હસવુ કે રડવુ, ઘણી વખત એ નક્કી કરવું બહુ જ

મુશ્કેલ છે. હસવાના સમય આંખ દગો દઈને નિતરે

અને રડવાને ટાંકણે ખડખડાટ હસી પડાય.

       જ્યારે કેળાની છાલ પગ નિચે આવે, કેડ ભાંગે

ત્યારે કોઈ જોઈ નથી ગયું. એવા ભાવ સાથે આજુબાજુ

 નજર ફેરવી  કઢંગી હાલત જોઈ ,દર્દ વિસરી હસી પડાય.

              બાજી જીતતા હોઈએ, કસીનોમા સ્લોટમશીનમાં

પૈસા રણકતા હોય, ત્યારે આનંદ થવાને બદલે આંખમાંથી

બે આંસુ સરી પડે. એ આંસુ હોય ખુશીના પણ ત્યારે હોવું

જોઇએ મુખ પર હાસ્ય.

            આવું તો જીંદગીમા અનેક વાર અનુભવ્યું છે.

સારું છે હસવા કે રડવા પર પ્રતિબંધ નથી.  મારી

મિત્ર પંદર વર્ષથી બાળક માટે પ્રયત્ન કરી રહી હતી.

સાવ જ આશા મૂકી દીધી હતી. ત્યારે અચાનક ખબર

પડી કે તેને સારા દિવસ રહ્યા છે. જ્યારે હું ખુશ થઈ

મળવા ગઈ ત્યારે મારા ખોળામા માથૂ મૂકી રડી રહી

હતી. માનવાને તૈયાર જ ન હતી. ખૂબ પ્રયત્ને તેને

શાંત પાડી અહેસાસ કરાવ્યો કે હકિકત છે ‘તું મા

બનવાની છે.’

                દસ વર્ષથી કોર્ટમા કેસ ચાલતો હતો. બંને

પક્ષ કોર્ટના ધક્કાથી ત્રાસી ગયા હતા. અંતે ચૂકાદો

આવ્યો છૂટાછેડા થઈ ગયા. દુખની વાત હતી. ત્યારે

‘લીના’ જોરથી હસી પડી. પ્રેમમા પાગલ, દસ વર્ષનો

પરણિત ગાળૉ. નજીવા કરણસર હઠ ને લીધે અંત

છૂટાછેડા. ભલે જોઈતા હતા . મળ્યા છતાંય અંતર

રોતું હતું. હસવામા રૂદન છુપાયું હતું.