ઉગતા સૂરજનું પહેલું કિરણ તિરાડમાંથી પ્રવેશ્યું
નયનરમ્ય ઉષા નિહાળી અંતઃસ્તલને સ્પર્શ્યું
બારીએથી દૃશ્ય નિરખી નયનેથી અશ્રુ સર્યુ
અપાહિજ ભીડ ચિરતો સાયકલ સવાર દીઠો
કોને ખબર ક્યાં દોટ મૂકી હતી શહેરના મેળામા
લોખંડના સળીયા ભરેલ હાથગાડી ખેંચતો દરિદ્ર
કમરેથી બેવડ અને ગણી શકાય તેવું હાડપિંજર
ફાંદવાળો શેઠ દરવાનને વિના વાંકે તતડાવતો
લબરમૂછિયો હરએક આંગણમા છાપા પહોંચાડતો
ઘંટડી વગાડી ‘દૂધ’ કહી ઘરની નારને જગાડતો
ભાજી લ્યોની રાડ પાડતો ત્રાજવું ખખડાવતો કાછિયો
દુધ વગરની છાતીએ વળગેલને પુચકારતી કાછિયણ
ડબલરોટી તાજી ચાને સમયે લાવતો પેલો સુલેમાન
ઘણા વર્ષો પછી આ દૃશ્યો ભૂતકાળમા સેરવી ગયા
