રહેતી. રીયાની મોટી બહેન નેહા મનમા આવે ત્યારે રમાડે નહીતો બંનેથી દૂર

 રહે.  નેહા સમય કરતા એક મહિનો વહેલી જન્મી હતી તેથી તેની પ્રગતિ થોડી ધીરી હતી.  શાનની ચકોર

બુધ્ધિને તે પારખતા વાર ન લાગી. તેને નેહા પ્રત્યે પ્યર આવતો.  જેમ જેમ શાન મોટી થતી ગઈ તેમ તેમ

તે નેહાની તરફદારી કરતી. રીયાને અદેખાઈ આવતી કિંતુ શાન સહેલી હતી અને નેહા બહેન તેથી ચૂપ રહેતી.

          મોરના ઈંડા ચીતરવા ન પડે  . એ ઉક્તિ શાનને બરાબર લાગુ પડતી. એવામા સમાચાર સાંભળ્યા કે

મમ્મી ફરીવાર ‘મા’ બનવાની છે. શાનની ખુશીનો પાર ન રહ્યો. દિકરી તરીકેના લાડપાડમા દિવસો, વર્ષો

વહી રહ્યા.  સોહમને લઈને મમ્મી જ્યારે ઘરે આવી ત્યારે નાચીને ભાઈનું સ્વાગત કર્યું .

         દાદીમા પૌત્રને લાડ કરતા તે શાન દૂરથી જોયા કરતી. જેવી બંનેની નજર મળતી ત્યારે આંગળીને

ઇશારે દોડીને દાદીના ખોળામા લપાઈ જતી.  પપ્પા ઘણીવાર સોહમના વખાણ કરતા ત્યારે મમ્મી શાનની

વાત ચાલુ કરતી. નાના બાળકમા ઈર્ષ્યાના બીજ ન રોપાય તેથી સતત પ્રયત્નશીલ રહેતી .

            સગા વહાલા આવતા અને દેવના દીધેલની તારીફ કરી પુત્રીતો પારકી થાપણ છે. આવી બધી વાતો

સોનમને ગમતી નહી તે તરત શાનને લઈ બીજા ઓરડામા જતી યાતો તેની સાથે રમવામા પડી જતી.

શાનને મમ્મીની રીત પસંદ આવતી પણ ‘દિકરી’ હોવું એ ગુન્હો ન હોય એવા ભાવને નજીક સરવા ન દેતી.

બાળ માનસ સમજી નશક્તું કે છોકરો હોય કે છોકરી બંનેમા તફાવત શું?  શાનને થતું સોહમને પણ બધું જ

મારા જેવુ છે. બે આંખ,બે કાન, બે હાથ , બે પગ , મોઢું વિ. વિ. ખેર વિચારમા ગરકાવ થવાને બદલે રમકડા

રમવમા મશગુલ થઈ જતી.  જે પણ રમત રમતી તેમા તે પારંગત થતી. સોનમની ચકોર આંખો તેની નોંધ

અચૂક લેતી. ઘરકામમા પરોવાયેલી હોય કે સોહમની સાથે, માતાને ભગવાને ચાર આંખ, ચાર હાથ અને ૪૮

કલાકનો દિવસ આપ્યો હોય છે.

       આજે શાન થોડી શાંત લાગી. સોનમ ઘણો પ્રયત્ન કર્યો પણ જવાબ આપતી ન હતી.  શાળામા મૂકવા ગઈ

 ત્યારે રીયાની મમ્મી સાથે વાત કરતા ખબર પડી. નેહાને લોહીમા ગાંઠ પકડાઈ અને દાકતરી તપાસમા ખબર

પડી કે તેને લોહીનું કેન્સર છે.  શાનને વાત એટલીજ સમજાઈ હતી કે નેહા ગંભીર રીતે બિમાર છે.  પાંચ વર્ષની

 શાન ‘મોત’ શબ્દથી અજાણ હોય તે સ્વભાવિક છે.   પાંચ વર્ષની કુમળી વયે શાન ઘણું બધું જાણતી થઈ.

