જ્યાં જ્યાં નજર હું ઠેરવું બસ તારી ભવ્યતા દેખું
તું ક્યાં નથી તુ ક્યાં નથી એ જાણવાને હું મથું

સૃષ્ટિના કણ કણમાં તારું અસ્તિત્વ છાઈ રહ્યું
પત્રમાં ફળ ફૂલમાં કુદરત બની છુપાઈ ગયું

સિંધુમાં બિંદુ બની તું આભને પામવા મથી રહ્યું
મસ્તી રૂપે મોજા માહીં પ્રચંડ થઈને છાઈ રહ્યું

ઉન્નત મસ્તકે પર્વત રૂપે સ્થિર થઈ ઉભો રહ્યો
ઉર્ધ્વગામી થઈ જીવનમાં હાથ હલાવી કહી રહ્યો

શક્તિ તારી અણકલપ્યને અમાપ રૂપે પ્રવર્તતી
અકળ તું,અણમોલ તું,અજોડ તું,અવિનાશી તુ

સહુ એક સવાલ પૂછે છે. હે ઈશ્વર તું ક્યાં છે?

મને એક સવાલ કાયમ સતાવે છે, હે ઈશ્વર તું ક્યાં નથી?

કમપ્યુટર સિવાય કોઈ શબ્દ જાણે હવે શબ્દકોષમાં રહ્યો નથી.

ચાલો ,ત્યારે મને જણાવશો કમપ્યુટર નરજાતિ છે કે નારીજાતિ?

સારું છે આપણી ભાષામાં નાન્યતર જાતિ છે. તેથી ન પુરુષો હરખાય
કે ન સ્ત્રીઓ. ત્યારે હરખાવાનો વારો કોનો?
ધીમેથી હસવાની છૂટ છે.

શ્રાધના દિવસો પૂરા થયા ને આપણે નવરાત્રિના રંગમાં રંગાવા તૈયાર થયા.
એક મિનિટ, જરા નવરાત્રિનો અર્થ,મહિમા અને માહતમ્ય જાણીશું.
નવરાત્રિ દરમ્યાન આપણે માતાનું ભાવ પૂર્વક પૂજન કરીએ છીએ. બાળકો
એટલે આપણે સર્વે તેની આરતિ ઉતારીએ છીએ. માતા ને ભાવતી સામગ્રી
લાવી,સુંદર મિઠાઈ બનાવી તેને આરોગવાની દિલથી પ્રાર્થના કરી. તે સર્વેનો
પ્રસાદ રૂપે આપણે લહાવો માણીએ છીએ. માતા આપણને પ્રસાદની સાથે
અંતરના આશિષની વર્ષા કરે છે.

૧. માતાના શુભ આશિષથી આ સૃષ્ટિમાં આનંદ મંગલ પ્રવર્તે છે.
૨. માતા તેં મને ગર્ભમાં ધારણ કરી મારું પોષણ કર્યું.
૩. બાળપણમાં રમકડાઓથી ઘેરાઈને તારું કહ્યું ન સાંભળ્યું.
૪. મને ભણવામાં રસ ન હતો, તેં કેળવી મને સદબુધ્ધિ અર્પિ.
૫. તારો નિર્વ્યાજ પ્યાર હું કેવી રીતે વિસારું.
૬. મારી માંદગી દરમ્યાન તેં દિવસ કે રાતની પરવા ન કરી.
૭. તારો પ્રેમાળ સાદ મારા કાનમાં ગુંજે છે.
૮. તને હંમેશ મારામાં સારું જ દેખાયું છે.
૯. આવી હ્રદયની વિશાળતા માત્ર આ દુનિયામાં તારામા છે.
૧૦. મિત્રો અને સગા મળવા આસાન છે, તારા જેવી મા દુર્લભ.
૧૧. ‘માતૃ દેવો ભવ’ એ મારો મંત્ર છે.
૧૨. મને માતા તારામાં ભગવાનના દર્શન થાય છે.તેથી દુનિયા સારી છે.
૧૩. માતા હું હમેશા તારા ગુણોની પ્રશંશા કરીને તારી સેવામાં હાજર છું.
૧૪. મા હું તારા ઉપકારનો ઋણી રહી તરામાં ખૂબ શ્રધ્ધા ધરાવું છું.
૧૫. મા હરહમેશ તારામય રહી તારા આશિર્વાદ પામું તેવી અભ્યર્થના.

