અરે, આજે કયો દિવસ છે. યાદ છે ને? જે માત્ર ઈશ્વર કૃપા એ દર ચાર
વર્ષે નજરે પડે છે. આપણા મોરારજી દેસાઈએ ભલેને ૧૦૦ દિવાળી ઉજવી
પણ વર્ષગાંઠ તો ખાલી ૨૫. બોલો મારી વાત ખરી છે કે ખોટી.
લીપયર દર ચાર વર્ષે આવે છે . પણ હિલરી ક્લિન્ટનને અને ઓબામાને
વધારે અનૂકુળ. કેવી રીતે તમને આશ્ચર્ય થશે. અરે ભાઈ આટલી સાદી વાત
ન સમજ્યા. એક દિવસ વધારે એકબીજા સામે કાદવ ઉછાળવા મળ્યો. ૪થી
માર્ચ, ટેક્સાસમા હિલરીએ ઓબામાને જબ્બર લડત આપવાની છે. જોઈએ કોનું
નસિબ જોર કરે છે?
પહેલી તારિખે આપણને વધારે આનંદ થાય. કેમ? પગાર આવવાનો ને એટલે.
પેલું કિશોરકુમારનું ગાયન યાદ હશે. નાનપણમાં મને મોઢે હતુ. હવે થોડી ઘણી
અડધી પડધી લીટીઓ યાદ છે. શામકો પિયાજી જરા જલ્દીસે આના, હમકો પિક્ચર
દિખાના. આજે આવુ સાંભળીને અમેરિકામા આવ્યા પછી ભલે હસવુ આવતુ હોય.
પણ આપણા ભારતમા આ હાલ હોય તો નવાઈ પામવા જેવું તેમા કાંઈ નથી.
હવે આપણને આ દિવસ પાછો ચાર વર્ષ પછી દેખવા મળશે. જોઈએ તે
સમયે આપણા મુખ પર હાસ્ય હશે કે ગાલ પર સુકાયેલા આંસુ? સમય બલવાન
છે. માણસ નહી. ચાલો ત્યારે તમારો સમય વધારે નહી લંઉ. આશા છે ચાર વર્ષ
પછી આપાણા હાલ આજ જેવાજ હોય.
૨૯મી ફેબ્રુઆરીને વિદાય આપિએ.

• Previous Entry: February 29
• Next Entry: MAKE TIME