મમ્મીઃ બેટા, મારા જમાનામાં હું પણ કોલેજમા ભણવા ગઈ હતી.
એસ.એન.ડી.ટીમાં નહીં હં કે. ઝેવિયર્સમા. તને મને
અભણ કહેતા લાજ નથી આવતી.
દિકરીઃ મા, હજુ ભલેને હુ, કોલેજના છેલ્લા વર્ષમા હોઉં. પણ
કમપ્યુટરમાં હું ભલભલાને પાણી પિવડાવું છું. મા, હવે
‘અભણ’ ની વ્યાખ્યા બદલાઈ ગઈ છે.
મમ્મીઃ તારા હિસાબે નવી વ્યાખ્યા શું છે?
દિકરીઃ મા જેને આજના જમાનામા કમપ્યુટર ના આવડે તે ‘અભણ’.
તું મારી સાથે સહમત છે?
મમ્મીઃ હા, બેટા!