મિત્રો, નવરાત્રિને સાચા અર્થમાં સમજી ને ઉજવીએ.
ચાલો પછી તમને હું લખેલા રાસની રમઝટમાં લઈ જઈશ.
રાસ રમવા આવો ત્યારે ડાંડિયા લાવવાનું ભૂલતા નહી.
કાલીમાતા, અંબામાતા, દુર્ગામાતાને પ્રણામ.

સંતોષ ભરેલું જીવન જેનું સાગર જેવડુ સત
વેણીભાઈની વહુ વનિતા લખે ઈ મેઈલ દ્વારા ખત
દિકરો એનો અમેરિકા ગામે રોહિતભાઈ પટેલ નામે
મનુભાઈનો મનિયો કહે છે રોહિત રોજ મને ભેળો થાય
દિવસ આખો યુ રેલમાં ઘુમે ને મોડી રાતે ઘેર જાય
પત્ની એની બાળકો સાચવે ને સાંજ પડે થાકી જાય
ખાવામા પામે પિઝાને પાંઉ ને પીવામાં પેપ્સીકોલા
શનિ રવિ માંડ રજા મળે ત્યારે કપડાંને વાસણ ધોવાય
થોડો ઘણો વિશ્રામ મળે ત્યાં ટીવીના પ્રોગ્રામ જોવાય
ડોલરિયું જીવન તમારું — છતે પૈસે દુઃખી થવાનું
મારે અંહી નોકર રસોઈયાને સુખ સાહેબી બેશુમાર
જાતજાતના પકવાન જમીને આનંદનો નહી પાર
શનિ રવિ ઘેર મેળો જામેને પર્યટનો ગોઠવાય
મન થાય ત્યારે ફાઈવસ્ટાર હોટલને નાટક સિનેમા જવાય
પૈસો ભલે હોય તમારે સોના જેવું જીવન અમારે
ઈચ્છા થાય ત્યારે આવતા રે’જો ખુલ્લા છે મારા દ્વાર
માણસાઈના અંહી દીવા બળેને સુખ છે અપરંપાર
ભારત જેવો દેશ નહીં દિકરા-છોડી દે અમેરિકાના ઠીકરા

ગિરધરદાસ વિ. સંપટ

દિલ ખુશ બરફી

સામગ્રીઃ ૨ કપ મધુરું હાસ્ય.
૨ કપ પ્યાર
૧ કપ સત્ય વાણી
૧ કપ નિર્મળ દ્રષ્ટિ
૨ ચમચી ગુણગાન
૧/૨ ચમચી ભાવના
૧/૨ ચમચી સદવર્તન
૧ કપ ભક્તિ
ચપટી ભર પ્રભુ નામ

રીતઃ મધુરું હાસ્ય, પ્યાર, સત્યવાણી અને નિર્મળદ્રષ્ટિ ને મોટા ત્રાંસમા
ભેગા કરી તેમાં બે કપ ઠંડુ પાણી નાંખી બરાબર હલાવી તાપમા
કપડુ ઢાકી ને રાખો. બે કલાક પછી પ્રભુ નામ સિવાય સઘળી
વસ્તુ ભેળવી આખી રાત ફ્રીઝમાં ઢાંકી ને રહેવા દો.
સંધ્યા ટાણે ચાદો ઉગે ત્યારે સર્વ કુટુંબી જનોની સાથે
બેસી પ્રભુ નામ ભભરાવી દરેક સભ્ય સરખે ભાગે માણો. ચંદ્રની
ચાંદની તેમાં ઔર મધુરતા ઉમેરશે.
છે ને ‘ દિલ ખુશ બરફી ‘

ચાલો રસોડામા

આપણી ગુજરાતી ભાષાનું ગૌરવ કેટલું?
બણગા ફુંકીએ અને બડબડ કરીએ એટલું.

