મન મસ્ત હોય ત્યારે શું બોલે

 તે ઉંડા ભેદ પેલા મનના ખોલે

હીરા જેવી વાણી ને પામ્યો

વારંવાર વાંકુ શાકાજે બોલે

મન મસ્ત હોય ત્યારે શું બોલે

સમય ન જોયો સ્થળ ના જોયું

મીઠી વાણી કાં નવ બોલે

સહુને રીઝવે પ્રેમને પામે

મનને ત્રાજવે શું તોલે

 મન મસ્ત હોય ત્યારે શું બોલે

આત્મા અંતર માંહી બિરાજે

બહાર ભટકી શું ખોળે

મન મસ્ત હોય ત્યારે શું બોલે

સંયમનું આભૂષણ ધારી

સારા જગમા જો વિચરે

સહુને પ્યારો ને બને દુલારો

મન મસ્ત બની મીઠું બોલે 

                   જીદગી દરરોજ સારા યા નરસા બનાવોથી ભરપૂર છે.

જેમ સારાને માણો તેમ નરસાને નિહાળો. સરી જશે નિશાન પણ

નહી છોડે. જીવનનું લય બધ્ધ સંગીત સુણો.

          બાળકોની મધુર મુસ્કાન, વાદળોની દોડપકડ અને પક્ષીઓનો

કલરવ. જીવનમા આનંદનો ધોધ વહેશે. એક જીવન જીવવાનું છે.

હસી ખુશીથી જીવો. નાની નાની અણગમતી વાતોને ધુંઆની જેમ

ઉડાઓ. 

          સુંદર આભને નિરખો. રોજ નવી ઉમંગ અને આશા લઈને આવે છે.

      સવારનો ઠંડો પહોર હતો. મંદ મંદ શિતલ વાયુ સારા બદનમા સ્ફુર્તિ

અર્પિ રહ્યો હતા. સૂરજના કોમલ કિરણો ધરતીને ચૂમી તેની સંગે ગેલ કરતા

હતા. આવા સમયે પથારીમા રહી પડખાં ઘસવાનું જાનકીને કદી ન ગમતું.

                     જેવી આંખ ખૂલે એટલે પ્રાતઃકર્મ પતાવી બગીચામા ચાલવા જતી.

જો ધોધમાર વરસાદ હોય કે કાતિલ ઠંડી તો તે ન જતી. ખુલ્લી હવાની લિજ્જત

માણવી તેને ખૂબ ગમતી. આ તો તેનો રોજનો અતૂટ કાર્યક્રમ તેમા મિનીમેખ ન

થાય.

               આજે પણ જેવી તે બાગમા પ્રવેશી તેવી જ તેના પગ આગળ કાંઇ અથડાયું.

નજર નીચી ઢાળીને જોયું તો સૂકાયેલી ઝાડની ડાળખી. જાનકી ક્ષણવાર માટે ચોંકી ગઈ.

તેણે પ્રેમથી તે ડાળીને ઉંચકી અને નિરખી રહી.

            ચાલવાને બદલે એક બાંકડા પર તેણે સ્થાન ગ્રહણ કર્યું. જાનકી જાણે સ્વપનામાં

સરી પડી. તેની નજર સમક્ષ લીલા પાનથી શોભતી ,વાયરાને તાલે ઝુમતી ડાળી જણાઈ.

કેવી મદમસ્ત ઝુલી રહી હતી. વાયુ સંગે લહેરાતા કુદરતની કરામતનું પાન કરાવી સહુનું

મન મોહી રહી હતી.

     અને આજે તેના હાલ પર રડાઈ જવાય. ઠુંઠા જેવી છતાંય જો ઠંડી હોય તો ગરમાવો

આપવા શક્તિમાન.

               જ્યારે પોતે ૬૦ વટાવી ચૂકી હતી. ઠુંઠા જેવી તો નહી પણ નિસ્તેજ જરૂર લાગતી.

આજે તેનો પતિ હયાત ન હતો તેથી તે એકલવાયી જીવન વિતાવી રહી હતી. દિકરી પરણીને

લંડન રહેતી હતી. દિકરો ભણીગણી, પરણીને પત્ની સાથે ચમન કરતો. બે બળકો તેના નાના હતા.

દિકરીના તો વર્ષ પહેલા લગ્ન લીધા હતા તેથી હજુ સંતાન સુખ પ્રાપ્ત થયું ન હતું.

                    જાનકી વિચારી રહી હતી અરે આ ડાળખી તો વૃક્ષથી છૂટી પડી , બેજાન થઈ છતાં

પોતાની કાયા જલાવી ઠંડીથી રક્ષણ આપી શકવા સક્ષમ છે.