          ધરા પર જ્યારે ડગ માંડ્યા છે જ્યાં એક ઉઠાવીને બીજું કેટલી સાવચેતીથી મુકવું પડે છે તે પાઠ ભણી

રહી હતી. બાળ માનસ મોતનો કરુણ ઘા સહી માતાને ભેટી પડી. આંખમા પ્રશ્ન ડોકિયા કરતો સોનમ નિહાળતી.

જવાબ આપવાની જરૂરત ન જણાતા ‘નેહા ક્યાં ગઈ’ ?  તેનો જવાબ શાનને વહાલથી નવડાવી વિસરાવતી.

શાન પણ વધું પુછવુ ઉચિત ન સમજતા માતાની ગોદની હુંફ માણતા નિંદરરાણી ને શરણે પહોંચી સપનાના દેશની

સહેલગાહે ઉપડી જતી——–

વાંચો અને વિચારો

December 22nd, 2009 by pravinash 1 comment »

     દુનિયામા રહીએ અને પ્રેમ ન હોય?

     ગણિત ગણીએ અને આંકડા ન હોય?

      બાળક હોઈએ અને નિર્દોષતા ન હોય?

       યુવાન હોઈએ અને તરવરાટ ન હોય?

        પ્રૌઢતામા સહનશિલતા ન હોય?

 

       હવે વાત કરવી છે,  આસક્તિ કેવી રીતે ઓછી થાય?

ખૂબ સરળ છે.  ‘ જો આ-સક્તિ હૈ, વો જા-સક્તિ હૈ” 

 છે ને સાચી વાત! કદીય તેનો ઉપદ્રવ ન કરવો.

માત્ર ધીરે ધીરે  પ્રયત્ન કરવો.

    

એક ડગ ધરા પર–૪

December 19th, 2009 by pravinash 1 comment »

      વર્ષગાંઠમા મને તો ખૂબ મઝા આવી.  સુંદર સુંદર ભેટ પણ આવી.  મારા મમ્મીએ

મારો ફોટો અને લ્ક્ષ્મીની નાની મૂર્તી બધાને ભેટમા આપી.  કિંતુ મમ્મી, પાપા અને દાદા

દાદી ખૂબ થાકી ગયા હતા.  અચાનક મેં રડવાનું ચાલુ કર્યું.  મમ્મી દોડતી આવી મારા

પારણામા પ્લાસ્ટિકનો ઘુઘરો જે મને વાગતો હતો તે દૂર કર્યો. મારું રડવાનું બંધ થઈ

 ગયું.  ગઈકાલે મમ્મીની ખાસ સહેલી આવી શકી ન હતી તે આજે ખાસ મને રમાડવા

 આવી.  શરૂઆતમા તો બને સહેલી વાતે વળગી પણ થોડીવાર પછી મારા દાદી સૂઈ

 ગયા ત્યારે મમ્મીના કાનમા એક વાત કરી. મારી મમ્મીથી રાડ નિકળી ગઈ.

      મારી ઉંઘ ઉડી ગઈ ને મેં કાન સરવા કર્યા. મમ્મીના માનવામા વાત જ ન

આવી તેતો ગુસ્સાથી કહી રહી હતી, વીની, તે હા કેવી રીતે પાડી. તને ખબર છે

તેં કેવું ભયંકર પગલું ભર્યું.   હું વિચારમા પડી ગઈકે એવું તો વીની માસીએ શું કર્યું

હશે.  ધીરે ધીરે મારાથી  વાતનો દોર પકડાયો. મારું હૈયું ધબકારો ચૂકી ગયું.  બાપરે,

આવું પણ થઈ શકે?

