શિખાએ આજે ખૂબ મોટી મિજબાની રાખી હતી. નવુ ઘર, ઘરમા લક્ષમી સમાન દીકરીનું આગમન.
તેના આનંદનો પાર ન હતો. નામ પણ કેવું સુંદર રાખ્યું હતુ. ‘ખુશી’ ઘરમા બસ આનંદ મંગલ છવાયો હતો.
સપનના માતા પિતા પણ રાજીના રેડ થઈ ગયા હતા. એમની અંતરની અભિલાષા શિખાએ પૂરી હતી.
ચારે તરફ આનંદનું વાતાવરણ છવાયું હતું. મહેમાનો આવી પહોંચ્યા હતા. ખુશીએ ઘર પણ ખૂબ સુંદર
સજાવ્યું હતું. ખાવાનામાં પાંચ પકવાન બનવડાવ્યા હતા. ખુશી તો જાણે આસમાનમાંથી ઉતરી હોય તેવી
સુંદર લાગતી હતી. શિખા ખૂબ સંસ્કારી માતાપિતાની દિકરી હતી. સપનને પ્રાણથી પણ અધિક ચાહતી હતી.
સપનને માત્ર એક નાનો ભાઈ હતો જે હજુ ભણવામાં મશગુલ રહેતો. સપનના માતાપિતા ભલે ખૂબ પૈસાદાર
ન હતા પણ શિખાએ તેમને પ્યાર આપી માલામાલ કરી દીધા હતા. સપન ‘હ્રદયનો ડોક્ટર’ હતો. શિખાએ
તેના સાસુ સસરા માટે સરસ મજાનું નાનુ ઘર બાજુમાં જ બંધાવ્યું હતુ. એકબીજા અંદરથી આવજા ખૂબ આસાનીથી
કરી શકતા. શિખાનું દિલ ખુબ વિશાળ હતું. તેને ખબર હતી, ઘર મોટા હોવાથી સાથે નથી રહેવાતુ, દિલ મોટા જોઈએ.
શિખા રસોઈપાણી ઘરે બનાવી તેમના માટે ખુદ આપવા જતી, નહીકે નોકરો મારફત મોકલાવતી.
ખેર, ગાડી પાટા પરથી ઉતરી ગઈ. બસ ધમાલ ચાલતી હતી. દરેક જણા એ મિજબાનીની ખૂબ મઝા માણી. ખુશીને
સાચવવા વાળી આયાને જમવાનો સમય પણ પ્રાપ્ત ન થયો. આટલી બધી ધમાલમા શિખાને પણ યાદ ન રહ્યું. રાત પડી
ગઈ હતી. થાકના બોજા હેઠળ ક્યારે બધા જંપી ગયા તેનો ખ્યાલ પણ ન રહ્યો.
સવાર થઈને જ્યારે આયા ઉઠી નહી ત્યારે શિખા તેને બોલાવવા આવી. આયા બહુ અશક્ત જણાતી હતી. શિખાએ પ્રેમથી
પૂછ્યું કેમ આમ? આયા કહે બહેન મેં કાલથી કાંઈ ખાધું નથી. ત્યારે શિખાને યાદ આવ્યું અરે આટલી બધી ધમાલમા આવું
કેવી રીતે થયું. ખુશીની, ખુશીમાં અંતરાય નપડે તેનું આણે કેટલા જતનથી પાલન કર્યું. શિખા પોતાના હાથે ચહા અને નાસ્તો
તૈયાર કરીને લઈ આવી. તેને પ્રેમથી ખવડાવી બોલી, આજે તું રજા પાડ અને તારા પરિવાર માટે બાંધી આપું તે બધું લઈ જા.
ખુશીની, ખુશી તું તારા પરિવારની સાથે જમીને મનાવજે.——–