जिवनको पाया हे प्रभु बस जिवन जीना सिखलादे
ये जिवन है अणमोल प्रभु बस मोल मुझे बतलादे
જીવન પૂર્ણ થાય છે જ્યારે શ્વાસ થમી જાય છે
આશા, નિરાશામાં પરિણમે છે જ્યારે આત્મવિશ્વાસ ડગે છે.
પ્રેમનો અંત આવે છે, જ્યારે બીજા પ્રત્યે સહાનુભૂતિ ન હોય.
મિત્રતા ખંડિત થાય છે ,જ્યારે ‘વહેંચીને’ખાવાની ભાવના સૂકાય છે.
જીવન શરૂ જન્મ સાથે.
જીવનનો અંત મૃત્યુ ટાણે.
જીવન દરમ્યાનના સંબંધ આપણી જવાબદારી.
જીવનની સિધ્ધિઓ આપણી મૂડી.
આપણો આત્મા, આપણું પુણ્ય.
આપણું મગજ કુદરતની દેણ.
આપણા વિચારો વિભુની કૃપા.
આપણી હસ્તી,સદવિચાર અને ચારિત્ર્ય.
મિત્રો જીવનનું ભાથું.
જીવનના ઘરેણાં,સહનશીલતા અને ધૈર્ય.
જીવનની બગિયાના ફૂલો, “બાળકો”.
જીવન વિનાશક ‘ચીંતા’.
જીવનમા સંતોષ,’કોઈના કામમા આવવું.’
જીવન મૂલ્યહીન, ‘આશા’વિણ.
જીવનમા હાથની શોભા,’દાન’.
નિષ્ફળ જીવન,’સ્વાર્થ યુક્ત’.
જીવનમા આવશ્યક્તા,’ઉત્સુક્તા અને ઉમંગ.’
સુંદર વાર્તાલાપનું વાહન,’પ્રાર્થના.’
‘મુખપર રેલાતું સ્મિત’, સુંદર પરિધાન.
જીવનમા અજોડ અને બેનમૂન સ્થાન,’ ઈશ્વર’.