      વાત એમ હતી કે વીની માસીને બે દિકરીઓ હતી.  કુળદીપકની આશાએ  ત્રીજી

 વખત દિવસ ચડ્યા, ને ત્રીજી પણ દિકરી છે તેની જાણ થતા તેનો નિકાલ કરી આવ્યા.

 હું તો ડરની મારી થર થર કાંપતી હતી.  મમ્મી મને વહાલથી પકડી ચૂમી લેતી હતી.

 ખબર નહી તેને મારામાં સ્પંદનનો અનુભવ થયો હશે. 

       આજે મને અહેસાસ થયો કે દિકરી થઈને અવતરે તો આવું પરિણામ પણ ભોગવવું

પડે. જો બે દિકરા હોત અને ત્રીજીવાર પણ દિકરો હોતતો શું તેનું પરિણામ આવું આવત

ખરું?  હજુ તો મારા પગ ધરા પર ટકતા પણ  નથી. ઘણીવાર ચાલતા ચાલતા પડી જવાય

છે.  આ અનુભવે મને હચમચાવી મૂકી. પ્રથમ વાર આવા સમાચાર સાંભળીને મને ‘દિકરી’

છું તેનો અહેસાસ થયો. જો કે હું તો ખૂબ લાલન પાલન પામી રહી હતી.

          નવા રમકડાંથી રમવાની મઝા માણી રહી હતી. અંદરના ડંખને કારણે થોડી ઢીલી

થઈ ગઈ હતી. બહુ વિચાર કરતા આવડતું નહતું. મમ્મીની હાલત પણ જોવા જેવી હતી.

પોતાનો ગભરાટ છુપાવવા મને વારે વારે વહાલ કરતી. મને ખૂબ ગમ્યું.  પપ્પાની પાસે

રાતના એકાંતમા રડી પોતાનું હૈયું હળવું કર્યું. પપ્પાની વાત પરથી લાગ્યું કે તેઓ પણ

નારાજ થયા. ખરેખર મને સુંદર કુટુંબ મળવાનો દિલે ઉમંગ હતો.  વિચારમા માનું દુધ પીતા

પીતા હું ક્યારે સૂઈ ગઈ ખબર પણ ન પડી. સ્વપનામા ચાંદનીની શિતલતા માણી રહી હતી.

ફૂલોથી શણગારેલ ઝુલા પર ઝુલવાની   અને પરીઓની સાથે રમવામા મસ્ત હતી—–

કમપ્યુટર–

December 17th, 2009 by pravinash No comments »

કમપ્યુટર–  સ્ત્રી–પુરૂષ

      કમપ્યુટર ને સ્ત્રીલિંગ કહેવુ કે પુલિંગ. શામાટે દિમાગ ને કસરત કરાવવી.

 ચાલોને નાન્યતર જાતિમાં મુકી દઈએ. જેથી કોઈને પણ નારાજ થવાની તક

 ન સાંપડે.  આમ પણ જીંદગીમા સમયનો અભાવ હોય છે. તેમાં વળી જો

 સરખામણી કરવાની અને કોઈને ટાચકા લાગી જાય. ભાઈ, કજીયાનું મ્હોં કાળું.

      ચલાવવાની કળા જો ન જાણતા હોઇએ તો તેની નજીક સરવામાં પણ ભય

  છે. બાકી સ્ત્રી યા પુરૂષને ચલાવવાની કળા એકબીજાને વરેલી હોય છે.  જો કે

 સ્ત્રી આ બાબતમા પુરૂષને ટપી જાય તેમા બે મત નથી.  પુરૂષને સગવડિયા

 કાન હોય છે. તેથી તો તેને એક વાત બે વાર કહેવી પડે છે. જ્યારે સ્ત્રી હવામાંથી

 અડધા શબ્દો પકડી આખી વાતનો તંતુ જોડી કાઢી શકે છે. બાકી કમપ્યુટરની કમાલ

 તો કાંઈ જુદી જ છે. તેને તો ચલાવનારની આવડત પર આધાર રખવાનો હોય છે.