તમને થશે કે આવું શા કારણથી હું લખતી હોઈશ. ગુજરાતી કુટુંબમાં જન્મ.
ભારત મારી માતૃભૂમિ. જ્યારે કોઈપણ લેખ યા કવિતા વાંચવામાં આવે છે
ત્યારે દરેક એકાદ બે પંક્તિ હજુતો વાંચી પણ ન હોય અને વચમાં અંગ્રેજી શબ્દ
ટપકી પડે. અંગ્રેજોને ભારત છોડ્યે આજે ૬૦ વર્ષ ઉપર થઈ ગયા. હજુ પણ
આપણું માનસ શામાટે ગુલામ છે? શું આપણને સ્વની ભાષાની શરમ આવે છે?
રખે માનતા હું ભદ્રંભદ્ર છું. હા ગુજરાતીની હિમાયતી જરૂર છું. મારી ભાષા
પ્રત્યે મને ગૌરવ છે. હું અમેરિકાનું નાગરિકત્વ ધરાવુ છું. આ મારી કર્મ ભૂમિ છે.
કિંતુ મારી જનની માતૃભૂમિ પ્રત્યે મને અનહદ પ્રેંમ છે. હજુ પણ ચેતો, આપણે
સહુ ગુજરાતી સાહિત્યના ચાહકો છીએ. લેખકો અને કવિ મિત્રો છીએ. આપણી
ફરજ બને છે કે સાચો રાહ ધારણ કરીએ.
શું આપણે કદીયે અંગ્રેજી સાહિત્યમાં ગુજરાતી શબ્દો ભાળ્યા છે? આપણી
ભાષા ખૂબ સમૃધ્ધ છે. મને નથી લાગતું બીજી ભાષા નું અવલંબન જરૂરી છે.
હા, જો કોઈ વખત અમુક શબ્દો આપણને ન જડે અને કૌંસમાં અંગ્રેજી શબ્દ
વાપરીએતો સમજી શકાય. કદાચ તમ્ને પણ આ ખટકતુ હશે? ઘણા સમયથી
આના પર ધ્યાન દોરવું હતું. આજે મારો અભિપ્રાય જણાવ્યો. તમારો શું મત છે
જણાવવાની મહેરબાની કરશો.
આપણા બાળકો ગુજરાતી લખતા, વાંચતા અને બોલતા નથી તેનું દુખ
સાલે છે. તો પછી આપણી પોતાની ક્ષતિ પ્રત્યે શામાટે આંખમિંચામણા કરીએ
છીએ. આમ લખીને કોઈને પણ નારાજ કરવાનૉ ઇરાદો નથી માત્ર ધ્યાન દોરવું
છે. આશા છે વાંચીને આપણે એ દિશામાં કોઈ પગલું ભરીશું.

આઝાદીની લડતમાં જાન ગુમવનાર બે ચાર શહીદના નામ યાદ છે ખરા?
દેશને માટે ફના થનાર કોઈ વીર નું નામ પૂછવામાં આવે તો કોનું નામ જીભે
ચડશે? આઝાદી મળ્યાને ૬૦ વર્ષના વહાણા વાયા. આજની જુવાન પ્રજાને
તેની કાંઈજ ખબર કદાચ નહી હોય. જો તે ઇતિહાસનો રસિયો હશે તો
કદાચ ઘણી બધી કડીઓનો જાણકાર હશે. નહીતો ભલું થજો ‘અમરચિત્ર
કથા’ ના લખનારનું કે જેને પ્રતાપે નાના મોટા ઘણા બધા પ્રસંગો યા વાર્તા
થી પરિચિત છે.
પ્રસ્તાવના ખૂબ લાંબી ચાલી પણ તેનું પાછળનું પ્રયોજન અતિ ગુહ્ય છે.
સપ્ટેમ્બર ૨૮, ૧૯૦૭ આપણા વીર શહીદ ભગતસિંઘને ૧૦૦ વર્ષ થયા. યાદ
હશે ભારતની આપણી માભોમની આઝાદીના પાયામાં જાન ખુવાર કરનાર તે
પ્રથમ હતા. ત્યારે ભગતસિઘ ૨૩ વર્ષના લબરમૂછિયા જુવાન હતા. તેમની
સાથે હતા વીર સુખદેવ, વીર રાજગુરૂ. સાઈમન કમિશનની વિરૂધ્ધના
દેખાવમાં તેમણે પાર્લામેન્ટમાં બોંબ નાખ્યા હતા.
‘ઇન્કલાબ ઝિંદાબાદ’ના નારાની શરૂઆત કરી બ્રિટિશ સલ્તનતના પાયા
હચમચાવવાના બીજ રોપાયા હતા. ભારતમાને કાજે ૧૯૨૯ની ૮મી એપ્રિલે
લાહોરમાં હસતે મુખે ફાંસીને માંચડે લટક્યા હતા.
એવા વીર શહીદને જન્મજયંતિ ઉપર યાદ કરી આંખોમાંથી શ્રધ્ધા અને
પ્યારના બે અણમોલ મોતી સમાન અશ્રુ અર્પણ કરીશું. તેમની વીરતાની
ગાથા યાદ કરી આપણી, ભારતમાતા પ્રત્યે શું જવાબદારી છે તેનુ ચિંતન
જરૂરથી કરીશું.———