આભાર શામાટે, કોનો, ક્યારે?
મનુષ્ય જીવન કાજે, સર્જનહારનો હરપળ.
કેવી રીતે. વાણી મધુરી અને સંવેદના ભર્યા વર્તન દ્વારા.
આંખોના પલકારાથી, મુખથી યા અંતરમાથી.
અરે, માત્ર આંખોનું મિલન પણ ઘણું કહી જય છે.
આભાર પછી તે સ્રર્જનહાર હોય કે આપણી ચારે તરફ ફેલાયેલાં
કુટુંબીજનો, મિત્ર મંડળ યા સમાજ. તેમા હારેલા ‘યોધ્ધાની માફક
પાછીપાની ન કરતા’ ખુલ્લા દિલે તેનો એકરાર કરો. હા, બને તો ચાર
પૈસા વાપરવામાં કંજૂસાઈ કરવી કિંતુ “આભાર’ શબ્દને વાપરવામાં
નહી.
આભારનો ભાર કરો હળવો
આભારનો ભાર ન લાગે તો નરવો
આભારનું ચિત્ર રુડું રળિયામણું
મનને મંદિરે દીસે હળવું
આભાર માન તું હે માનવી
જનમ અને કાયા પામ્યો અવનવી.
આ પૃથ્વી પર જન્મ મળ્યો, પરવરિશ પામ્યા.
કશું જ માંગવુ પડ્યું ન હતું. વણ માગ્યે અનહદ
પામ્યા. યાદ રહે
“આભારનો ભાર વેંઢારવો મુશકેલ છે
આભારના ભાર તળે દબાવું આસાન છે.
આભારનો ભાર લાગે તો તે વેપાર છે.
આભારનો ભાર સતાવે તો વ્યવહાર છે.
આભાર, આનંદ અર્પે તો તે નિર્મળ પ્યાર છે.”