  જો તમે કાગળ લખ્યો હોય પ્રેમિકાને ( ઈ મેઈલ) અને ‘ટુ’ ના ખાનામા પત્નીનું

  સરનામું લખ્યું હોય તો શું બની શકે એની કલ્પના કરી જોજો. 

                 કહેવાય છે કમપ્યુટરમા જે પ્રમાણે લખ્યું હોય તે પ્રમાણે કામ આપે.

  ( Garbage in garbage out)  . જ્યારે સ્ત્રીની બાબતમા સંપૂર્ણ અલગ કિસ્સો છે.

 ખબર નહી કંઈક એવું અંદર જાય અને નવ મહિના પછી કુદરતના ચમત્કાર સમુ

 સુંદર કિલકિલાટ કરતું બાળક ગોદમા આવે.

                 જ્યારે પુરૂષના દિમાગમા ખોટી યા ખરી વાત ઘુસે ત્યારે શંકાના બીજ, વૃક્ષ

   બની ફાલે અને ઘમસાણ મચાવે. જો કે પુરૂષ ગુસ્સે ઓછો થાય પણ થાય ત્યારે વાંદરાને

  દારૂ પાયો હોય તેવી હાલત થાય.  કમપ્યુટરમા ‘Delete’ કરતા વાર ન લાગે.  સ્ત્રીના મગજમા

  તે ચાંપ મૂકવાનું ભગવાન ભૂલી ગયો છે. જ્યારે પુરુષને તો સંઘર્યું હોય તો  ‘Delete’ કરવાનું

  હોય ને?

       પહેલાના જમાનામાં લખતાં વાંચતા ન આવડે તેને અભણ કહેવાતા. ૨૧મી સદીમા જેને

 કમ્પુટર ન આવડે તે અભણ કહેવાય. જો કે તેના આગમનથી માણસ પછીતે સ્ત્રી હોય કે પુરૂષ

 દિમાગ ચલાવવાનું ભુલી ગયો છે. હાલ કેવા થાય જો કમપ્યુટર ચાલતા નહોય ત્યારે. બધું ઠપ.

           યાદ કરો ૧૯૯૯ની ડિસેમ્બરની ૩૧મી તારિખ. આખી દુનિયા હલબલી ગઈ હતી. આવી

 ગજબની તાકાત એમા છે જેની જાતિ અણજાણ છે. કમપ્યુટરની કમાલતો જુઓ. બુધ્ધિ કામ ન

  કરે.  નાના બાળકો ખૂબ સિફતથી તેને ચલાવી શકે છે . મારા તમારા જેવા મોટી ઉમરના

  માટે માથાનો દુખાવો છે. જેટલું આવડાતું હોય તેટલાથી ચલાવવાનું.

            હવે માથુ દુખે એ પહેલા બંધ કરું. કમપ્યુટર દેવાય નમઃ,

એક ડગ ધરા પર—૩

December 15th, 2009 by pravinash 1 comment »

     મારા આગમને મારી દાદીમાએ જલેબી વહેંચી. હું ખૂબ શુભ પગલાની

  ગણાઈ. સારા નસીબે, મામ્મી અને પપ્પા બંને ને જલેબી ખૂબ જ ભાવે છે.

   અમારામા પહેલી પ્રસુતિ સાસરે જ થાય તેથી મમ્મી મારા દાદીના રાજયમા

   સરસ મજાનું ખાવાનું પામતી. માના સ્તનને વળગી હું સંતોષ પૂર્વક અમીનું

   પાન કરતી. પ્રથમ બાળક તરીકેના બધા લાડ પ્યાર અને કાળજી મને મળી.

   સારા સંસ્કાર પામું તેથી મમ્મી દુધ પીવડાવતી વખતે ભજનની કસેટ સાંભળતી.