         જાનકી ભૂતકાળમા સરી પડી. ભર જુવાનીમા તે પણ કેવી ઝુમતી ગાતી હતી. તેનો પતિ

જાદવ તેને પૂછ્યા વગર પાણી પણ ન પીતો. શામાટે તે તેને ન ચાહે, જાદવના કુટુંબીજનોને

ખૂબ પ્યાર આપી વળતો પ્રેમ પામી હતી. હર્યોભર્યો તેનો સંસાર અજાણ્યાને પણ ઈર્ષ્યા આવે

તેવો હતો. સુંદર બે બાળકો અને જાદવની મા.

                 પોતાના માબાપ ગામમા જ હતા. મા ની શિખામણ તણે માની અને જાદવને પ્રેમે

વશ કર્યો. સંસ્કારી મા દિકરીના ઘરમા જરા પણ ચંચુપાત કરતી નહી. દૂરથી દિકરીનો સંસાર

જોઈ રાજી થતી. 

               “હું હરિયાળા સંસારથી દૂર થઈ. આંખે મોતિયો ને ચાલમા ઠુમકા શરુ થયા. જ્યારે સંપૂર્ણ

 અલગ થઈશ ત્યારે તો મારી મુઠ્ઠીભર રાખ બનશે.” મારા કરતા આ ઝાડની ડાળી નસિબદાર નહી

વિયોગે સૂકાઈ છતાંય કામમા આવશે.

                       બેજાન હોવા છતાય ઉપયોગી.મારામા જાન હોવા છતા ભારરૂપ. જો કે એ તો મનની

માન્યતા બાકી ,જાનકી જીવન દીપી ઉઠે તેમ જીવતી હતી.

            સમાનતા હોવા છતાં તે મહાન છે, જાનકીના અંતરમા ડાળી પ્રત્યે ઉમળકો આવ્યો અને તે

દિવસે ચાલવાનું મુલતવી રાખી ડાળીને જતનથી પકડી ઘર તરફ પ્રયાણ કર્યું.

પ્યારો છે ચાંદ શિતળ  ચાંદનીરે લોલ

એથી પ્યારો છે મારો તાત રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

આંગળી ઝાલી ચાલતા શીખવ્યું રે લોલ

મૌનમા વરસે જેનો પ્યાર રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

વહાલે પંપાળી મુજને થાબડે રે લોલ

ઉછાળે ગગને આંબવા ચાંદ રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

વાણી ભલેને તેની આકરી રે લોલ

હર શબ્દે વહે પ્રેમનો પ્રવાહ રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

આબેહૂબ પ્રતિકૃતિ તાતની રે લોલ

શીર તેનુ ગર્વે ઉંચકાય રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

વિશ્વાસને ધૈર્ય જેણે શિખવ્યા રે લોલ

આદરથી મસ્તક જેને નમે રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

સંયમનો ઘુઘવે પેલો સગર રે લોલ

અસ્તિત્વ મારું જેને શીર રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

જીવનભર ઋણ જેનું પામ્યો રે લોલ

તાત તારો અગણિત ઉપકાર રે

પિતાએ પ્રેમે પસવાર્યો રે લોલ

 મીઠા મધુને મીઠા મેહુલારે લોલ

એથી મીઠી છે મારી માત રે

જનનીની જોડ સખી નહી જડે રે લોલ

જો જીવનમાં કાંઈ ન હોય ત્યારે અભાવ નડે

    થોડુ ઘણું હોય ત્યારે મોંઘા દાટ ભાવ નડે

        જીવનનું નગ્ન સત્ય છે કે ઈશ્વર કૃપાએ બધું હોય

           ત્યારે સ્વભાવ નડે.

   અને જ્યારે કાંઇ ન નડે ત્યારે વગર કારણે કોઈના

પ્રત્યે ક્ભાવ ————-

       સ્ત્રીની સહુથી મોટું દુશ્મન જો કોઈ પણ હોય તો તે સ્ત્રી છે.

         તો    સ્ત્રીનૉ સહુથી સારો મિત્ર કોણ ?

       સ્ત્રી જ સ્ત્રીને નથી સમજી શકતી તેમાં વાંક કોનો ?

        સ્વાર્થના ચશ્માનો.

ગરમી ગરમી શું કરો છો

  દિમાગમા છે ભુસુ

નરમી રાખો સારા બદનમા

    શિતળતાથી જીવશું

 ગરમી છે તો ઠંડીની

    મહત્વતા જાણીશું

ગરમી ઠંડી એકમેકથી

  અભિન્ન છે માનીશું

ગરમીથી બચવા છાશ, પનો

    હરખે ગટ ગટ પીશુ

ગરમી દિલે કે દિમાગે

સોચો ને  વિચારો

મલમલ સંગે નાતો બાંધી

   હળવાશ અનુભવીશુ