જિવનભર તેં કરી દોડધામ આખરે શું પામ્યો અંતે
હવે ઠરીને બેસ નિરાંતે વિચાર કરી લે તું આજે
જેને કાજે કરી મથામણ તે તુજને ના યાદ કરે
મોહ માયાથી અળગો થઈ સંસાર સાગરે તું તરજે
કામ કર્યે જા ફળની આશા શા કાજે તું ઉદરે ધરે
ગીતામાં શ્રીકૃષ્ણે કહ્યું છે ફળની આશા શા કાજે
વણમાગ્યે આ જિવન પામ્યો જેવું વાવે તેવું લણે
કરણી એવી કરતો જાજે જનમ સફળ તારો કરજે
અદભૂત છે જિવન માનવનું પ્રતિભા તારી ના લાજે
સંસાર સાગરે સરતો રહેજે વિચાર કરીલે તું આજે
વરસો વીતી ગયા. પણ જ્યારે એની યાદ આવે છે ત્યારે મુખ પર હાસ્યની
લહેરખી પ્રસરી જાય છે.
જ્યારે મુંબઈની ગવર્નમેન્ટ લો કોલેજમાં હું ભણતી હતી. દરરોજ સવારે
૯;૩૫ ની ૧૦૬ નંબરની બસમાં બેસીને કોલેજ જતી હતી. મોટે ભાગે તે
વખતે જે બસનો કંડક્ટર હતો તે દરરોજ જોવા મળતો. તેને કહેવું પણ ન
પડે કે મારે ક્યાં જવું છે. વગર બોલે સ્મિત અને ટિકિટ બંને આપે.
૧૦૬ નંબરની બસ દરરોજ મુંબઈના સ્મશાન પાસેથી પસાર થાય. જેવું
બસનું એ સ્ટોપ આવે એટલે બેવાર ઘંટી વગાડે. મુસાફર ઉતરનાર હોય કે ન
હોય બસ ઉભી રખાવે અને “બુઢ્ઢા ,બુઢ્ઢા ઉતરી જાવ, જવાન, જવાન બેસી
જાવ” કહીને ઘંટી મારી બસ ઉપાડે———-આ તેનો રોજનો ક્રમ હતો.
Following is a quick typing help. View Detailed Help
Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.