વાંધા વચકા ન પાડે તો તે નેહા નહી. નેહાને ખુશ રાખવા નીલ
મથી મથીને થાક્યો. પાણીમાંથી પોરા કાઢવાની તેની આદત નીલને ન
ગમતી પણ લાચાર હતો. બધી જ રીતે કાર્યકુશળ પણ આ એક બુરી
ટેવ તેનો પીછો ન છોડતી.
હોંશિયારીને કારણે ઘરમા તેમજ બહાર બધાને પ્રિય નેહા
સહુને ખુશ રાખી શકતી. જેમ તેના પ્રિય અને ચાહિતા ઘણા તેમજ તેના
દુશ્મનોનો પણ તોટો ન હતો. નેહા વિચારતી મેંક્યારેય સ્વાર્થ રાખ્યો નથી.
સહુના કામ કર્યા છે. પણ જીવનનું એક સત્ય વિસરી જતી. આ દુનિયામા
સહુને ખુશ કરવા સંભવિત નથી.
આજે નીલ ખુશ હતો. નોકરી પર બઢતી મળી હતી. ઘરે આવીને
નેહાને બારણું ખોલતાં જ આલિંગનમા ભીંસી ગોળ ફેરવવા લાગ્યો. નેહા
પ્યારથી કહે મને નીચે મૂક. પણ સાંભળે તે બીજા. નીલ જ્યારે થાક્યો
ત્યારે નેહાને નીચે મૂકી વાત માંડી.
આજે મને નોકરીમા બઢતી મળી છે. હવેથી ગાડી પણ મળશે અને
પેટ્રોલ કંપનીનુ. નેહા ખુશ થઈ આનંદ વ્યક્ત કર્યો. ધીરે રહીને કહે ડ્રાઈવર
ન આપ્યો નહી ?. નીલ કહે જોઈશે ત્યારે બોલાવી લઈશું યા તો આપણા
‘સોનુ’ ને શિખવાડી દઈશું.
નીલ ખુશ હતો. જરાક કામ પરથી આવતા મોડું થતું તે નેહાને ગમતું
નહી પણ આંખ આડા કાન કરતો. નેહાના માતા પિતા અવ્યા. જમાઈની
પ્રગતિ જોઈ ખુશ થયા. અઠવાડિયું રહી પરોણાગતિ માણી પાછા પોતાને
ઘરે ગયા.
હવે વારો આવ્યો નીલના માતા પિતાને આવવાનો! નેહા કહે ભલેને
છ મહિના પછી આવે. હમણા મને જરા ઠીક નથી. નીલ બોલ્યો તો નહી
પણ મહિનો માસ મોડું ઠેલવવા સફળ થયો
તેમના આવવાને ટાંકણે નીલ વિમાનઘરે લેવા ગયો. દિકરાની પ્રગતિ
જોઈ માતાપિતા ખુશ થયા. નેહાને ભાગ્યશાળી ગણાવી. નીલના પિતાથી
કહેવાઈ ગયું કે ‘નીલને ઉછેરવામા તેની મા એ જરાય કચાશ રાખી નથી’.
નેહા આ ન સહી શકી એ તો હું સારા પગલાંની અને શુકનવંતી નિવડી.
નીલ અને તેના વડિલ હવે સમજી ગયા. કાંઇ પણ કરે તે વાંધા
જનક જ લાગે. ખેર તેઓ તો ચાર દિવસમા પાછા ગયા. નેહા સખીવૃંદમા
પણ દરેકની નબળી બાજુનું જ અવલોકન કરતી. આ આદત કેવી રીતે
સુધારવી તેની ગડમથલમા નીલ વ્યસ્ત રહેતો.
નેહાની ૪૦મી વર્ષગાંઠ આવવાની હતી. નીલને સરસ ઉપાય સુજ્યો.
બધાજ મિત્રમંડળને આમંત્રણ આપ્યું. દરેકને તેમની સારામા સારી વાનગી
લાવવાનું કહ્યું. નેહાના ભાઈબહેનને પણ આમંત્ર્યા. નીલની નાની બહેન
તેના બાળકો સાથે આવી.
બંનેના માતાપિતા બે મહિનામા ફરીથી આવ્યા. નીલે તેના માતાપિતા
ને નેહા માટે હીરાનો હાર લાવવાનું ખાનગીમા કીધું હતું. વર્ષગાંઠને દિવસે
નીલ તથા નેહા મંદીરે જઈ આવ્યા. નીલે સુંદર ફુલોનો ગુલદસ્તો નેહા માટે
ખરીદ્યો.
બપોરે બંને જણા આરામ કરતા હતાં ત્યાં દરવાજાની ઘંટ્ડી વાગી.
બારણામા જુએ તો લગભગ ૨૫ જણા આવ્યા હતા. નીલે બધી તૈયારી નેહાની
જાણ બહાર પોતાની બહેન તથા નેહાના ભાભીને સાધીને કરી હતી.
હસીખુશીથી બધાએ સાંજ ઉજવી. નેહાના આનંદનો પાર ન હતો.
બધી ભેટ સોગાદો અને પ્રેમ જોઈ તેની જીભ સિવાઈ ગઈ. ક્યાંય વાંધો કાઢી
શકી નહી. તેણે બધાને નિર્મળ આનંદ પિરસ્યો. જન્મદિવસ ખૂબ ધામધૂમથી
ઉજવાયો.
રાત્રે કોઈજ રોકાવાનું ન હતું. નીલે બધી સગવડ કરી રાખી હતી. નીલ
કહે તારી આજ કેવી ગઈ.? નેહા પાસે શબ્દ ન હતા. નીલ હિંમત કરી બોલ્યો,
નેહા આપણા સુખી સંસારને દિપાવવા કાજે આજથી તું નક્કી કર કદીય વાંધા
ન જોવા, જો દેખાય તો તેમને સાંધવા. જીવનની મીઠી યાદોંનો ધાગો બનાવી
એ સાંધા ને થીગડા મારવા. જીવનમા તે નવી ભાત પાડશે. ક્યાંય વાંધાના
કાણા નજરે ન પડતા સંધાઈને જીવનને જીવવા માટે સરળ બનાવશે. જો તું
દરેકમા (વ્યક્તિ યા વસ્તુમા) વાંધાજ જ્પ્યા કરીશ તો જીવતરને જીર્ણ થતા
વાર નહી લાગે.
તારી નજરે નિહાળ તને બધા કેટલો પ્રેમ કરે છે. હંમેશ દરેકની સબળી
બાજુનું અવલોકન કર.
ખુબજ સરસ ટૂંકી વાર્તા.સાથે સાથે બોધ પણ છે એમાં.કાશ મારા ઘર ના લોકો આ વાત સમજી સકતા હોઈ તો કેટલું સારું?મારા ઘર ના લોકો ને આવી જ ટેવ છે.નાની નાની વાતો માં બધા ને વાંધા વચકા કાઢવા ની કુટેવ છે.ખાસ તો ખાવા ની બાબત માં.બધા જીવન ની મધ્ય માં છે અને ઘડપણ ની તરફ વધી રહીયા છે પણ બધા ની આ કુટેવ સુધારતી તો નથી પણ વકરતી જાય છે.શું કરું?કોઈ ની પાસે ઉપાય છે?