   હું ખુબ ભાગ્યશાળી હતી . મને આવું સુંદર કુટુંબ તથા આવા પ્યારા માતાપિતા

   મળ્યા.

         મળવા આવનારની વાતો સાંભળવાની મને મઝા પડતી. એમ ન માનતા કે

  હમણાં જ ધરા પર ડગ માંડ્યું છે તેથી મને શું ખબર પડે. હા, હું માત્ર માતાનું દુધ

 પીંઉ છું. નથી બેસતી કે બોલતી કે ચાલતી. પણ ખાનગી વાત કહું છું મને સમઝ

 બધી પડે છે. મારૂં નામ રાખ્યું “શાન”.  સગા વહાલાની વણઝાર ઉમટતી. જેને

 પહેલે ખોળે દિકરો જોઈતો હોય એવા મને જોઈને નિરાશ થતા. છતાં પણ મારા

 મુખારવિંદની નિર્દોષતા તેમના હૈયાને સ્પર્શી જતી.  ઘરમા મળેલી અનોખી

 સરભરા મારા હૈયાને અડી હતી.  મનમા સરજનહારનો આભાર માનતી કે

 માગ્યા વગર મને કેટલું બધું આપ્યું હતું. 

     દિવસે દિવસે મારી પ્રગતિ સુંદર રીતે થઈ રહી હતી. બેશક તેમાં ભાગ ભજવતો

  હતો, મારી માતાનો પ્યાર અને દાદીની ચીવટ પૂર્વકની કાળજી. સંસ્કારી હોવાને

 નાતે મારી માતા દાદીની રોકટોક મનમા ન લેતાં તેમા રહેલા પ્યાર ને  પિછાનતી.

                    કહેવાય છે કે દિકરી દિવસે ન વધે તેના કરતા રાતે  વધારે વધે. મને

  લાગે છે આ ઉક્તિ મને બરાબર બંધ બેસતી હતી.  જો કે મને સાપનો ભારો નહી

 પણ “લક્ષ્મી” માનવામા આવી હતી. ખરેખર મારા પિતાની ચડતી મારા આગમનથી

  શરૂ થઈ હતી. પણ બધો જશ ખાટું એવી સ્વાર્થી હું નથી.  મારા દાદા દાદીના પ્રતાપે

  મારા પિતા સુંદર વિદ્યા વર્યા હતા.  ભણતર અને વિદ્યાતો જીવનની મૂડી છે નહી કે

  લાખો રૂપિયા.

       માના દુધનો મધુરો સ્વાદ માણતી હું ક્યારે છ મહિનાની થઈ ગઈ ખબર પણ

     ન પડી. બેસતા શિખી અને મને મમ્મીએ ધીરે ધીરે વાટકીથી દુધ પિવડાવવાનું

    શરું કર્યું.  જેથી બાટલી ધોવાની જફામાંથી તેને છૂટકારો મળ્યો.  રમકડાનો તો મારી

   ચારે બાજુ મેળો જામેલો હોય. રંગબેરંગી રમકડા મને ખૂબ આનંદ આપતા. હાથપગ

   ઉલાળી હું મારા આનંદની અભિવ્યક્તિ કરતી.  ધીરે ધીરે દાંત આવ્યા અને પકડીને

   ચાલતી થઈ ગઈ.

         પહેલી વર્ષગાંઠ આવી અને ઘરમા સરસ મજાના ફુગ્ગા દ્વારા સજાવટ કરી.  ચાલો

   ત્યારે તમને આમંત્રણ મળ્યું છે તો આવજો અને મને રમાડવાનો લહાવો લેજો.  હું

   તો કદાચ મારા નિયમિત સમયે સૂઈ પણ ગઈ હોંઉ.  તમે મમ્મી પપ્પાની સાથે

   આનંદ માણજો. મારા નાના નાની અને મામા માસીને પણ મળજો જરૂર——–

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.